رحیم‌آباد (رودسر)

منطقه رحیم آباد از شمال به بخش کلاچای از جنوب به استان قزوین و رودبار و از شرق به رامسر و از غرب به املش و سیاهکل متصل و در ضلع شمال غربی، غرب و جنوب قله سماموس و در ۹ کیلومتری دریای خزر قرار دارد.[1] این شهر در پای کوه سماموس و نزدیک به رودخانه پولورود(Poolorood)، از دیرباز زمستانگاه خوانین اشکور بوده‌است. باغ‌های نارنج و مرکبات و چای آن معروف هستند. این منطقه یکی از قطب‌های تولید فندق در کشور است.

مردم رحیم آباد گیلک هستند و به زبان گیلکی[2] با لهجه بیه پیش سخن می‌گویند.

بقولی بالاترین سطح سواد در استان گیلان را دارا می‌باشد. هم اکنون اکثر ساکنان اولیه آن به دیگر نقاط ایران مهاجرت کرده‌اند. از مشاهیر این شهر می‌توان به طلوعی رحیم ابادی، معصومی اشکوری، عباس مقصودی میرزا و طبیب شهر، و استاد ساعد فارسی رحیم آبادی نقاش معاصر و رحمت اله خوارزمی رحیم ابادی شاعر و نقاش نام برد. ساکنان شهر به سه طایفه جور حیاطی (بالا حیاطی)، مِئن حیاطی (میان حیاطی) و جیر حیاطی (پایین حیاطی) تقسیم می‌شوند که مربوط به حیاطهای موجود در تابستانگذران اهالی، بخش رحیم‌آباد، که معتبرترین آبادی اشکور به‌شمار می‌رفت، می‌شود. مِئن حیاطی‌ها را از طایفه هزاراسب می‌دانند (موسی مسعود، کتاب گیلان، بخش تاریخ اشکور) که خود تاریخی دیرینه داشته و در گذشته‌های دور سرزمینهای اشکور و حتی لرستان، خوارزم و ابرکوه ردپای آنان را می‌توان یافت.

قدیمی‌ترین گنبد ایران (گنبد عالی ابرکوه) به دست یکی از افراد طایفه هزاراسب به در قرن ۴ ه‍.ق ساخته شده‌است. بافت شهر هم‌اکنون با آنچه ۳۰ سال قبل داشت، تفاوت کرده و غالب ساکنین آن را مهاجرین روستاهای همجوار تشکیل داده‌اند در حالیکه که اهالی بومی به شهرهای دیگر حتی کشورهای دیگر کوچیده‌اند.

آبشار میلاش، آبشار و دره آسمانرود مایستان پایین، آب معدنی جیرکل، استخرسنگی وَفَر (کوشکو لات)، جاذبه ورزشی در رودخانه پلورود، رودخانه سموش، جنگل کاج طبیعی، روستای پلام، جنگل لوروستای بازنشین، جنگل لولمان، راه مالروی قدیم و سنگفرش وایگان، تله کوه بلور (شاه سفید کوه)، سنگفرش طیولا، صخره‌های عظیم سی پرد و جاذبه شگفت‌انگیز ابررودخانه‌ای از مناطق عمده طبیعی جذاب رحیم آباد است.[3]

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۱۰٬۵۷۱ نفر (۳٬۵۰۷ خانوار) بوده‌است.[4]