چینی گن

چینی گَن (چینی ساده‌شده: 赣语، چینی سنتی: 贛語، پین‌یین: Gon ua) یکی از گونه‌های چینی و زبان مادری حدود ۲۲ میلیون نفر در استان جیانگشی و نواحی اطراف آن در هونان، هوبئی، آن‌هوئی و فوجیان است. گن عضوی از شاخه چینی خانواده زبان‌های چینی-تبتی است و هاکا نزدیک‌ترین گونهٔ چینی به آن است.

گن
贛語/赣语
عبارت گن اوا (زبان گن) نوشته شده با حروف چینی
زبان بومی درجمهوری خلق چین
منطقهمرکز و شمال جیانگشی، شرق هونان، بخش‌هایی از فوجیان، آن‌هوئی، هوبئی
قومیتمردم گن (چینی هان)
شمار گویشوران
۲۲ میلیون  (۲۰۰۷)ne2007
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹gan
گلاتولوگganc1239[1]

گن دارای گویش‌های متعددی است و گویش نانچانگ معمولاً به عنوان گویش معیار در نظر گرفته می‌شود. دستور زبان گن شبیه به دستورهای گونه‌های جنوبی چینی است. در گن تعدادی کلمه و اصطلاح باستانی وجود دارد که در اصل مربوط به زبان چینی کلاسیک هستند و اکنون در ماندارین کاربردی ندارند یا دارای کاربرد کمی هستند.

گویش‌های گن

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Gan Chinese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  • ویکی انگلیسی
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.