کانون بانوان

كانون بانوان به رياست شمس پهلوی و با همكارى رسمى وزارت معارف حکومت پهلوی تأسیس شد. اعضاى بنیانگذار كانون بدرالملوک بامداد، هاجر تربیت، عصمت‌الملوک دولتداد، شمس‏‌الملوک جواهرکلام، تاج‏‌الملوک حکمت، فخرعظمی ارغون، و صدیقه دولت‌آبادی بودند.[3]

محورهای اصلی در اساس‌نامه کانون بانوان ایران که در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۳۱۴ تنظیم شد، به شرح زیر است:

• تربیت فکری و اخلاقی بانوان
• تشویق به ورزش‌های متناسب برای تربیت جسمانی با رعایت اصول سلامت.
• ایجاد مؤسسات خیریه برای امداد به مادران بی‌بضاعت و اطفال بی‌سرپرست.
• ترغیب به سادگی زندگی و استفاده از وسایل ساخت ایران.
• این کانون بر طبق ماده ۵۸۷ قانون تجارت مصوب ۱۳۱۱ هـ. ش شخصیت حقوق دارد و رئیس آن نماینده کانون خواهد بود.[4]

این کتاب که توسط مریم فتحی تنظیم شده‌است به بررسی ریشه‌های تاریخی جنبش زنان در ایران می‌پردازد. موضوع اصلی کتاب، بررسی کانون بانوان در ایران است که در اردیبهشت ۱۳۱۴، تقریباً هم‌زمان با دستورالعمل برداشتن حجاب در ایران تأسیس شد.

بخش اول کتاب مربوط به بررسی تحولات جهان در رابطه با نقش و جایگاه زنان است و در بخش دیگر به دیدگاه اسلام در مورد زن و جایگاه او در خانواده و جامعه می‌پردازد.

در این کتاب مریم فتحی ضمن تشریح اساسنامه کانون، ساختار و عملکرد کانون بانوان را تبیین می‌کند و در پایان نقش و تأثیرات کانون بانوان در جامعه مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد.

کتاب کانون بانوان در ۲۷۷ صفحه در ۱۵ مرداد ۱۳۹۴ توسط مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر تجدید چاپ شد.[1][2]