فارغان

پریتکانی، فارغان (فارغانات) و تارم زمین و سیرمند سه بخش جدا ناپذیر هست. در سنگ نبشته بیستون فارغان به صورت پارگان یا پری کان ونقش شورش ویزاته زادگاه ان تارم است در دوران هخامنشیان… اشاره شده‌است.[2]

نام تارم به معنی محل جمع شدن آب است. نام سیرمند به معنی سرزمین پر از رزق و روزی است.

بقعه شریف بی بی که نسب او به جعفر صادق می‌رسد در این منطقه وجود دارد.[3]

دو بنا و قلعه‌ای بزرگ از جنس خشت گل خام درنظام آباد وجود داشت که به علت بروز اختلافات قومی با خاک یکسان و تنها پی‌های ساروجی آن مانده‌است.

پیش از حمله اعراب در این محل بنایی به نام دروازه دوزخ و بهشت وجود داشته که تخریب شده‌است و آثار آن در میمند باقی مانده‌است. در جنوب میمند قبرها و دخمه‌هایی وجود دارد که در زبان محلی به آن سنگریا خرفت خانه می‌گویند و مردم محلی برای ساخت خانه‌های خود از سنگ‌های موجود در آن‌ها استفاده می‌کردند.

چاه‌های با بدنه ساروجی و باستانی در این منطقه وجود دارند.

کوره آجرپزی باستانی در این محل وجود دارد. معدن گچ درکناره غربی این منطقه وجود دارد. سد باستانی نارمند در این محل وجود دارد.

درختان نخل و انار و انجیر و لیمو و انگور در این ناحیه وجود دارند.[4]

گیاهان گلسرخ و کنجد و عدس و ماش به هندوستان حمل می‌شد. درسال‌های پادشاهی ملوک هرمز در جزیره هرمز در تابستان یخ وجود داشته وبفروش می‌رفته واین یخ از کوه فارغان تأمین میشه چون نزدیک‌ترین محل به هرمز کوه تشگرد هست[5]

داروهای گیاهی سنتی این محل هوم نوش است که از شیره خرما درست می‌شود و برای بهبود و تسکین یا بیهوش کردن در طب استفاده داشته‌است.

باغات این ناحیه مرکبات و گردو می‌باشد. کشت (کولک) پنبه شلتوک در این منطقه رواج دارد. صنعت‌هایی که از قدیم در این ناحیه وجود داشته سفالگری و کوره‌های ذوب فلز و پارچه بافی و و تولید چرم با رنگ طبیعی و دباغی مشک آبخوری با پوست و پارچه و تولید زیورآلات بوده‌اند. هونی جون ابرم

گویش فارغنی

فرهنگ و گویش تمام این ناحیه یکسان بوده و این امر موجب می‌شود که به کل این ناحیه فارغانات گفته شود. همه آیین هاتمام مراسم و سنت‌های این ناحیه ریشه کاملاً ایرانی دارد. آیین تعزیه خوانی از دوران صفوی در این ناحیه وجود دارد.

داستان محلی گوهر شب چراغ از داستان‌های محلی این ناحیه است. سنت ههل مشو برای درخواست باران در این منطقه جریان دارد.