غنچه
غُنچه گل ناشگفته، نیمه شکفته یا نیمه باز را گویند.[1]
غنچه در ادبیات فارسی
در ادبیات فارسی از غنچه بسیار یاد شدهاست.[2] گاهی لبهای معشوق به غنچه تشبیه شده است. حافظ میگوید:
به بزمگاه چمن دوش مست بگذشتم | چو از دهان توأم غنچه در گمان انداخت |
منابع
- http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-1d58092f66e343e9a08f39a8e7ec8f48-fa.html
- [http://www.mibosearch.com/Dictionary.aspx?wId=232725&DicName=dehkhoda&word=غنچه غنچه - [ yk i ]]
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.