سعید جلیلی

سعید جلیلی در سال ۱۳۴۴ در شهر مشهد به دنیا آمد.[11] پدر وی محمدحسن معلم[12] و مدیر دبستان نواب صفوی ناحیهٔ یک مشهد و دانش‌آموختهٔ زبان فرانسه و اهل بیرجند و مادرش آذری و اهل اردبیل است. او در سال ۱۳۷۱با فاطمه سجادی ازدواج کرد؛ سجادی پزشک عمومی است.[11] جلیلی یک فرزند دانشجو[13] به نام سجاد[12] دارد.

جلیلی تا سال ۱۳۸۴ ساکن کرج بوده‌است.[14]

وی تحصیلات ابتدایی تا دانشگاه را در مشهد و تحصیلات دانشگاهی خود را تا مقطع دکتری معارف اسلامی علوم سیاسی از دانشگاه امام صادق به پایان رسانده و در دانشگاه امام صادق به تدریس «دیپلماسی پیامبر» می‌پردازد. به گفتهٔ وی عنوان پایان‌نامهٔ او «بنیان اندیشهٔ سیاسی اسلام در قرآن» بوده‌است[15] که در سال ۱۳۸۱ از آن دفاع کرده و نمره بالایی دریافت نموده‌است.[16] جلیلی سابقهٔ تدریس در دانشکدهٔ مدیریت و اقتصاد دانشگاه صنعتی شریف را هم دارد.[17]

جلیلی در زمان جنگ هشت‌سالهٔ ایران و عراق از دبیرستان تا دوران دانشجویی به عنوان بسیجی بارها در جبهه‌های جنگ حضور یافت.[10]

وی در دی ماه سال ۱۳۶۵ دیده‌بان تیپ ۲۱ امام رضا خراسان بود که در عملیات کربلای ۵ پایش زخمی شد و در بیمارستان صحرایی منطقهٔ شلمچه در پیِ نبودِ امکانات و وضعیت اورژانسی، پای راست خود را از دست داد.[8]

پس از آن نیز در قسمت تدارکات لشکر حضور یافت.[10]

• ۱۳۶۸: وابستهٔ سیاسی[8]
• ۱۳۷۰: رئیس ادارهٔ بازرسی وزارت خارجه[8]
• ۱۳۷۱: دبیر سوم[8]
• ۱۳۷۳: دبیر دوم[8]
• ۱۳۷۴: دبیر اول[8]
• ۱۳۷۶: معاون ادارهٔ اول آمریکا در وزارت خارجه[8]
• ۱۳۸۰: مدیر بررسی‌های جاری دفتر رهبری[8]
• ۱۳۸۴: معاون اروپا و آمریکای وزارت امور خارجه[8]
• ۲۸ مهر ۱۳۸۶: دبیر شورای عالی امنیت ملی[8]
• ۱۳۸۷: نمایندهٔ رهبری در شورای عالی امنیت ملی (سمت کنونی)
• ۱۳۹۲: عضو حقیقی مجمع تشخیص مصلحت نظام[18](سمت کنونی)
• ۱۳۹۳: عضو شورای راهبردی روابط خارجی (سمت کنونی)

حضور در وزارت امور خارجه

سعید جلیلی در زمان دبیری شورای عالی امنیت ملی

سعید جلیلی سابقه‌ای ۱۸ ساله در وزارت امور خارجه دارد و از سال ۱۳۶۸ وارد آنجا شده‌است. وی در ۲۶ سالگی به ریاست ادارهٔ بازرسی وزارت امور خارجه برگزیده شده تا سال ۱۳۷۵ در ریاست این اداره باقی ماند. در سال ۱۳۷۶ در دولت سید محمد خاتمی، وی معاون ادارهٔ اول آمریکا شد. پس از کنار رفتن از این سمت، مدیر بررسی‌های جاری دفتر رهبری گردید تا اینکه در دولت محمود احمدی‌نژاد به وزارت خارجه بازگشت و به‌عنوان معاون اروپا و آمریکا به فعالیت پرداخت و در این مدت، به‌همراه علی لاریجانی دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی، در برخی مذاکرات با خاویر سولانا حضور داشت.[19]

در پی ازسرگیری برنامهٔ هسته‌ای در دولت احمدی‌نژاد، شورای امنیت سازمان ملل ۶ قطعنامه علیه برنامهٔ هسته‌ای ایران تصویب کرد که ۳ قطعنامه از اسفند ۱۳۸۶ تا خرداد ۱۳۸۹ در زمان ریاست جلیلی بر گروه مذاکرهٔ هسته‌ای تصویب شد.

پس از دستیابی ایران به توانایی غنی‌سازی ۲۰٪ اورانیوم، شورای امنیت در قطعنامه ۱۹۲۹ایران را ذیل فصل ۷ ماده ۴۱ منشور ملل متحد قرار داد. طبق این،ایران به عنوان مخل و تهدیدکنندهٔ صلح و امنیت جهانی از سوی شورای امنیت شناخته شد.[26][27] نحوهٔ اعمال فصل ۷ منشور سازمان ملل به مراتب و مدارجی‌ست، بدین صورت که ابتدا مادهٔ ۴۰ اعمال شده و در صورت عدم کفایت ماده ۴۱ که تحریم‌های سیاسی و اقتصادی است به کار گرفته می‌شود، و در صورت تخطی از تحریم‌های این ماده، بند ۴۲ که شامل اجازه حمله نظامی است، با رأی اعضا انجام می‌شود.[27]

فروز رجایی‌فر کارشناس علوم سیاسی با انتقاد از می‌گوید «با تأکید بر این نکته که نفس انجام مذاکره، یعنی نوعی تعامل با دیگران و در اینجا جامعه بین‌الملل و پذیرش نقش و جایگاه دو طرف در تحولات جهانی است، در نتیجه اگر تعاملی از طرف تیم مذاکره‌کننده به سرپرستی آقای جلیلی انجام می‌شد طبق اصول مذاکرات قابل پذیرش بود.». وی می‌افزاید: «زمانی که دستاوردهای مذاکره تیم جلیلی مورد بررسی و ارزیابی قرار می‌گیرد، چنین تصور می‌شود که اگر مذاکره‌ای بین ایران و ۱+۵ انجام نمی‌شد، آخرین حد توان غرب در اقدام علیه ایران بیش از این مقدار فشار (تحریم‌های همه‌جانبه اقتصادی، سیاسی و نظامی) اعمال شده نبود! زیرا قدر مسلم این است که اولین و مطمئن‌ترین انتخاب غرب برای کنترل و مهار ایران در عرصه‌های متعدد رویارویی ـ خصوصاً مناقشه هسته‌ای ـ گزینه نظامی بوده‌است؛ لیکن با توجه به این که برآورد آن‌ها از عواقب حمله همه‌جانبه به ایران و هزینه‌های سرسام‌آور آن، این سناریو را دور از دسترس و منتفی می‌کرد، سطح دوم فشار که اعمال تحریم‌های فلج‌کننده علیه ایران بود در دستور کار آنان قرار گرفت.»[28]

در پی تحریم‌های بی‌سابقه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ایران اعمال شد و نزدیک به نیمی از صادرات نفت و بیش از نیمی از درآمدهای ارزی کشور کاهش یافت و مشکلات فزاینده در انتقال پول نفت صادراتی به دلیل تحریم‌های بانکی به وجود آمد.[29] با این وجود ایران در سال ۱۳۹۱به طور میانگین روزنامه ۱٫۵ میلیون بشکه نفت صادر می‌کرد.[30] این تحریم‌ها به علت فشاری که بر مشتریان ایران می‌آورد در آستانهٔ فروپاشی قرار داشت؛ چنانچه باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا همین امر را برای توجیه چرایی پذیرش کاهش تحریم‌ها در برجام مطرح کرده‌است: «من سعی کردم برای مردم و همچنین نتانیاهو توضیح دهم که درصورت عدم توافق، توانایی حفظ تحریم‌ها را نداشتیم. بخاطر داشته باشید فقط ایران نیست که هزینه تحریم ها را پرداخت کرده است. چین و ژاپن و کرهٔ جنوبی و هند و تقریباً هر واردکنندهٔ نفت در سراسر جهان که قبلاً از ایران واردات داشته، میلیاردها دلار برای حفظ این تحریم‌ها هزینه پرداخته‌اند.».[31]

جلیلی دربارهٔ عملکرد ۶ سال خود در مذاکرات هسته‌ای گفته‌است: «در زمانی که گفتگوها ۶ سال به عهده بنده بود دشمنان ملت می‌گفتند شما باید حتی یک سانتریفیوژ نداشته باشید؛ حتی غنی‌سازی ۳٫۵ درصد را متوقف کنید. در آن ۶ سال روندی طی شد و به لحاظ حقوقی ایران یک مودالیته با آژانس امضا کرده بود و بیان کرده بودند مسائل باقی‌مانده ایران ۶ عنوان کلی دارد که تمام آن ۶ مسئله در همان ۶ ماه اول مسوولیت من حل شد اما آژانس بین‌الملل هسته‌ای نامه داد که این‌ها تنها مسائل باقی‌مانده نیست. در آن ۶ سال نه تنها اجازه داد نشد در کار دانشمندان بتن بریزند بلکه کارشان پیشرفت می‌کرد و نیروگاه آب سنگین اراک ۸۲ درصد پیشرفت حاصل شده و ۱۰ هزار کیلو مواد تولید شد و این‌گونه نبود که ۱۹ هزار سانتریفیوژ کاهش پیدا کند.» وی می‌افزاید: «نه تنها ما حاضر بودیم گفتگوهایمان برای ملت ما شفاف باشد بلکه برای همه جهان پخش شد و بسته پیشنهادی خودمان در مسکو و بغداد را در اینترنت منتشر کردیم تا همه دنیا بداند پیشنهادها ملت ایران بوده‌است. اکنون در مذاکرات اگر شروطی بر سندهایی که به توافق رسیده نباشد آن توافق فاجعه است. با وجود توافق در این چند ماه می‌بینید آمریکا چند مورد تحریم جدید علیه ایران اعمال کرده‌است و تحریم ویزا علیه ایران مطرح می‌کند.»[32]

جلیلی در نظر دیگری در مورد برجام گفته‌است: «اگر برجام توافق خوبی بود، رهبر انقلاب، مجلس و شورای امنیت ملی ۲۸ شرط برای اجرای آن اضافه نمی‌کردند. جلیلی اضافه کرد: برجام بدون این شروط واویلاست.»[33]

علی‌اکبر صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران در مصاحبه‌ای در مورد عملکرد جلیلی در مذاکرات هسته‌ای این‌گونه اظهار نظر کرد: موضوع هسته‌ای کشورمان به موضوعی سیاسی تبدیل شده‌است زیرا در مدالیته اول که در زمان آقای لاریجانی شروع و در زمان آقای جلیلی به پایان رسید، موضوع هسته‌ای حل شده بود. وی افزود: در این مدالیته ۶ سؤال اساسی دربارهٔ موضوع هسته‌ای ایران مطرح شد و آژانس نسبت به پاسخ‌های ایران قانع شد و بحث هسته‌ای از لحاظ آژانس تمام شد، اما در زمان آقای آمانو موضوع PMD (ابعاد محتمل نظامی) که مطرح شد ایران از جهت اینکه حسن نیت خود را نشان دهد و شفاف‌سازی کند اعلام کرد که در چارچوبی برای حل مسئله آمادگی دارد.[34]

وی در مناظرات انتخاباتی دربارهٔ اقتصاد گفت: می‌توان با ۱۱ میلیارد دلار اشتغال فراوانی ایجاد کرد. به دلیل کاری که در دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی انجام داده‌ایم و روی این مسائل تحقیق کرده‌ایم به‌طوری مثال در سال ۹۰ حدود ۳۹ میلیون دلار از آلمان چوب بستنی وارد کرده‌ایم و این در شرایطی است که می‌توانیم این را در روستاهای خودمان تولید کنیم.[35]

ویلیام برنز عضو تیم مذاکرهٔ آمریکا دربارهٔ تجربهٔ مذاکره با جلیلی می‌گوید: ««او یک باورمند واقعی به انقلاب اسلامی بود و به واسطهٔ تجاربی تلخ به این باور رسیده‌بود. او که در دههٔ ۱۹۸۰ [۱۳۶۰ ه.ش] در نبرد با عراقی‌ها زخمی شده‌بود، بخشی از پای راستش را از دست داده بود و در راه رفتن با مشکلاتی مشهود مواجه بود. مانند بسیاری از هم‌نسلانش، او در سنگرها این راه دشوار را آموخته بود که ایران نباید به هیچ‌کس اعتماد کند و تنها می‌تواند بر خودش متکی باشد.» به گفتهٔ برنز، در مذاکره با جلیلی، طرح مبادلهٔ اورانیوم با غنای پایین با صفحات سوخت برای رآکتور تحقیقاتی تهران را مطرح کرده و به نظر هم می‌رسیده که ممکن است چنین توافقی حاصل شود، اما نهایتاً این توافق به دلیل «رقابت‌های سیاسی داخلی در ایران» بی‌نتیجه مانده‌است.[36]

سعید جلیلی در سفر انتخاباتی مشهد ۲۰ خرداد ۱۳۹۲

وی در تاریخ ۲۱ اردیبهشت ۱۳۹۲، آخرین روز ثبت نام انتخابات ریاست‌جمهوری ایران (۱۳۹۲)، با حضور در وزارت کشور، به‌منظور کاندیداتوری در انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت نام کرد. وی پس از ثبت نام در جلسه مطبوعاتی شرکت نکرد.[37] صلاحیت سعید جلیلی روز ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۲ ازسوی شورای نگهبان برای نامزدی یازدهمین دورهٔ انتخابات ریاست‌جمهوری احراز شد.[38] شعار وی در انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۹۲ «حیات طیبه» بود.[39]

حسین دهباشی سازندهٔ فیلم تبلیغاتی حسن روحانی در سال ۹۲ بعدها در فیلمی که از و منتشر شد، دربارهٔ جلیلی گفت: «من شخصاً از خود آقای روحانی در ایام انتخابات و در یک جمع صدنفره شنیدم که صادق‌ترین و پاک‌ترین جمع در همهٔ ما [کاندیداها] آقای جلیلی است».[40]

سعید جلیلی با کسب ۴۶۲۸۱۲۰ رأی برابر ۱۱٫۳۶٪ آرای ماخوذه و ۸٫۲۶٪ از واجدین شرایط پس از حسن روحانی و محمدباقر قالیباف سوم شد.

جلیلی در حال سخنرانی در همایش حامیان سید ابراهیم رئیسی، ۶ اردیبهشت ۱۳۹۶

وی که یکی از نامزدهای احتمالی به حساب می‌آمد[41][42][43] در انتخابات ثبت‌نام نکرد[44] و در بیانیه‌ای اعلام کرد: «با تمرکز ویژه بر «موضوعیت» انتخابات و نه صرفاً طریقیت آن برای کسب قدرت، در این فرایند فعالانه حضور خواهم داشت»[45]

در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ جلیلی حمایت خود را از سید ابراهیم رئیسی اعلام کرد[46] و سه روز بعد در همایش انتخاباتی رئیسی حاضر شد و سخنرانی کرد.[47]

سعید جلیلی در بیانیه‌ای که بعد از شکست در انتخابات ۹۲ منتشر کرد، ایدهٔ تشکیل دولت در سایه (برای کمک به دولت مستقر و کم کردن کاستی‌های این دولت) را مطرح نمود، ولی به دلیل همزمانی با اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری توسط رسانه‌ها زیاد جدی گرفته نشد تا اینکه در ماه‌ها و مصاحبه‌های بعد به تشریح و توضیح دولت در سایه پرداخت. تشکیل دولت در سایه توسط وی در این برهه به سرانجامی نرسید[48] تا اینکه در بیانیهٔ بعد از انتخابات ۱۳۹۶ به نامزد مورحمایت خویش سید ابراهیم رئیسی پیشنهاد تشکیل دولت در سایه را داد.[49]

جلیلی در دوران ریاست‌جمهوری حسن روحانی دولت سایهٔ خود را تشکیل داد[50] و مدعی رصد مسائل کشور در سال‌های دولت روحانی در قالب دولت سایه است.[51]

به گزارش پایگاه اینترنتی دولت سایه جلیلی، وی در طول ۸ سال، اقدام به تشکیل ۲۰ کارگروه[52] تخصصی و جلسات و سفرهای مختلف[53] اقدام کرد و پیشنهادهایی را برای رفع مسائل کشور به دولت و مجلس ارائه کرد.[1] جلیلی در دوران فعالیت خود در دولت سایه برخی طرح‌های کشور را به پیگیری نمود، از جمله: طرح جمعیت و تعالی خانواده،[54] طرح جامع نظام حسابداری و حسابرسی،[55] طرح ۵۵۰ هزار هکتاری (احیای دشت‌های خوزستان)،[56] طرح توسعهٔ پتروپالایشگاه‌ها،[57] طرح باشگاه کشاورزان جوان.[58]

خبرگزاری اعتدالگرای خبرآنلاین، با اشاره به نشست نمایندگان با دولت سایهٔ جلیلی، دولت سایه را «کارگروه فشار به دولت روحانی» خوانده‌است.[59]

جلیلی در تاریخ ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۰ آخرین روز ثبت‌نام انتخابات سیزدهمین دورهٔ ریاست‌جمهوری، در انتخابات ریاست‌جمهوری نام‌نویسی کرد و صلاحیتش ۵ خرداد ازسوی شورای نگهبان احراز شد.[60]

او با شعار «جهاد بزرگ برای جهش ایران» وارد کارزار انتخابات گردید.

در آستانهٔ انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ و همزمان با نامزدی جلیلی در انتخابات، رسانه‌ها و شخصیت‌های غربی به انتقاد علیه وی پرداختند.

روزنامهٔ واشنگتن‌پست در یکی از این تحلیل‌های خود نوشت: «وی فردی انعطاف‌ناپذیر و ایدئولوژیک و نزدیک به رهبر مذهبی ایران است و علاقه‌مند است به رغم تحریم‌های فلج‌کنندهٔ غرب علیه ایران که فشار زیادی بر روی طبقه متوسط مردم داشته‌است، ایالات متحده آمریکا را کشوری در آستانه شکست جلوه دهد.»[61]

بی‌بی‌سی با بیان اینکه سایت‌های خبری ایرانی وی را فردی ساده‌زیست و وفادار به ارزش‌های اسلامی توصیف کرده‌اند[62] گفت: با این وجود منتقدان می‌گویند او فاقد تجربه اداری برای اداره کشور است.[62]

رادیو بین‌المللی فرانسه جلیلی را گزینه مطلوب رهبر ایران برای تصدی ریاست دولت دانسته‌بود. این خبرگزاری جلیلی را خجالتی و دوربین‌گریز و درون‌گرا خوانده‌بود که بنا ندارد در مجامع بین‌المللی چهرهٔ خود را نمایان سازد. به گزارش این رسانه، جلیلی فاقد تجربهٔ کار اجرایی و بی‌بهره از همکاران مورد نیاز برای تشکیل دولت است، از این رو دولت وی از میان فرماندهان سپاه و روحانیون پرتعداد حاضر در بیت رهبری انتخاب خواهد شد.[63]

آتلانتیک نقل می‌کند که این جوک در واشینگتن نقل می‌شد که برای مقامات آمریکایی انتخاب شدن جلیلی (به عنوان رئیس‌جمهور) اهمیتی ندارد. چرا که حداقل دیگر لازم نیست با او سر میز مذاکره بنشینند؛ زیرا در میان شش قدرت بزرگی که در حال مذاکره با ایران بودند، جلیلی از جهت سخنوری‌های طولانی و تاکتیک‌های سرگردان‌کننده‌اش که در طی شش دور مذاکرات از آوریل ۲۰۱۲ به هیچ نتیجه‌ای منجر نشده‌بود، معروف بود.[64][65]

• وبگاه رسمی
• سعید جلیلی کسی که از جانب ایران با جهان سخن می‌گوید بی‌بی‌سی فارسی
• «سعید جلیلی» نامزد ریاست جمهوری شد/ احتمال تغییر در آرایش انتخابات خبرگزاری فارس
• بررسی مذاکرات هسته‌ای توسط دکتر فیروز رجایی فر
• پرس تی وی