دهستان لات لیل

در تابستان 1392 برخی از اهالی دهستان لات لیل لنگرود در پی بی توجهی مسئولان کشوری واستانی جهت الحاق به شهرستان املش ،این بار با ارسال طوماری به محضررهبرمعظم انقلاب اسلامی ازوی کمک و استمداد خواستند.

متن درخواست و طومار اهالی دهستان لات لیل لنگرود به شرح ذیل است:

بسمه تعالی محضرمبارک رهبرمعظم انقلاب اسلامی حضرت آیت ا…خامنه ای سلام علیکم بااحترام وآرزوی طول عمربرای حضرتعالی وامیدظهورحضرت ولی عصر(عج)ودادن پرچم اسلام ازدستان پربرکت جنابعالی به ایشان به عرض می رساند ما اهالی دهستان لات لیل از روستاهای منفک شده ازشهرستان املش که در حال حاضر برای اینکه یکی از شهرهای شهرستان لنگرود به نام اطاقورکه شرایط جمعیتی تبدیل به بخش را نداشت به خواست مسئولین لنگرود وموافقت بخشداروقت املش که وی متاسفانه لنگرودی بود ،مارا ازسرزمین آباءواجدادی مان(شهرستان املش)جدا وبه شهرستان لنگرود منتقل کردند.

خدمت شما عرض کنیم:

۱-فاصله روستای ما تاشهراملش ۱۰۰متروفاصله تا لنگرود۳۰ کیلومترمی باشد.

۲-ماباپای پیاده تااملش۱۰دقیقه می رویم درحالی که بایدبالغ بر۵۰۰۰تومان هزینه کنیم تا لنگرود برویم.

۳-کشاورزان ودامداران محروم منطقه برای فروش محصولات وخریدمایحتاج خودبه علت نزدیکی راه وهزینه اندک به بازار املش مراجعه می کنند.

۴-دربخش فرهنگی دانش آموزان ما به شهر املش مراجعه وتحصیل می کنند .

۵-داشتن مناطق ییلاقی مشترک وراه ییلاقی ما واملش با هم است.

۶-دربخش سیاسی اجتماعی به جهت نزدیکی وارتباط فرهنگی وعاطفی درنماز جمعه وراهپیمایی ها ومراسمات ملی ومذهبی املش شرکت می کنیم.

۷-تمامی ۱۶ شهیددهستان لات لیل واموات مادر گلزارشهدای املش دفن هستند وما به آنجامی رویم ووصیت کرده ایم که ما رانیز درهمان مزاردفن کنند.

۸-درماه مبارک رمضان برای عدم ابطال روزه باید حتما اذان ظهربه روستایمان یا املش برگردیم تا روزه مان باطل نشود.

۹-برای کارهای بانکی وپیداکردن ضامن باید به املش برویم وهمین مشکل باعث شدبه درستی نتوانیم از تسهیلات توسعه کشاورزی استفاده کنیم.

۱۰-دورترین روستای این دهستان تا املش ۱۷ کیلومتربوده ولی همین دورترین روستا تا لنگرود ۴۵ کیلومتر است.

آقاجان که تمام زندگیمان فدای شما ازشما می پرسیم؟ آیا هدف ازانقلاب این بود “که شهرها به بخش وبخش به شهرستان به هرقیمتی “به قیمت جولان دادن سیاسیون ارتقاءپیداکند؟آیا رفاه ،آسایش وامنیت وخواست مردم مهم نیست؟آیا ابراز عقیده ونظر منافی امنیت وسیاسی است که بعد از نوشتن هرنامه به هزارجا باید سیم جیم پس بدهیم(مطمعنا روی همین نامه هم همین طورخواهدشد وبه اجبار بعضی می آیند که نامه بنویسید ونامه قبلی را تکذیب کنید)؟آیا این درست است که مسئولین لنگرود بگوینداگرما شما را به املش بدهیم به ما روستا فروش می گویند.مابایدابزاردست این سیاسیون باشیم؟

حضرت آقا ما ازشما خواهش می کنیم گروهی را بفرستید کارکارشناسی کنندوهرچه به نفع مردم است همان کار انجام شود.واقعا انتظارما از مسئولین دلسوز وانقلابی وکارشناس این است که هرچه تمایل خصوصا نفع مردم است همان کار انجام شود.ازشما می خواهیم نگذاریدبعضی با نفوذ وقدرت خود حتی درکار کارشناسی وبدنه دولت ما را ابزار قرار داده ورفاه وآسایش را از ما دور وهزینه های مارا زیادوما از سرزمین آباءواجدادی مان جدا کنند.به داد مامردم محروم وجفا شده برسید.آقاجان ما مردمی که به ما چندسالی ظلم شده اگرادامه پیداکندحتما درآخرت یقه تمام مسببین وکوتاهی کنندگان را خواهیم گرفت واز حقمان نمی گذریم .شما آخرین پناهگاه ما هستید.

باتشکر اهالی دهستان لات لیل ازاستان گیلان شهرستان املش(لنگرود) منبع/خبرگزاری فارس [1]

اکثر روستاهای این دهستان در مجاورت رودخانه لله رود(شلمان رود) واقع شده اند. مرکز این دهستان، روستای لات لیل با جمعیت بالغ بر 900 نفر می باشد که در فاصله تقریبی 5 کیلومتری جنوب غربی شهر املش و ۵ کیلومتری جنوب غربی شهر املش واقع شده است.

از جمله روستاهای مهم این دهستان، روستاهای لات لیل،کهلستان، میانگوابر، علی آبادسرا، تازه آباد، آبدنگسر، سیامنسه(بالا و پایین)، بلوردکان،حسین آباد،چلیکی، کهلچال، پیدیشیم، لیاشوسرا، گنجعلی سرا،محمدحسن سرا، آتش سرا، زرگوش، سنگ تاش، سرلیل، آغوزچال شصتن رود، گرسک، لاتک، خاله سر، چالدشت و... می باشند.

این دهستان با تجمیع چندین روستا از جمله برخی روستاهای حوزه املش(روستاهای قسمت شرقی رودخانه لله رود) در سال 1366 با نام دهستان لات لیل در بخش کومله شهرستان لنگرود به رسمیت شناخته شد. این در حالی است که با تاسیس بخش اطاقور، این دهستان در حال حاضر زیرمجموعه ای از بخش اطاقور محسوب می گردد.

شغل اکثر افراد این منطقه کشاورزی و دامداری می باشد و بیشتر کارهای روزمره خود را در شهر مجاور یعنی املش انجام می دهند و احتیاجات خود را برطرف می سازند.

با توجه به اسناد تاریخی ، لات لیل از قدیم الایام منطقه ای مهم در شرق گیلان و به خصوص حوزه املش به شمار می رفته، به طوری که مسیر (املش- کهلستان-لات لیل-بلوردکان-هلودشت-خصیل دشت- امام-اسماعیل آباد-قزوین) یکی از مسیرهای بسیار قدیمی برای رسیدن به قزوین بوده است که پل خشتی و کاروانسرای بلوردکان گواهی بر این مدعا هستند. این مسیر اکنون نیز به علت جاذبه های فراوان از جمله باغات چای و جنگل و رودخانه و در نهایت مناطق ییلاقی خوش آب و هوا، مسافران زیادی را در ایام تعطیلات از نقاط مختلف گیلان به سمت خود سوق می دهد.

براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۵۱۱۹ نفر (۱۳۵۶ خانوار) بوده‌است.

پارک جنگلی و پل خشتی بلوردکان

مسیر ییلاقی بلوردکان-هلودشت-خصیل دشت

غار و آبشار لیارود آبشار محمدحسن سرا بقعه لیلاسرا مسیر کوهی بقعه ام لیلا گرسک بالا دبینه بقعه شصتن رود چلیکی رودخانه لات لیل روستای تاشکله روستای حسین‌آباد و سیاه منسه و…