زبان کره‌ای

زبان کره‌ای یا هانگول (به کره‌ای: 한국어/조선말) زبان رسمی دو کشور کره شمالی و کره جنوبی است. کره‌ای همچنین یکی از دو زبان رسمی در ولایت خودمختار یانبیان کره‌ای در چین است. حدود ۸۰ میلیون گویشور زبان کره‌ای همراه با گروه بزرگی در استرالیا، برزیل، کانادا، چین، ژاپن، ایالات متحده، جمهوری‌های شوروی سابق و اخیراً فیلیپین وجود دارند. زبان کره‌ای به دلیل گسترش موج کره‌ای در دنیا علاقه‌مندان قابل توجهی کسب کرده است.[2]

زبان کره‌ای
한국어 (韓國語) / 조선말 (朝鮮말)
Hangugeo, Chosŏnmal
دو نام زبان کره‌ای، Hangugeo و Chosŏnmal که به‌طور عمودی به‌خط کره‌ای نوشته شده‌است.
زبان بومی درکره جنوبی
کره شمالی
جی‌لین، لیائونینگ، هیلونگ‌جیانگ، جمهوری خلق چین (کره‌ای‌ها در چین)
ایالات متحده آمریکا (کره‌ای‌ها در ایالات متحده آمریکا)
ژاپن (کره‌ای‌ها در ژاپن)
کشورهای مستقل همسود
شمار گویشوران
۷۷ میلیون  (۲۰۰۸–۲۰۱۲)
کره‌ای
  • سیلان
    • زبان کره‌ای
گونه‌های نخستین
زبان کره‌ای باستان
  • زبان کره‌ای میانه
    • زبان کره‌ای
گویش‌ها
Jeju
سرزمین اصلی گویش‌های کره‌ای
هانگول (اصلی)
هانجا (الفبای مخلوط)
بریل
الفبای سیریلیک
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
 کره جنوبی
 کره شمالی
یانبیان و چانگ‌بای، جمهوری خلق چین
زبان اقلیت
شناخته‌شده در
تنظیم‌شده توسط مؤسسه ملی زبان کره‌ای
국립국어원 / 國立國語院

Sahoe Kwahagwon Ŏhak Yŏnguso
مؤسسه تحقیقات زبان، فرهنگستان علوم اجتماعی
사회과학원 어학연구소 / 社會科學院 語學研究所

کمیسیون تنظیم مقررات زبان کره‌ای چین
중국조선어규범위원회 / 中國朝鮮語規範委員會
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹ko
ایزو ۲–۶۳۹kor
ایزو ۳–۶۳۹در زمان‌های گوناگون:
kor  زبان کره‌ای نو
okm  زبان کره‌ای میانه
oko  زبان کره‌ای باستان
فهرست لینگوییست
okm زبان کره‌ای میانه
 oko زبان کره‌ای باستان
گلاتولوگkore1280[1]
زبان‌شناسی45-AAA-a
کشورهای با جمعیت بومی کره‌ای‌زبان (جوامع مهاجر با رنگ سبز نشان داده شده‌اند).

در مورد طبقه‌بندی زبان کره‌ای در گروه‌های زبانی، اختلاف نظر وجود دارد. یکی از آنها زبان‌های آلتایی است [3]. امروزه زبان کره ای بیشتر در خانواده زبانهای زبان‌های دیرین سیبری دسته بندی می‌شوند. برخی از زبان‌شناسان آن را زبانی تک‌خانواده به‌شمار می‌آورند. کره‌ای از لحاظ ساخت‌واژه (صرف)، یک زبان پیوندی و از لحاظ ترکیب جمله (نحو) جزو گونه زبانی «نهاد مفعول فعل» است. زبان کره‌ای همانند زبان‌های ژاپنی و ویتنامی، در خصوص وام‌واژههای چینی از این زبان تأثیر گرفته‌است.

واژه‌های اصیل کره‌ای در حدود ۳۵٪ واژگان این زبان را تشکیل می‌دهند، در حالی که در حدود ۶۰٪ واژگان زبان کره‌ای را واژه‌های «واژگان چینی-کره‌ای» (واژگان چینی یا واژگانی که ریشه چینی دارند) به خود اختصاص داده‌اند. ۵٪ باقی‌مانده، شامل وام‌واژه‌های دیگر زبان‌هاست که ۹۰٪ آن‌ها از زبان انگلیسی وارد شده‌اند.

رده‌بندی

بیشتر زبان‌شناسان کره‌ای را در رده زبان‌های منفرد و بی خویشاوند رده‌بندی می‌کنند.[4] ولی تلاش‌هایی هست تا کره‌ای را به یکی از خانواده‌های زبانی در منطقه متصل کند.

از زمانی که مقاله رامشتد در سال ۱۹۲۳ منتشر شد برخی زبان‌شناسان[5] از این نظریه پشتیبانی کردند که زبان کره‌ای می‌تواند در خانواده زبان‌های آلتایی باشد یا با زبان پرتوآلتایی خویشاوندی دارد. زبان کره‌ای به زبان‌های آلتایی شباهت دارد ولی زبان‌شناسان امروزه بر این باورند که شباهت‌های ریخت‌شناسی نمی‌تواند لزوماً دلیلی بر خویشاوندی یک زبان با زبانی دیگر باشد.[6] زیرا این شباهت‌های ریخت‌شناسی به سادگی می‌تواند از ارتباط گویشوران دو زبان با هم و قرض گرفتن به وجود آمده باشد.[7]

الفبا

واکه‌ها

نام شکل یادداشت
ئَه صدای اَ می‌دهد
یَه صدای یَ می‌دهد
ئِئُه صدایی بین اُ و آ کوتاه می‌دهد که بیشتر شبیه اُ است
یِئُه صدای یا می‌دهد که اُ آن مثل حرف قبلی تلفظ می‌شود
اُ صدای اُ می‌دهد که کمی به او کوتاه هم شبیه است
یُ صدای یُ می‌دهد اما اُ آن مثل حرف قبل تلفظ می‌شود
ئو صدای او کشیده (بلند) می‌دهد
یو صدای یو می‌دهد که حرف یا او آن مثل حرف قبل تلفظ می‌شود
ئو صدای او کوتاه می‌دهد
ئی صدای ای کشیده (بلند) می‌دهد

هم‌خوان‌ها

نام شکل یادداشت
گیئوک (کیوک) صدای ک یا گ می‌دهد البته همراه با کلمه صدایش یعنی مثل این است که ما در زبان فارسی به ا به تنهایی می گوییم الف اما در هنگام کلمه مثل آب می گوییم آ
نیئون صدای ن می‌دهد
تیگوت صدای ت یا د می‌دهد
یِ صدای ر یا ل می‌دهد
یِم صدای م می‌دهد
یِب صدای ب یا پ می‌دهد
چیوئ صدای س و ش می‌دهد
یُم صدایی ندارد البته اول کلمه ولی در وسط کلمه صدا نگ دارد
چیُ صدای چ یا ج می‌دهد
چیِ فقط صدای چ می‌دهد
کیُ صدای ک می‌دهد
کیِ صدای ت می‌دهد
کیُ(پ) صدای پ می‌دهد
هیُ صدای ه می‌دهد

منابع

  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «زبان کره‌ای»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲ مه ۲۰۰۸).
  • زبان‌های مردم جهان، میشل مالرب، مترجم: عفت ملانظر، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، تهران ۱۳۸۲
  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "کره‌ای". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. "Global popularity of Korean language surges". Korea Herald. 2012-07-22. Retrieved 2012-08-16.
  3. Sanchez-Mazas; Blench; Ross; Lin; Pejros, eds. (2008), "Stratification in the peopling of China: how far does the linguistic evidence match genetics and archaeology?", Human migrations in continental East Asia and Taiwan: genetic, linguistic and archaeological evidence, Taylor & Francis
  4. Song, Jae Jung (2005) "The Korean language: structure, use and context" Routledge, p. 15
    Lyle Campbell & Mauricio Mixco. 2007. A Glossary of Historical Linguistics. University of Utah Press. ("Korean, A language isolate", pg. 90; "Korean is often said to belong with the Altaic hypothesis, often also with Japanese, though this is not widely supported", pp. 90-91; "...most specialists...no longer believe that the...Altaic groups...are related", pg. 7)
    David Dalby. 1999/2000. The Linguasphere Register of the World's Languages and Speech Communities. Linguasphere Press.
    Nam-Kil Kim. 1992. "Korean", International Encyclopedia of Linguistics. Volume 2, pp. 282-286. ("...scholars have tried to establish genetic relationships between Korean and other languages and major language families, but with little success", pg. 282)
    András Róna-Tas. 1998. "The Reconstruction of Proto-Turkic and the Genetic Question", The Turkic Languages. Routledge. Pp. 67-80. ("[Ramstedt's comparisons of Korean and Altaic] have been heavily criticised in more recent studies, though the idea of a genetic relationship has not been totally abandoned", pg. 77.)
    Claus Schönig. 2003. "Turko-Mongolic Relations", The Mongolic Languages. Routledge. Pp. 403-419. ("...the 'Altaic' languages do not seem to share a common basic vocabulary of the type normally present in cases of genetic relationship", pg. 403)
  5. eg Miller 1971, 1996, Starostin et al. 2003
  6. eg Vovin 2008: 1
  7. Trask 1996: 147-151
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.