کی-پاپ

کی-پاپ یا پاپ کره‌ای (به انگلیسی: K-pop؛ کوتاه‌شدهٔ Korean pop، به کره‌ای: 케이팝) یک ژانر از موسیقی عامه‌پسند و خاستگاه آن کرهٔ جنوبی است.[1] این ژانر تحت تأثیر سبک‌ها و ژانرهای مختلفی از سراسر جهان بوده‌است؛ از آن جمله می‌توان به اکسپریمنتال، راک، جاز، گاسپل، هیپ هاپ، آراندبی، رگی، رقص الکترونیک، فولک، کانتری و کلاسیک، علاوه‌بر ریشه‌های موسیقی سنتی کره‌ای آن اشاره کرد.[2] فرم مدرن‌تر این ژانر، به‌دنبال تشکیل یکی از نخستین گروه‌های کی-پاپ، سو ته‌جی اند بویز در سال ۱۹۹۲ ظهور یافت. به‌کارگیری سبک‌ها و ژانرهای موسیقی متفاوت توسط این گروه و تأثیرپذیری از عناصر موسیقی خارجی، به شکل‌گیری دوباره و مدرن‌شدن عرصهٔ موسیقی معاصر کره کمک کرد.[3]

فرهنگ مدرن «آیدل» کی-پاپ، با تشکیل گروه پسرانهٔ اچ.او.تی. در سال ۱۹۹۶ آغاز شد و پس از آن کی-پاپ به خرده‌فرهنگی با فندوم‌های عظیمی از جوانان و نوجوانان تبدیل شد.[4][5] پس از یک دوره رکود در سال‌های اولیهٔ کی-پاپ، تی‌وی‌اکس‌کیو و بوآ از سال ۲۰۰۳، نسل جدیدی از آیدل‌های کی-پاپ را آغاز نمودند که این ژانر موسیقی را وارد بازار موسیقی ژاپن کرد و آغازگر محبوبیت بین‌المللی فعلی کی-پاپ بود.[6][7] با پیشرفت سرویس‌های شبکه‌سازی اجتماعی آن‌لاین و برنامه‌های تلویزیونی کره‌ای، گسترش امروزی کی-پاپ و سرگرمی کره‌ای که با نام موج کره‌ای شناخته می‌شود، نه تنها در شرق آسیا و جنوب شرق آسیا، بلکه در پاکستان، بنگلادش، هند، آمریکای لاتین، شمال آفریقا، جنوب آفریقا و شرق آفریقا، خاورمیانه و سراسر جهان غرب دیده می‌شود و مخاطبانی از سرتاسر جهان به‌دست می‌آورد.

اصطلاح «کی-پاپ» از دههٔ ۲۰۰۰ محبوب شد. پیش از آن، موسیقی پاپ کرهٔ جنوبی گایو (Gayo، 가요) نامیده می‌شد.[8][9] هرچند «کی-پاپ» اصطلاحی عمومی برای موسیقی عامه‌پسند در کرهٔ جنوبیست، اما اغلب برای توصیف دقیق‌تر ژانری که در این‌جا توضیح داده‌شد به‌کار می‌رود. کی-پاپ در سال ۲۰۱۸ رشد قابل‌توجهی داشت و با افزایش ۱۷٫۹٪ در درآمد خود، به یک تجارت قدرتمند تبدیل شد. بر اساس «گزارش موسیقی جهان در سال ۲۰۱۹» از فدراسیون بین‌المللی صنعت فونوگرافی، کی-پاپ در جایگاه ششم ده بازار موسیقی برتر جهان قرار گرفت و از بی‌تی‌اس و بلک‌پینک به‌عنوان پیشتازان رشد این صنعت نام برده‌شد.[10]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Hartong, Jan Laurens (2006). Musical terms worldwide: a companion for the musical explorer. Semar Publishers. p. 15. ISBN 978-88-7778-090-4. Retrieved December 5, 2011. Since the 1990s, popular genres like rap, rock and techno house have been incorporated into Korean popular music, setting the trend for the present generation of K-pop, which often emulates American models.
  2. Laurie, Timothy (2016), "Toward a Gendered Aesthetics of K-Pop", Global Glam and Popular Music: Style and Spectacle from the 1970s to the 2000s: 214–231
  3. Cho, Chung-un (March 23, 2012). "K-pop still feels impact of Seo Taiji & Boys". The Korea Herald. Retrieved April 12, 2016.
  4. "The Root of K-Pop: The Influences of Today's Biggest Acts". Billboard. Retrieved 2017-07-16.
  5. "South Korea's pop-cultural exports: Hallyu, yeah!". The Economist. January 25, 2010. Retrieved March 23, 2019.
  6. JungBong., Choi (2014). K-pop - The International Rise of the Korean Music Industry. Maliangkay, Roald. Hoboken: Taylor and Francis. pp. 66–80. ISBN 978-1-317-68180-9. OCLC 890981690.
  7. Song, Cheol-min (2016). K-pop Beyond Asia. Korea: 길잡이미디어. pp. 37–46. ISBN 9788973755981.
  8. "케이팝". terms.naver.com.
  9. "정보길잡이 상세보기 | 국립중앙도서관". www.nl.go.kr. Archived from the original on 2 June 2017. Retrieved 2 February 2021.
  10. Kelley, Caitlin (April 3, 2019). "K-Pop Is More Global Than Ever, Helping South Korea's Music Market Grow Into A 'Power Player'". Forbes. Retrieved August 24, 2020.

کتاب‌شناسی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ کی-پاپ موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.