قالی قم

در قم نیز همانند سایر نواحی ایران، قالیبافی و تولید قالی‌های پشمی از گذشته‌های دور به صورت محدود رواج داشته ولی دارای طرح و نقش مستقلی نبوده‌است. قم از دیرباز به عنوان شهری مهاجرپذیر میزبان افرادی بوده که از مناطق مختلف ایران یا سایر کشورها به این شهر مهاجرت می‌کرده‌اند. بیشتر قالی‌های گذشته قم توسط همین مهاجران و بر اساس نقشه‌های متعارف و معمول موطن آنان بافته می‌شده. قالیبافی قم یا آنچه امروزه به عنوان قالی سبک قم شناخته می‌شود، مرهون تلاش مهاجرانی است که طی کمتر از ۱۰۰ سال گذشته از سایر مناطق قالیبافی ایران نظیر کاشان و اصفهان به قم مهاجرت کرده‌اند. قم دارای نقشه خاص و اختصاصی قالی نیست و بافندگان و تولیدکنندگان قمی با دخل و تصرف هنرمندانه در نقشه‌های سایر مناطق قالیبافی ایران محصولات جذاب و چشم‌نوازی را تولید می‌کنند که به سبب نقشه‌های زیبا، استفاده از ابریشم و بافت ریز و دقیق، در در دوره زمانی کوتاهی شهرت جهانی یافته‌است.

حاج محمود ارمی (متولد ۱۲۹۲ کاشان- متوفی ۱۳۶۵ قم) یکی از همین مهاجران بود که در دوران کودکی به همراه خانواده از کاشان به قم مهاجرت کرد و به کار چله‌دوانی مشغول شد. هنوز ۲۰ سال بیشتر نداشت که به سبب مهارت و خبرگی در چله دوانی از موقعیت ممتازی برخوردار شد. علاقه او به قالیبافی موجب شد تا از حدود سال ۱۳۱۳ اقدام به راه اندازی کارگاه‌های قالیبافی و تولید قالی در روستاهای اطراف قم از جمله خلجستان، منصورآباد، عیسی آباد، وشاره، سرخرده، گیو، تینوج، آپارچای، احمدآباد، ورزنه، سناوند و فوجرد کند. قالیبافی در خانواده ارمی به عنوان پیشه فامیلی ادامه یافت. حاج حسین ارمی (۱۳۲۲–۱۳۹۳) از کودکی در کنار پدر و در کارگاه‌های قالیبافی ارمی مشغول به کار شد. قالیبافی و تولید قالی به عنوان شغل خانوادگی در میان فرزندان وی همچنان به قوت خود باقی است.[2][3]

در جریان سفر شینزو آبه به ایران در خرداد ۱۳۹۸ و در دیدار با حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران، یک تخته قالی نفیس ابریشم قم به او اهدا شد. این قالی مربع با ابعاد ۲۰۵×۲۰۵ سانتیمتر با بیش از ۴ میلیون گره از محصولات کارگاه قالیبافی حسین ارمی است.[4]