شادی امین

شادی امین، پس از انقلاب ۱۳۵۷، فعالیت سیاسی خود را به عنوان هوادار سازمان چریک های فدایی خلق آغاز کرد و پس از انشعاب آن سازمان، به جناح سازمان فدائیان خلق (اقلیت) پیوست. او پس از جدایی از این سازمان، فعالیت‌های خود را بر مسائل زنان و هم‌جنس‌گرایان زن متمرکز کرد.[3] چندین کتاب دربارهٔ تجربه زندگی هم‌جنس‌گرایان و ترنس‌جندرها در ایران و ده‌ها مقاله و سخنرانی، حاصل فعالیت او در این حوزه است.[4] در سال ۱۹۹۷، در یکی از اولین جلسات عمومی مربوط به وضعیت همجنس‌گرایان در جامعه ایرانی خارج از کشور(در برلین) با عنوان «هم‌جنس‌گرایی و برخورد ایرانیان با آن» سخنرانی کرد و به این ترتیب، فعالیت‌های خود در حوزه حقوق هم‌جنس‌گرایان در جامعه ایرانی را به صورت علنی آغاز کرد.[5]

او هم‌اکنون مدیر سازمان ۶رنگ (شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی)[6] و همین‌طور مدیر سازمان عدالت برای ایران است. وی سه سازمان غیرانتفاعی در انگلستان به ثبت رسانده‌ است.[7]

• ۱۹۸۸ - از سازمان‌دهندگان تظاهرات ۳۵۰۰ نفره در فرانکفورت علیه سفر هانس-دیتریش گنشر، وزیر خارجه آلمان به ایران و اعتصاب غذای متعاقب آن در اعتراض به کشتار دسته جمعی زندانیان سیاسی ایران در سال ۱۳۶۷.[8]
• ۱۹۹۵ - شرکت در کنفرانس جهانی زنان در پکن و روشنگری دربارهٔ وضعیت زنان در ایران در چارچوب گروه «زنان تبعیدی علیه بنیادگرایی».[9][10]

^{* ۱۹۹۶ - سخنرانی دربارهٔ نقش زنان تبعیدی در کنفرانس پکن، در کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان در سیاتل، به همراه شیرین عبادی و پروانه اسکندری (فروهر)[نیازمند یادکرد]}[11]

^{* ۱۹۹۷ - سخنرانی دربارهٔ نقد و بررسی نشریه زنان، به دعوت گروه‌های زنان و تشکل‌های فرهنگی مختلف در شهرهای هامبورگ، برلین، هانوفر و فرانکفورت[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* ۱۹۹۸-۹ - سخنرانی در شب‌های همبستگی با نویسندگان ایران؛ پس از وقوع قتلهای زنجیرهای ایران، کانون نویسندگان ایران در تبعید در شهرهای مختلف شبهای همبستگی برگزار کرد که شادی امین در چندین برنامه از این سلسله شب‌های همبستگی سخنرانی داشته‌ است.[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* ۱۹۹۹، ۲۰۰۱، ۲۰۰۷، ۲۰۱۱ - از برگزار کنندگان سمینارهای سالانه زنان همجنس و دگرجسنگرای ایرانی در شهرهای برلین و فرانکفورت[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* ۲۰۰۳ - تأسیس شبکه سراسری همکاری زنان ایرانی به همراه گروه دیگری از فعالان جنبش زنان ایران در تبعید[نیازمند توضیح بیشتر]}[12] ^{* ۲۰۰۴ - برگزاری سمینار پیرامون آزار جنسی کودکان در فرانکفورت[نیازمند توضیح بیشتر]}[13]

• ۱۳۸۸ - تأسیس سازمان عدالت برای ایران به همراه شادی صدر[14]
• ۱۳۸۸ - تأسیس شبکه ‌شش‌رنگ (شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی)[15]

کنفرانس برلین – با نام اصلی کنفرانس «ایران پس از انتخابات» – نام همایش ۳ روزه‌ای بود که بعد از انتخابات دوره ششم مجلس شورای اسلامی از ۱۹ تا ۲۱ فروردین ۱۳۷۹ (مارس ۲۰۰۰) به مدت سه روز از سوی حزب سبزهای آلمان و به دعوت بنیاد هاینریش بل در خانهٔ فرهنگ‌های جهان در برلین برگزار شد. گروهی از زنان ایرانی در برلین، تحت عنوان «زنان ایرانی علیه بنیادگرایی»، تصمیم گرفتند در اعتراض به عدم حضور زنان تبعیدی و گروه‌های مخالف جمهوری اسلامی در این کنفرانس، فعالیت‌های مختلفی را ترتیب دهند. شادی امین، از سوی گروه، مسئولیت یافت تا در ابتدای کنفرانس، خواهان یک دقیقه سکوت به احترام کلیه کشته شدگان ۲۱ سال گذشته در ایران شد که با مخالفت برگزارکنندگان و برخورد شدید پلیس و نیروهای امنیتی رو به رو شد[16]این اتفاق، و اعتراضات به عدم دعوت از فعالان سیاسی مخالف جمهوری اسلامی ایران باعث به اغتشاش کشیده شدن کنفرانس برلین شد. شادی امین به دلیل شدت خشونت فیزیکی پلیس پس از اتمام روز اول کنفرانس و در بیرون از سالن، به بیمارستان منتقل شد.[17]

^{در ۲۰ مارس ۲۰۰۱، دادگاهی در برلین به شکایت شادی امین از پلیس و شکایت پلیس از شادی امین به‌طور توامان رسیدگی کرد و در نهایت دادگاه شادی امین را از اتهام مقاومت در برابر قدرت دولت در داخل سالن تبرئه کرد.[نیازمند توضیح بیشتر]} شبکه تلویزیونی من و تو در برنامه‌های مستند دربارهٔ کنفرانس برلین، شادی امین و حسن یوسفی اشکوری را رودررو قرار داده‌ است.[18]

^{علاوه بر مقالات متعدد که در نشریات چاپی و وبگاه‌های اینترنتی منتشر شده، شادی امین گزیدهای از آثار آدریان ریچ و اودری لرد، دو فمینیست لزبین معروف آمریکایی را در کتابی با عنوان قدرت و لذت ترجمه و منتشر کرده‌است.[نیازمند توضیح بیشتر]}[19] وی همچنین با همکاری شادی صدر، کتاب جنایت و مصونیت (با عنوان اصلی «Crime and Impunity; Sexual Torture of Women in Islamic Republic Prisons») را تدوین و منتشر کرده‌ است.[20] شادی امین در اردیبهشت ماه ۱۳۹۴، کتاب «جنسیت X؛ تجربه زیسته همجنسگرایان و ترنس‌جندرهای ایرانی» را منتشر کرد.[21]

^{* کنفرانس پکن و زنان تبعیدی این فیلم، گزارشی از کنفرانس جهانی زنان (پکن، ۱۹۹۵) است و به فعالیتهای گروهی از زنان تبعیدی که سعی در روشنگری پیرامون وضعیت زنان در ایران داشتند و رو در رو شدن آنها با هیاتی از زنان که با تأیید مقامات جمهوری اسلامی از داخل ایران در کنفرانس پکن شرکت کرده بودند می‌پردازد. پس از ساخت این فیلم، شادی امین در شهرهای مختلف از جمله استکهلم، برلین، فرانکفورت، وین، سیاتل، هامبورگ و… با نمایش آن، به ارائه گزارش دربارهٔ کنفرانس پکن و دستاوردهای آن پرداخت.[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* زنان و هنر زندگی این فیلم دربارهٔ زندگی سخت و هنر ده زن هنرمند ایرانی مقیم برلین است.[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* مرغان مینا سکوت نمی‌کنند این فیلم ۱۲ دقیقهای که در سال ۲۰۰۱ تولید شده، به موارد نقض حقوق بشر در ایران می‌پردازد. این فیلم در جشنواره فیلم لایپزیک به نمایش درآمد.[نیازمند توضیح بیشتر]}

^{* اپوزیسیون تبعیدی و کنفرانس برلین (Exilopposition und Berliner Konferenz) این فیلم که در سال ۲۰۰۰ تولید شده، روایتی متفاوت از آنچه در تلویزیون جمهوری اسلامی و روایتهای اصلاح طلبان شرکت کننده در کنفرانس برلین ارائه شده، از این کنفرانس و وقایع آن به نمایش می‌گذارد.[نیازمند توضیح بیشتر]}

• شب‌های بینهایت زنان زندانی

این مستند کوتاه، شهادت‌های زنان زندانی را پیرامون نوعی از شکنجه که در زندان قزل حصار و در اوائل دهه ۶۰ رایج بوده به تصویر می‌کشد. براساس این شهادت‌ها، داود رحمانی، رئیس زندان قزل حصار صدها زندانی سیاسی زن را وادار می‌کرده که با چادر و چشم‌بند، مسیری طولانی را سینه‌خیز بروند و خود و سایر زندان‌بانان در همین حالت به باسن، کمر و اندام‌های جنسی این زنان ضربه وارد می‌کرده‌اند[22] شب‌های بینهایت زنان زندانی به شکل آنلاین قابل دسترس است.[23]

• لحظه‌های آخر (Final Moments)

این فیلم، برای نخستین بار موضوع تجاوز به دختران باکره پیش از اعدام را که در دهه ۶۰ شمسی و در برخی از زندان‌های ایران علیه زندانیان سیاسی زن اعمال شده، مستند می‌کند.[24]

شادی امین محقق اصلی پروژه تحقیقاتی «جنایت بی عقوبت» بوده‌ است. این تحقیق، به شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی زن در طول سه دهه ۶۰، ۷۰ و ۸۰ شمسی در ایران می‌پردازد. حاصل این تحقیق، دو جلد کتاب به اسامی "جنایت بی عقوبت؛ گزارش اول- شکنجه جنسی زندانیان زن در دهه ۶۰"[25] و "جنایت بی عقوبت؛ شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان زن، دهه ۷۰ و ۸۰ "[26] به زبان فارسی و کتاب "Crime and Impunity" به زبان انگلیسی[27] است. شادی امین در سال ۱۳۹۰ (۲۰۱۱)، انجام پروژه تحقیقاتی را با عنوان «نه به تغییر جنسیت اجباری» را با سازمان عدالت برای ایران[28] آغاز کرد. هدف این پروژه تحقیقاتی که نتایج آن قرار است در سال ۱۳۹۳ ارائه شود، بررسی موارد نقض حقوق هم‌جنس‌گرایان و ترنس‌جندرها در عمل‌های تغییر جنسیت در ایران است. وی بخشی از نتایج این تحقیق را در بیست و چهارمین کنفرانس بنیاد پژوهشهای زنان ایران که در ژوئیه ۲۰۱۳ در کلن آلمان برگزار شد ارائه کرد[29]

• لوح افتخار جشنواره فیلم صداهای امروز زنان ۲۰۱۴[30]

در ۳ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۲۳ آوریل ۲۰۱۸)، دادگاهی در شهر تورنتو، آرشام پارسی را به‌دلیلِ انتشار افتراهای فاحش علیه شادی امین، به پرداخت ۲۵ هزار دلار خسارت محکوم کرد.[31] کریستوفر اشبی(Christopher Ashby)، قاضی این دادگاه، در این حکم[32] با تأکید بر شهادت دروغِ آرشام پارسی برای دادگاه، گفته‌ است: «تمامی مطالب منتشره علیه شادی امین، پست‌های فیس‌بوکی و ای‌میل‌ها به لحاظ قانونی بدون تردید» افترا محسوب می‌شوند. بالاترین مبلغ خسارت عمومی برای افترا مبلغ ۲۵ هزار دلار است. مطالب افتراآمیز، وی را متهم به تجاوز، پولشویی، و جرائم جدی دیگر می‌کنند. مطالب افتراآمیز، در اینترنت منتشر شدند و هیچگونه اظهار تاسف یا عذرخواهی‌ای ابراز نشده‌ است. به نظر می‌آید.[33]

• فمینیسم
• همجنس‌گرایی
• همجنس‌گرایی زنانه
• تراجنسیتی

• ، وبگاه شش رنگ، شبکه لزبین‌ها و ترنس‌جندرهای ایرانی بایگانی‌شده در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine
• وبگاه شبکه سراسری همکاری زنان ایرانی