فرهنگ قواس
فرهنگ قوّاس واژه‌نامه‌ای فارسی به فارسی است که به دست فخرالدین مبارک‌شاه غزنوی مشهور به فخر قواس یا فخر کمانگر (متوفی ۷۱۶ هـ. ق[1]) نوشته شده‌است.[2] این فرهنگ یکمین فرهنگ یک‌زبانهٔ فارسی است که در هند تألیف شده و به احتمال، پیش از ۶۹۹ هـ. ق نگارش شده‌است. واژه‌ها در این فرهنگ بر اساس موضوع گردآوری شده‌اند که شامل پنج بخش می‌شوند و به همین جهت به فرهنگ پنج بخشی نیز معروف بوده. بیشتر درآیه‌های این فرهنگ از لغت فرس اخذ شده‌است. این فرهنگ تعدادی لغات مصحفّی دارد.
منابع
- محمد معین. «فرهنگهای فارسی» (PDF). هنر و مردم. ج. ۵ ش. ۵۲. ص. ۲–۵. دریافت‌شده در ۱۱ اسفند ۱۳۹۲.
- عزیزالله، علیزاده (۱۳۸۹). فرهنگ عمید. راه رشد. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۵۰۰۹-۶۷-۵.
علی‌اشرف صادقی (۱۳۹۳). «فرهنگ‌نویسی در شبه‌قاره از ابتدا تا قرن ۱۰ هجری (تاریخ فرهنگ‌نویسی)» (PDF). ویژه‌نامهٔ نامهٔ فرهنگستان (شبه‌قاره) (۲): صص ۳۸۱–۳۸۵. دریافت‌شده در ۱۱ اسفند ۱۳۹۳ خورشیدی. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
| قبل از سال ۱۰۰۰ قمری |
|  |
|---|---|---|
| ۱۰۰۱ تا ۱۲۰۰ قمری |
| |
| ۱۲۰۰ قمری به‌بعد |
| |
| معاصر |
| |
| سایر |
| |
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.