کانون تکواندوکاران ایران

دومین دوره مسابقات تکواندو قهرمانی کشور با حضور ۷۴۰ تکواندوکار، زیر نظر کانون تکواندوکاران ایران. پرتعدادترین رقابت‌های تاریخ تکواندوی ایران

این سازمان نخستین اعزام غیردولتی ورزش ایران را به تورنمنت معتبر تکواندو هلند در اسفند سال ۱۳۷۸ انجام داد.[8] کانون تکواندوکاران ایران تاکنون ضمن راه اندازی اولین مدارس تکواندو در ایران،[9] ده‌ها دوره مسابقات قهرمانی استانی و کشوری در رده‌های سنی خردسالان، نونهالان، نوجوانان و جوانان بزرگسالان برگزار کرده و تعداد قابل ملاحظه‌ای مربی و داور رسمی تکواندو زیر نظر این سازمان غیردولتی آموزش دیده‌اند.[10][11][12]

هم چنین هنر رزمی تاپ تکواندو (اولین سبک آزاد تکواندو جهان)، در بدو پیدایش زیر نظر این نهاد فعالیت قانونی خود را آغاز کرد.[13]

دومین دوره مسابقات قهرمانی کشور این سازمان از حیث حضور شرکت‌کننده از پرتعدادترین رقابت‌های تکواندو در تاریخ تکواندوی ایران است.

فدراسیون تکواندو مخالف فعالیت این نهاد است. سازمان تربیت بدنی نیز علیه این تشکل موضع‌گیری و مخالفت خود را با فعالیت آن اعلام نمود. این مخالفت‌ها از ابتدای تأسیس کانون تکواندوکاران ایران در سال ۱۳۷۸ به طرق مختلف از جمله جلوگیری از شرکت تیم اعزامی کانون در تورنمنت هلند، صدور بخشنامه‌ها و دستور العمل‌های متعدد به ادارات کل تربیت بدنی استان‌ها توسط سازمان تربیت بدنی و به هیئت‌های تکواندو شهرستان‌ها توسط فدراسیون تکواندو، ابراز شده است.[14][15][16][17]

در بخشی از اولین بخشنامه رئیس فدراسیون تکواندو علیه کانون تکواندوکاران در تاریخ ۰۸/ ۰۹ /۱۳۸۰ آمده است: «... فدراسیون تکواندو ضمن اعلام خطر بروز این گونه رخدادها که آغاز تمامی مصائب و بلایا است، رسماً اعلام می‌دارد این گروه‌ها مورد تأیید این فدراسیون نبوده و همکاری هر یک از افراد به هر نحو با این گروه‌ها موجب برخورد قانونی خواهد بود».[18]

اولین دوره مسابقات قهرمانی بانوان کشور. زیر نظر کانون تکواندوکاران ایران

در بخشی از یکی از بخشنامه‌های سازمان تربیت بدنی علیه کانون تکواندوکاران به ادارات کل تربیت بدنی استان‌ها آمده است: «همان‌طور که مطلعند اخیراً تشکل‌هایی تحت عناوین کانون تکواندو … مبادرت به کسب مجوز از مبادی ذی‌ربط نموده‌اند. لیکن متأسفانه علی‌رغم رسالت وجودی این تشکل‌ها، اقدام به فعالیت‌های موازی در راستای شرح وظایف مصرح در قانون سازمان تربیت بدنی و دستگاه‌های متولی من جمله فدراسیون‌های ورزشی و … نموده‌اند … لذا از آن جا که این تشکل‌ها از حدود و ثغور قانونی خود و دخالت در وظایف سازمان تربیت بدنی به عنوان متولی و پاسخگوی امور ورزشی عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت، لذا مقتضی است دستور فرمایید ضمن تأکید بر امر نظارت فعالیت این گونه تشکل‌های غیردولتی از برگزاری هرگونه دوره مربی گری، داوری، مسابقات و … بدون هماهنگی و تأیید فدراسیون مربوطه جلوگیری به عمل آید».[19]

علی کفاشیان معاون وقت سازمان تربیت بدنی نیز به ایسنا گفت: «در نظر داریم از طریق مراجع ذی‌ربط قانونی جلوی کار این تشکل‌ها گرفته شود، ... سازمان تربیت بدنی مخالف فعالیت کانون‌ها می‌باشد و از فعالیت‌های آنان جلوگیری خواهد شد».[20]

در واکنش به مخالفت‌ها، حق‌شناس در فروردین ۱۳۸۱ در گفتگو با خبرگزاری جمهوری اسلامی اظهار داشت: «در تمام ابعاد تکواندو فعالیت خواهیم کرد».[21]

حق‌شناس در خرداد ۱۳۸۱ در ارتباط با همکاری با فدراسیون تکواندو گفت: «کانون به دنبال تقابل و ستیز با هیچ نهادی نیست و نیازی به این گونه مسائل ندارد. با فدراسیون تکواندو هم هیچ مشکلی نداریم، مگر آن که خود خواهان درگیری باشند. کانون به دنبال اتحاد و وفاق ملی در این ورزش است نه تفرقه و نفاق … یک عده می‌نشینند و می‌گویند این‌ها فدراسیون را قبول ندارند، مگر می‌شود یک جایگاه رسمی را قبول نداشت. از طرفی مگر می‌شود یک سازمان قانونی و به ثبت رسیده را قبول نداشت … تشکیلاتی که توان رقابت نداشته باشد دست به کارشکنی می‌زند …».[22]

سید محمد پولادگر رئیس فدراسیون تکواندو در تیر ۱۳۸۱ در گفتگو با ایسنا گفت: «وزارت کشور بدون در نظر گرفتن صلاحیت فنی و علمی کانون تکواندوکاران در حقیقت به فدراسیونی موازی اجازه فعالیت داده است».[23] وی در این گفتگو اظهار کرد: «برخی با بدعت گذاشتن در تکواندو به دنبال منافع شخصی خود هستند».[24] نائب رئیس فدراسیون تکواندو نیز گفت: «بحث مهم این است که دیدگاه کلی نسبت به ورزش چیست؟ آیا یک صنف است یا حزب؟ وقتی مرجعی مجوز تشکیل کانون را می‌دهد این به سازمان تربیت بدنی لطمه می‌زند … معلوم نیست چطور و از چه راه‌هایی برخی از افراد تیم‌هایی را به خارج اعزام می‌کنند، حتی خود ما در انجام این کار حیرانیم».[25]

حق‌شناس در پاسخ به این گفته‌ها خواهان انتشار سوابق علمی و فنی مسئولان فدراسیون تکواندو شد و مخالفان کانون را قانون شکن خواند.[26][27]

در یازدهم مهر ۱۳۸۱ تاپ تکواندو (نخستین سبک آزاد تکواندو) تحت پوشش کانون تکواندوکاران اعلام موجودیت کرد.

ششمین دوره مسابقات خردسالان استان تهران. زیر نظر کانون تکواندوکاران ایران

محمد پولادگر در اولین نشست خبری فدراسیون تکواندو در آن سال گفت: «... تشکیل سبکی جدید چه تأثیری در رشد و گسترش تکواندو کشور دارد؟ ضمن این که اتحاد و انسجام موجود در تکواندو را که مهمترین عامل پیروزی است به خطر می‌اندازد. در این راستا، کمیسیون ماده ۱۰ احزاب باید مراحل نظارتی خود را تقویت کرده و در زمینه صلاحیت افراد دقت بیشتری داشته باشد».

به گزارش ایسنا در این کنفرانس مطبوعاتی، رئیس فدراسیون تکواندو در مورد حضور تشکل‌های غیردولتی در تکواندوی کشور تصریح کرد: «از نظر ما اگر این تشکل‌ها قانونمند و ضابطه دار شوند، از آنان استقبال خواهیم کرد ولی با در نظر گرفتن روال کنونی، هیچ گونه تضمینی نسبت به جلوگیری از بروز مشکلاتی در ساختار ورزش و فدراسیون تکواندو نمی‌دهیم زیرا تداخل به وجود آمده با شرح وظایف مصوب فدراسیون، مانع از نظارت کافی سازمان تربیت بدنی می‌شود. محمد پولادگر خاطر نشان کرد به دلایل مختلفی از جمله برخی مشکلات شخصی با فدراسیون، افرادی جذب این تشکل‌ها شده‌اند». وی افزود: «در جلسه‌ای که با کمیسیون ماده ۱۰ احزاب وزارت کشور داشتیم، گفتیم یکی از بزرگ‌ترین مشکلاتی که فدراسیون تکواندو ایران دارد این است که کانون تکواندوکاران شرح وظایف فدراسیون را در اساسنامه خود دارد … صدور گواهی نامه مربی گری، داوری این‌ها جزو مواردی است که اختلاف ایجاد می‌کند». پولادگر در این نشست خبری تنها راهکار حل مسائل کنونی را کسب مجوز فعالیت از سوی فدراسیون تکواندو دانست.[28][29]

حق‌شناس چندی بعد در نشست خبری کانون که به میزبانی خبرگزاری ایسنا برگزار شد، کارشکنی‌های فدراسیون تکواندو در روند کاری کانون تکواندوکاران را بی اثر خواند و خواستار بررسی چگونگی هزینه کرد بودجهٔ بیت المال در این فدراسیون از سوی سازمان بازرسی کل کشور شد. وی وجود هر گونه تداخل در فعالیت‌های کانون و فدراسیون را رد کرد و تمام فعالیت‌های کانون را در چارچوب اساسنامه مصوب قوه قضاییه ایران و قانون دانست. رئیس کانون تکواندوکاران هم چنین اظهار داشت: «... در بحث تعیین صلاحیت‌های افراد علاقه‌مند هستیم مدارک و سوابق علمی و فنی مسئولان فدراسیون تکواندو در معرض افکار عمومی قرار گیرد. در این راستا ما نیز آمادگی خود را در بحث ارائه سوابق خود اعلام می‌داریم …». در این نشست مطبوعاتی حق‌شناس اظهار نظر در مورد تاپ تکواندو را خارج از حیطه صلاحیت مسئولان فدراسیون تکواندو دانست.[30][31]

با افزایش فعالیت‌های کانون تکواندوکاران در کشور، انتقادات فدراسیون در صدا و سیما و کانون در خبرگزاری‌ها و مطبوعات افزایش یافت.[29][32][33][34][35][36]

سمینار علمی تخصصی کانون تکواندوکاران ایران.

سید محمد پولادگر در ۱۱ مرداد ۱۳۸۲ در برنامه زندهٔ تلویزیونی «ورزش از شبکه دو» گفت: «با دادن مجوز به کانون، فدراسیونی در برابر فدراسیون دولتی ایجاد شده است. اما نکته مهم این جا است که با اعطاء مجوز به این گروه عملاً حاکمیت دولت بر ورزش کشور از بین رفته و این خطر برای امنیت ملی است … حتی معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان در نامه‌ای خواستار لغو مجوز آنان شده، اما هیچ ترتیب اثری به این درخواست داده نشده است … این را باید به حساب مظلومیت ورزش کشور گذاشت که مرجعی سیاسی مجوز فعالیت ورزشی می‌دهد …».[37]

علی حق‌شناس در برابر اظهارات پولادگر گفت: «خطر برای امنیت ملی را وامدار بیگانه بودن و سنگ فدراسیون‌های خارجی را بر سینه زدن می‌دانیم. با ارائه تاپ تکواندو عدم وابستگی ایران به بیگانگان را به اثبات رساندیم».[38] او هم چنین خواهان توضیح مقامات ورزش ایران در مورد حضور یک خارجی (کره‌ای) در رأس کمیته فنی فدراسیون تکواندو ایران و مناسبات پشت پرده آن شد.[39][40]

پولادگر در ۱۷ مرداد ۱۳۸۲ در برنامه‌ای تلویزیونی در شبکه خبر سیما گفت: «علاوه بر این که اساسنامه تأیید شده این‌ها، با شرح وظایف فدراسیون‌ها مصوب هیئت وزیران یکی است، این آقایان حتی از اساسنامه خودشان هم پا را فراتر گذاشته‌اند، ما دو سال است تخلفات این‌ها را گزارش می‌دهیم. از جمله استفاده از عنوان جعلی اولین فدراسیون غیرانتفاعی ورزش کشور که مرتباً در جراید و روزنامه‌ها استفاده می‌شود …، به عنوان عضو کوچکی از جامعه ورزش از مسئولین استدعا می‌کنم، اجازه ندهند ارزش‌های ورزش ما توسط افرادی با اهدافی کاملاً مشخص و بَیِن از بین برود».[41]

کانون تکواندوکاران پس از اظهارات پولادگر که هم‌زمان با برگزاری دومین دورهٔ مسابقات تکواندو قهرمانی ایران بود، در نشریات اعلام کرد: «تکواندو ایران در سیطرهٔ اولین فدراسیون غیرانتفاعی ورزش کشور».[42]

پس از این انتقادات، علی حق‌شناس در ۲۵ مرداد ۱۳۸۲ محسن مهرعلیزاده رئیس وقت سازمان تربیت بدنی را به کارشکنی علیه نهادهای مدنی ورزش متهم[43] و تصریح کرد: «با کارشکنان در هر منصب و موقعیت قانوناً برخورد می‌کنیم». او گفت: «این آقایان مسئول ورزش کشور که به ظاهر با ارائه طرح‌های جامع به دنبال خصوصی‌سازی هستند، در عمل برای یک تشکل مردمی مشکل ایجاد می‌کنند. مانده‌ایم با این حجم کارشکنی قسم حضرت عباس را باور کنیم یا …».[44]

در اسفند ۱۳۸۱، رئیس کانون تکواندوکاران از رئیس فدراسیون تکواندو به اتهام نشر اکاذیب، افترا، اهانت و تشویش اذهان عمومی به قوه قضاییه ایران شکایت کرد.[45][46] در پی این شکایت که ابتدا در شعبه ۳۰۲ مجتمع قضایی شهید قدوسی تهران رسیدگی شد به رئیس فدراسیون تکواندو تفهیم اتهام گردید و وی با قرار تأمین آزاد شد.[47]

پس از شکایت متقابل سید محمد پولادگر از حق‌شناس و برگزاری جلسات دادگاه، شعبه ۱۰۴۰ مجتمع قضایی قدوسی به ریاست قاضی صفری با رد شکایت پولادگر، حکم خود مبنی بر محکومیت رئیس فدراسیون تکواندو را در آذر ۱۳۸۲ صادر کرد.

در حکم دادگاه آمده است: «درخصوص اتهام سید محمد پولادگر با توجه به گزارش انتظامی و مستندات ابرازی شاکی، متضمن اینکه کانون تکواندوکاران، با طی تشریفات قانونی اقدام به اخذ مجوز قانونی کرده، که متعاقب آن متهم در مصاحبه با رسانه‌های گروهی و بخشنامه‌ها اقدام به نشر اکاذیب غیرمجاز و غیرقانونی بودن کانون و افرادی فرصت طلب و سودجو نسبت به افراد آن منتسب کرده است و اقرار متهم و مدافعات غیرموجه او و وکیلش و سایر قرائن و امارات موجود در پرونده اتهامش به نظر دادگاه محرز است …».[48][49]

پس از صدور این رأی پولادگر در گفتگو با ایپنا گفت: «... واقعیت این است که در حق فدراسیون کم لطفی می‌شود. ما نیز شکایت متقابلی از کانون داشته‌ایم که هنوز پس از گذشت شش ماه هیچ چیز مشخص نشده است. در صورت صحت صدور این حکم از دادگاه تجدید نظر فرجام خواهی خواهیم کرد …».[50]

در اسفند ۱۳۸۲ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ریاست قاضی سازگار زاده در حکمی ضمن عدم پذیرش اعتراض حق‌شناس به حکم دادگاه بدوی نسبت به اجرای مفاد ۶۹۷ و ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی ایران، حکم برائت سید محمد پولادگر از اتهامات وارده را صادر کرد.[51]

حق‌شناس پس از صدور این رأی گفت: «بدیهی است اعتراض خود را نسبت به این رأی به هیئت تشخیص قوه قضاییه تقدیم خواهیم کرد.[52]

علی حق‌شناس در مهر ۱۳۸۹ و در دهمین سالگرد تأسیس کانون گفت: «در طول این سال‌ها پیگیر احقاق حق کانون تکواندوکاران در مراجعی هم چون دیوان عدالت اداری بوده‌ایم که تاکنون نتیجه نگرفته‌ایم.[53]

سومین دوره مسابقات قهرمانی باشگاه‌های ایران.

رئیس کانون تکواندوکاران ایران در مهر ۱۳۸۳، موضع گیری سازمان تربیت بدنی و فدراسیون تکواندو در مواردی هم چون صدور گواهینامه توسط کانون را دخالت و اخلال در فعالیت یک تشکل قانونی دانست:

«به عنوان یک اتحادیه صنفی موظف به صدور گواهینامه و ارائه تسهیلات به اعضای خود هستیم. کسی هم به سادگی به عضویت کانون در نمی‌آید. یک عضو مراحل مختلفی را برای عضویت طی می‌کند. در رأس گواهینامه‌های اعطاء شده، نام سازمان تربیت بدنی، فلان فدراسیون یا هیچ سازمان دیگری قید نشده، بلکه نام کانون تکواندوکاران ایران حک شده است. پس به هیچ مرجع یا فردی ارتباطی ندارد که ما حکم مربی گری یا … به اعضای خود می‌دهیم. دخالت‌هایی از این دست مثل این است که بنده به در منزل کسی مراجعه کنم و بگویم تو حق نداری به خانواده ات غذا بدهی یا باید فلان جور غذا را بدهی. به اعتقاد من این‌ها بهانه‌هایی واهی برای خدشه وارد کردن به تشکیلاتی است که از ابتدا آماج حمله بوده و با فعالیت‌هایش خیلی از مسائل را روشن کرده است … کسانی که حرکت موازی با فدراسیون را مطرح می‌کنند لطفاً بگویند یک فدراسیون دولتی چه قدر بودجه و امکانات دارد؟! ...».[54]

دوره مربی گری - داوری تکواندو پومسه اصفهان، زیر نظر دکتر حق‌شناس

پس از اعزام تیم تحت پوشش کانون به یک تورنمنت بین‌المللی در سال ۱۳۸۴ دبیر وقت فدراسیون تکواندو این اعزام را غیرقانونی دانست. او در گفتگو با روزنامه ایران ورزشی گفت: «آن طور که از شواهد پیداست این تیم تحت نظر کانون تکواندو که از نظر قانونی مجوز و اعتبار لازم را ندارد، هدایت می‌شود و با این که مسئولان این کانون خود را یک N.G.O می‌دانند اما فدراسیون تکواندو هیچ گونه مجوزی برای حضور این تیم برای رقابت‌های بین‌المللی صادر نکرده و طی نامه‌ای به حراست سازمان خواهان برخورد با این گونه اقدامات شدیم. در نامه‌ای به خبرگزاری فارس هم خواسته‌ایم تا نسبت به درج اخباری که وجاهت قانونی ندارند حساسیت بیشتری به خرج دهند … با توجه به اعتباری که تکواندو ایران در سطح جهان دارد اجازه نمی‌دهیم اعتبارمان با این گونه اقدامات خدشه دار شود».[17][55]

این اظهارات، شکایت کانون تکواندوکاران از وی به دادسرای نیروهای مسلح ایران را در پی داشت.[56]

این شکایت با برخی وساطت‌ها پس گرفته شد.[1][57] چندی بعد حق‌شناس در نشست مطبوعاتی در محل خبرگزاری فارس در این باره گفت: «... افرادی که صحبت‌های غیر مسئولانه بیان می‌کنند، باید بدانند که پیش از این نیز چنین اظهاراتی تبعات سنگینی را به همراه داشته است؛ بنابراین بهتر است دست از این رفتار غیرحرفه‌ای بردارند … برای ما هیچ منعی نیست تا با فدراسیون همکاری کنیم؛ اما این فدراسیون است که هیچ رغبتی برای همکاری نشان نمی‌دهد. آن‌ها در این سال‌ها تصور می‌کردند که اگر ما را تحریم کنند، نابود می‌شویم …».[58]

رئیس فدراسیون تکواندو در آبان ۱۳۸۵ تصریح کرد: «... آن‌ها به صورت خودسرانه نسبت به برگزاری دوره‌های مختلف، آرنج تیم و حتی اعزام به مسابقات برون مرزی اقدام می‌کنند. مگر می‌شود به این شیوه کار کرد …؟ من به عنوان رئیس فدراسیون نمی‌توانم بدون آگاهی خود یا حتی سازمان تربیت بدنی شرح وظایف فدراسیون را در اختیار عده دیگری که هیچ نظارت و کنترلی بر روی آن‌ها نیست قرار دهم … ما مخالف سازمان‌های غیردولتی تکواندو نیستیم و به شرط نظارت فدراسیون بر عملکرد آنان، آماده واگذاری بخش‌های آموزش، مربی گری، داوری و حتی لیگ خود به آن‌ها هستیم … با این کار دغدغه ما تا حدود بسیاری رفع می‌شود و هم این که N.G.Oها نفع خواهند برد».[59]

پانزدهمین دوره رقابت‌های تکواندو قهرمانی استان تهران. زیر نظر کانون تکواندوکاران ایران

برخی روزنامه‌های ورزشی ایران این رویکرد را سیاست متغیر فدراسیون تکواندو نامیدند.[60]

محمد عبدلی پور دبیرکل کانون در واکنش به این سخنان اعلام داشت: «ما از ابتدا نیز با فدراسیون تکواندو هیچ مشکلی نداشتیم ... در همین راستا به منظور اثبات بیشتر این واقعیت می‌خواهیم برگزاری مسابقات خود را به فدراسیون بسپاریم. البته ابتدا یک دوره کوتاه آموزشی زیر نظر کمیته مسابقات کانون برپا می‌شود. بدون شک در چنین شرایطی این مسابقات با کیفیت و کمیت بیشتری برگزار خواهد شد…».[61]

رئیس اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی ایران در بهمن ۱۳۸۵ در گفتگو با روزنامه ورزشی گل در مورد پیشنهاد همکاری فدراسیون تکواندو گفت: «... این آقایان شش سال قبل با الفاظ غیر فنی و غیر علمی تشکیلات کانون را مورد عنایت قرار می‌دادند. اکنون فدراسیونی که بر اساس مستندات و اعترافات در دادگاه صالحه، طلایه دار مخالفت و عناد با سازمان‌های غیردولتی قانونمند است، اعلام همکاری با نهادهای مدنی می‌کند!

علی حق‌شناس ضمن تأیید گفته‌های عبدلی پور افزود: «ما آمادگی داریم تا بخشی از فعالیت‌های خود از جمله مسابقات را پس از طی دوره‌های آموزشی زیر نظر کمیته‌های مرتبط در کانون به فدراسیون واگذار کنیم که از این همکاری آن‌ها بیشترین سود را خواهند برد. وی افزود: زمانی که جامعه با حضور سازمان‌های غیردولتی کاملاً بیگانه بود کار را شروع کردیم. حال چگونه می‌شود یک نهاد مدنی مستقل و بی بهره از بودجه‌های آنچنانی که هنرجو، مربی، داور و مدیرانش را خودش ساخته و با بی‌پولی و هزار کارشکنی و خون دل خوردن سرپا مانده بیاید و با این ترفندها تحت پوشش برود؟ ...».[62]

کسب مقام سیزدهم تکواندوی ایران در رقابت‌های جهانی چین (۲۰۰۷) موجب شد تا حق‌شناس خواهان عذر خواهی فدراسیون تکواندو از مردم شود.[63][64]

در سال ۱۳۸۸ رئیس فدراسیون تکواندو از شرکت در انتخابات این فدراسیون انصراف داد.[65] وی در همان انتخابات شرکت و به ریاست فدراسیون برگزیده شد.

رئیس جمعیت سازمان‌های غیردولتی ورزش ایران در گفتگو با فارس گفت: «... در سال‌های گذشته حمایت‌های مادی و معنوی بالایی از سوی سازمان ورزش و رسانه‌ها از برخی فدراسیون‌ها از جمله تکواندو صورت گرفته که می‌توانست نتایج به مراتب بهتر از این را به ارمغان آورد. خدمت کردن به ورزش در هر شرایط یک افتخار بزرگ است و مدیریت کردن با بودجه بیت المال و امکانات عمومی در فدراسیون‌های ما شاهکار نیست که برخی در قبال آن با کسب نتایج متوسط بخواهند بر سر مردم و دولت منت بگذراند.[66]

سید محمد پولادگر پس از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ در تاریخ ۲۸ مهر ۱۳۹۳ در گفتگو با شبکه پنج سیما تصریح کرد: «برخی آقایان می‌گویند با این بودجه و امکانات کسب مدال و عنوان چندان کار سختی نیست. باید گفت، پس این وسط هوشمندی و مدیریت و درایت چه می‌شود؟ البته این را که گفتم یک وقت مسئولین دست نگیرند و بودجه‌مان را کم نکنند».[67]

سردر نخستین مدرسهٔ تکواندو ایران، مدرسهٔ تکواندو کانون تکواندوکاران ایران. آبان ۱۳۸۱

رئیس فدراسیون تکواندو در آبان ۱۳۸۶ از افتتاح اولین مدرسه تکواندو در آینده‌ای نزدیک خبر داد.[68] محمد عبدلی پور در این رابطه در گفتگو با ایلنا گفت: «... البته در خروجی یکی از خبرگزاری‌ها به درستی افتتاح اولین مدرسه، تحت پوشش فدراسیون تکواندو اعلام شده بود. آنچه مسلم است بر اساس مستندات حقیقی و حقوقی اولین و دومین مدرسه تکواندو در ایران توسط بخش خصوصی (کانون تکواندوکاران ایران) در استان‌های تهران و مازندران تأسیس و به بهره‌برداری رسیده است. به هر حال جا دارد ضمن تقدیر از زحمات بخش دولتی تکواندو کشور، افتتاح سومین مدرسه تکواندو را به ایشان تبریک عرض کنیم.[69]

رئیس کانون تکواندوکاران ایران در آبان ۱۳۹۰ در انتقادی تند نسبت به برکناری رضا مهماندوست، بار دیگر بر ضرورت نظارت نهادهای قانونی بر عمل کرد مالی فدراسیون تکواندو تأکید کرد.[70]

اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی ایران در ۱۳۹۱/۰۲/۲۷ طی بیانیه‌ای، تخریب شخصیت رضا مهماندوست را به شدت تقبیح و خواستار بازگرداندن هرچه سریع تر وی به سرمربی گری تیم ملی اعزامی به المپیک لندن شد. این اتحادیه در بیانیه خود مسئولیت عواقب شکست تیم ملی تکواندو در لندن را متوجه مسئولان فدراسیون تکواندو دانست.[71] سید محمد پولادگر در ۱۳۹۱/۰۲/۳۰ به این بیانیه با الفاظ وطن فروش واکنش نشان داد: «...».[72] علی حق‌شناس در ۱۳۹۱/۰۳/۱۳ گفت: «وطن فروشان واقعی را همه می‌شناسند … آقایانی که با صهیونیست‌ها پشت یک میز می‌نشینند و عکس یادگاری می‌گیرند به چه جراتی دم از منافع ملی می‌زنند؟».[73]

درپی ناکامی تیم ملی تکواندو در المپیک لندن، کانون تکواندوکاران ایران در ۱۳۹۱/۰۵/۲۱ در بیانیه‌ای شدید اللحن، مدیران دولتی تکواندو ایران را اپورتونیست نامید و خواهان مجازات مسببان این شکست شد.[74] رئیس کانون تکواندوکاران دو ماه پیش از المپیک ۲۰۱۶ برزیل در خرداد ۱۳۹۵، نسبت به کسب نتایج ضعیف تکواندو در برزیل هشدار داد و آن را برآیند بی‌تدبیری مسئولان فدراسیون تکواندو دانست.[75] پس از شکست تکواندوکاران ایران در المپیک، کانون در بیانیه ای در ۱۳۹۵/۰۶/۰۱ اعلام کرد: «... مسئولیت این شکست بر عهدهٔ اشخاص یا نهادهایی است که در این چند سال از رئیس فدراسیون تکواندو که فاقد کم‌ترین پیشینهٔ فنی لازم بوده و حتی یک روز سابقهٔ فعالیت اجرایی داوطلبانه در ورزش ندارد، حمایت کرده‌اند …».[76]

• مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی
• روزنامه ایران
• روزنامه مردم سالاری
• روزنامه سیاست روز
• خبرگزاری دانش جویان ایران
• خبرگزاری فارس
• پایگاه اینترنتی انجمن صنفی کانون تکواندوکاران ایران
• وب سایت رسمی اتحادیه متخصصان ورزش‌های رزمی
• روزنامه ایران ورزشی
• روزنامه گل
• روزنامه نود
• روزنامه خبر ورزشی
• پایگاه خبری تحلیلی کاپ