پادشاهان پارسی‌گوی هند

پادشاهان پارسی گوی هند به آن دسته از حکومت‌هایی گفته می‌شود که زبان مادری آن‌ها یا زبان رسمی که برگزیدند زبان فارسی بود از جمله آن‌ها می‌توان به گورکانیان هند غوریان- امپراتوری بابری و غیره اشاره کرد این سلسله‌های حکومتی عموماً اجداد آن‌ها از خراسان بزرگ و افعانستان بودند،[1] امپراتوری بزرگی است که به‌دست نوادگان امیر تیمور در هندوستان ایجاد شد. این سلسله از ۱۵۲۶ تا ۱۸۵۷ میلادی در بخش بزرگی از شبه قاره هند شامل کشورهای امروزی هند، پاکستان، بنگلادش و بخش‌هایی از افغانستان امروزی فرمانروایی کرد.

گورکانیان
گورکانیان
۱۵۲۶–۱۸۵۸
پرچم
پهناوری پادشاهی گورکانیان
پایتختآگرا
پایتخت در تبعیددهلی و فاتحپور سیکری
زبان(های) رایجفارسی
دین(ها)
اسلام
حکومتپادشاهی
تاریخ 
 بنیان‌گذاری
۱۵۲۶
 فروپاشی
۱۸۵۸
پیشین
پسین
تیموریان
عادل شاه
سوری
دلهی
ماراتا
سیک
درانی
کمپانی هند شرقی
افشاریان

پادشاهان گورکانی هند

این سلسله از پادشاهی اولین بار توسط بابر شاه تأسیس شد ، که توسط سربازان ترک ، تاتار و افغان در سال ۱۵۲۶ میلادی بر هندوستان تاخت و ابراهیم لودی را شکست داد ، او که از نسل چنگیز خان بود ، حکومت خود را به نام امپراطوری مغولی هندی نام نهاد . حکمرانان این سلسله به تدریج تمامی شبه قاره را تحت فرمان گرفتند اما پس از مدتی بخش‌هایی از جنوب هند از اختیار آنان خارج شد. این سلسله در نیمه سده ۱۷ میلادی و در زمان شاه جهان بزرگ‌ترین و ثروتمندترین امپراتوری جهان بود. این سلسله آخرین دوران طلایی امپراتوری‌های اسلامی به‌شمار می‌رود. در سال ۱۷۳۹ میلادی با حمله نادرشاه افشار به هندوستان مقدمات انقراض این امپراتوری فراهم شد و در سال ۱۸۵۷ پس از سال‌ها نبرد سرانجام کمپانی هند شرقی توانست این امپراتوری را منقرض کرده و سرزمین‌های آن را تصرف کند.

جستارهای وابسته

پانوشت

  1. آنه‌ماری شیمل. ترجمه فرامرز نجدسمیعی. در قلمروی خانان مغول انتشارات امیرکبیر. چاپ اول: ۱۳۸۶

منابع

  • تأثیر زبان فارسی بر زبان و ادبیات شبه قاره هنددکتر عجم سایت آفتاب
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.