سرودهای گریگوری

سرودهای گریگوریان نوعی موسیقی یک‌صدایی بودند که در کلیسای کاتولیک و بر اساس روش ساده‌خوانی که در موسیقی غرب رایج بود و معمولاً به زبان لاتین (و گاهی به زبان یونانی) خوانده می‌شدند. رواج سرودهای گریگوریان در سدهٔ ۸ و ۱۰ میلادی و در غرب و مرکز اروپا رخ داد. اگر چه افسانه‌ها اختراع این سرودها را به گریگوری یکم نسبت می‌دهند اما محققین بر این باورند که این سرودها در دورهٔ دودمان کارولنژی و با ترکیب سرودهای یونانی و سرودهای گالیکان شکل گرفتند.

سرود گادموس اومنس[persian-alpha 1] که به کمک نئوم‌ها نت‌نویسی شده‌است. قدمت این نسخه به سدهٔ ۱۴ یا ۱۵ میلادی می‌رسد و برای ادای احترام به هنری (اسقف فنلاند در سدهٔ ۱۲ میلادی) نگارش شده‌است.
گادموس اومنس
در پخش این پرونده مشکل دارید؟ ویکی‌پدیا:راهنمای رسانه را ببینید.

سرودهای گریگوری ابتدا در چهار مُد و بعدتر در هشت مد و نهایتاً در ۱۲ مد دسته‌بندی می‌شدند. این سرودها از ساختاری مشخص تبعیت می‌کردند که بر اساس مد گریگوری بود و در آن از فرودهای مشخص و الگوهای تکرارشونده استفاده می‌شد. گام این سرودها حاصل ترکیب دو دانگ بود و معمولاً گستره‌ای به اندازهٔ شش نت داشت که به آن هگزاکورد[persian-alpha 2] گفته می‌شود. نت‌نویسی این سرودها با کمک نئوم‌ها انجام می‌شد که نت‌نویسی پنج‌خطی امروزی حاصل تکامل آن‌هاست. به تدریج این سرودها از حاصل تک‌صدایی محض خارج شدند و در آن یک خواننده با بقیهٔ خوانندگان ایجاد هارمونی می‌کرد که این منشأ اولیهٔ موسیقی چندصدایی در غرب بود.

یادداشت
  1. Gaudeamus omnes
  2. hexachord

منابع

    پیوند به بیرون
    در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سرودهای گریگوری موجود است.
    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.