گویش‌های عربی پیشاهلالی شهری
گویش‌های عربی پیشاهلالی شهری زنجیره‌ای از گویش‌های عربی هستند که در مناطق شهری شمال آفریقا تکلم می‌شوند و در کنار سایر گویش‌های پیشاهلالی و گویش‌های هلالی خانواده بزرگ‌تر عربی مغربی را شکل می‌دهند. این گویش‌ها نتیجه عربی‌سازی اولیه این مناطق از قرن هفتم تا دوازدهم میلادی[1] و همچنین اندلس و به دلیل اینکه پیش از تصرف شمال آفریقا توسط قبیلهٔ بنی هلال در قرن یازدهم در این منطقه رایج بودند، این‌گونه نامیده می‌شوند.
| عربی پیشاهلالی شهری | |
|---|---|
| زبان بومی در | مغرب عربی |
| قومیت | مغربی‌ها |
آفروآسیایی
| |
| خط عربی | |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
این گویش‌ها را نباید با گویش‌های امروزی شهری که نتیجه مهاجرت گویشوران عربی هلالی از روستاهای اطراف به شهرها هستند، اشتباه گرفت. همچون سایر گویش‌های پیشاهلالی، این گویش‌ها به دو دستهٔ شرقی (مربوط به قسنطینه، تونس و لیبی) و غربی (مربوط به الجزیره، وهران و مراکش) تقسیم می‌شوند.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- Dominique Caubet, " Questionnaire de dialectologie du Maghreb " بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۱-۱۲ توسط Wayback Machine, in: EDNA vol.5 (2000-2001), pp.73–92
- Kees Versteegh, Dialects of Arabic: Maghreb dialects, in: The Arabic Language, Edinburgh University Press (2001), p. 164–169
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.