شهرستان پارسیان

شغل اهالی صید، ماهی‌گیری و کشاورزی است، تجارت و سفر و کار در منطقه پارس جنوبی است. صادرات پارسیان در گذشته خرما و غله بوده‌است.

این منطقه دارای غذاهای ویژه‌ای است که از میان آن‌ها می‌توان مجبوس، رنگینک، لگیمات، خمفروش، گیویده، حل، حلیم، بدوه، برنج سرخ، ته‌چین ماهی را نام برد.

این منطقه دارای قسمت‌های زیادی است که از این میان می‌توان به باغستان، دشتی، بستانو، بهده، احمدی ،بوچیر، جهواز، شیوو، مغدان، ستلو، کوشکنار، فومستان، میلکی، خوزوو برکه دکا، سروباش، یرد خردو، یردخلف، یُرد قاسمعالی، یُرد کوخردی، کناردان، روستای عمانی، روستای هشنیز اشاره کرد.

در منطقه پارسیان دره‌های متعدی وجود دارد که به صورت مسیل یا رودخانه فصلی در جریان است، مشهورترین دره‌های منطقه عبارت‌ند از:دروای سگی، دروای لییو، درواه گبری، رودخانه، درواه حلوای، درواه گز آبدین، درواه چا درواه، دروای پیاله‌ای، درواه پندنی، دروای بوگال، درواه تنگ بردول، و درواه آبیار.

در گوشه و کنار بعضی از این درواه‌ها زمین‌های (جوکار) وجود دارد که بعضی اوقات کشاورزان در آن جو و گندم می‌کارند و در سال‌هایی که شهرستان با خشکسالی روبه رو شده‌است دیگر این دره‌ها آبگیری نمی‌شود.

در منطقه پارسیان نخلستان وسیعی وجود دارد و در زمان پیشین محصولات خرما و غله از این منطقه به هند ومومباسا برده می‌شده‌است و مردم منطقه از راه تجارت و سفر به هند و آفریقا امرا معاش می‌نموده‌اند، نخلستان پارسیان به شرح زیر است:

نخل فولاد، نخل جنگل غربی، جنگل بوخی، جنگل قاسمی‌ها، جنگل شیبانی‌ها، نخل خلفانی، نخل ملا خنجیها، نخل خجه کش (هیزم کش)، نخل درواه، نخل خواجه، نخل علی قاسم، نخل ملا اسحاق، نخل باقر حافظی، زریبه میر، زریبه ملا احمد وهزارها باغ‌ها و نخلستان‌هایی که در دوران گذشته در منطقه وجوده داشته‌است که متأسفانه به‌علت ایجاد سدهای کوچک در مسیر آبخور این زمین‌ها و کمبود آب شیرین، بیشتر نخل‌ها مرده و نابود شده‌اند. از زمان ایجاد این سدها اکثر نخلستان‌های منطقه خشک شده‌اند.