انگلیسی میانه

انگلیسی میانه (به انگلیسی: Middle English) گویشی تاریخی از زبان انگلیسی است که در پی بروز انواع تغییرات اساسی و عمده‌ای که در ساختارهای زبان انگلیسی در زمانی بین سال‌های ۱۰۰۰ و ۱۲۰۰ میلادی صورت گرفت، از دل انگلیسی باستان بیرون آمد. غلبه نورمن‌ها که از اسکاندیناوی آمده بودند، رویدادی بود که از جنبهٔ سیاسی موجبات تسریع اینگونه تغییرات زبانی را فراهم می‌آورد.

انگلیسی میانه
Englisch, Inglis, English
منطقهانگلستان, some parts of ولز، اسکاتلند, to some extent ایرلند
دورهdeveloped into Early Modern English، اسکاتس, and Yola و Fingallian in ایرلند by the 16th century
گونه‌های نخستین
زبان انگلیسی باستان
  • انگلیسی میانه
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹enm
ایزو ۳–۶۳۹enm
ایزو ۶–۶۳۹meng
گلاتولوگmidd1317[1]
اورمولوم نمونه‌ای از متون انگلیسی میانه

در اوائل سدهٔ دهم میلادی، نورمن‌ها در شمال فرانسه ساکن شدند، پادشاهی قدرتمندی تشکیل داده، و تمدنی مبتنی بر زبان فرانسوی به وجود آوردند. در سال ۱۰۶۶ بود که آن‌ها به رهبری دوک ویلیام خود را به آن سوی کانال رسانیده و فرمانروایی انگلستان را هم به دست آوردند.

معمولاً تاریخ زبان انگلیسی را به سه دوره تقسیم می‌کنند:

  • انگلیسی باستان از قرن هفتم تا حدود ۱۱۰۰ م
  • انگلیسی میانه از ۱۱۰۰ تا ۱۴۵۰ یا ۱۵۰۰
  • انگلیسی مدرن از ۱۵۰۰ تا امروز

جستارهای وابسته

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Middle English". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  • Clark, V. P. , Eschholz, P. A. , and Rosa, A. F. (eds.), (۱۹۸۱), Language, Introductory Readings, (۳rd ed.), St. Martin's Press, Inc. , ISBN 0-312-46796-6
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.