عربی آسیای میانه
عربی آسیای میانه (به عربی: العربیة الآسیویة الوسطی) گونه‌ای رو به انقراض از عربی است که جوامع عرب ساکن آسیای میانه بدان سخن می‌گویند.
| عربی آسیای میانه | |
|---|---|
| زبان بومی در | افغانستان، ایران، تاجیکستان، ازبکستان |
شمار گویشوران | ۱٬۷۰۰ نفر (بدون عربی خراسانی) (۱۹۹۷–۲۰۰۳)e13 |
آفروآسیایی
| |
| گویش‌ها | بختیاری
بخارایی
کشک‌دریایی
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | Either: abh – عربی تاجیکی auz – عربی ازبکی |
| گلاتولوگ | afgh1238[1] |
این گویش با سایر گویش‌های زبان عربی بسیار متفاوت است و گرچه دارای شباهت‌هایی با عربی موصلی است، یک از پنج شاخهٔ اصلی عربی نوین معیار است و برای گویشوران آن بر خلاف سایر گونه‌های عربی، هیچ نوع وضعیت دوزبان‌گونگی با عربی نوین معیار وجود ندارد.[2]
امروزه حدود ۶ هزار نفر در افغانستان، ایران، تاجیکستان و ازبکستان بدین گویش سخن می‌گویند و به دلیل اینکه عربی در هیچ‌یک از این کشورها رسمی نیست، شمار گویشوران آن روز به روز در حال کاهش است.[2]
جستارهای وابسته
منابع
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Afghanistan–Uzbekistan Arabic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- Frawley, William (2003). "Semitic Languages". International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Oxford University Press. p. 39. ISBN 978-0-19-513977-8.
- Versteegh, Kees. The Arabic Language. — Edinburgh University Press, 2014. — 410 p. — شابک ۹۷۸۰۷۴۸۶۴۵۲۸۲ .
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.