بیمارستان دکتر مسیح دانشوری

مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیماری‌های ریوی دکتر مسیح دانشوری در سال ۱۳۲۰ هجری قمری به همت میرزا علی‌اصغرخان امین‌السلطان در شمالی‌ترین نقطه تهران آن‌سال (شاه آباد سابق و دارآباد کنونی) و به توصیه پزشکان فرانسوی مظفرالدین‌شاه که در آن دوران به سل ریوی مبتلا شده بود، تأسیس شد. پس از درگذشت مظفرالدین شاه و در دوره پهلوی اول، این مرکز که بی استفاده مانده بود با تلاش دکتر مسیح دانشوری به آسایشگاه معلولین و مدرسه پرستاری تبدیل شد. متعاقب آن در دهه ۲۰ ساختمان‌ها و بخش‌های مختلفی در این مرکز توسط وزارت بهداری وقت و برخی اشخاص ساخته شد. در سال ۱۳۶۵ این مرکز زیر مجموعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی قرار گرفت. در سال ۱۳۷۱ مرکز تحقیقات بیماری‌های ریوی و سل در محوطه مرکز پزشکی مسیح دانشوری تأسیس شد که در سال ۱۳۷۷ مرکز تحقیقات و بیمارستان تحت عنوان مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی سل و بیماری‌های ریوی مسیح دانشوری ادغام شد. پژوهشگاه سل و بیماری‌های ریوی این مرکز دارای ۹ بخش مختلف بوده و قطب علمی منتخب کشور درخصوص بیماری‌های ریوی و سل شناخته می‌شود.[1][2]

بیمارستان دکتر مسیح دانشوری
محل
مکان دارآباد، تهران، ایران
سازمان
نظام مراقبتی
نوع بیمارستان مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانی تخصصی
سازمان مرتبط دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
خدمات
بخش اورژانس
تعداد تخت‌خواب ۴۴۶ تخت کنونی و دارای مجوز ۹۷۹ تخت در آتیه
تاریخ
تأسیس ۱۲۷۳ هجری خورشیدی
پیوندها
وبگاه رسمی وب‌گاه رسمی

پیشینه

نمای درونی کاخ مظفری دارآباد که هم اکنون مرکز تحقیقات بیماری‌های ریوی در آن مستقر است.

مظفر الدین شاه که در زمان ولایتعهدی خود در تبریز اقامت داشت به بیماری سل مبتلا بود. با توجه به اینکه در آن زمان دارویی برای سل وجود نداشت پزشکان فرانسوی توصیه کردند تا ولیعهد در مکانی خوش آب و هوا سکونت نماید. پس از بررسی نقاط مختلف تهران قریه دارآباد برای اسکان مظفرالدین شاه انتخاب شد. «علی اصغر خان اتابک اعظم» در سال ۱۳۱۹ ه-ق مطابق با ۱۲۷۳ شمسی باغ بزرگی را در قریه دارآباد به مساحت ۲۶۰ هزار متر مربع خریداری کرد. به دستور «محمود خان حکیم الملک»، وزیر دربار عمارتی در آن بنا شد و به کاخ شاه‌آباد یا همان کاخ مظفری دارآباد معروف گشت.

پس از فوت مظفرالدین شاه به تدریج این مرکز به آسایشگاهی برای بیماران مسلول تبدیل شد و بعدها پس از تغییر حکومت این زمین و ساختمان کاخ بدون استفاده مانده بود تا اینکه دکتر مسیح دانشوری در سال ۱۳۱۰ شمسی یک مدرسه پرستاری در آن احداث کرد و متعاقب این اقدام در دهه بیست ساختمان‌های متعددی توسط وزارت بهداری وقت، بعضی موسسات دیگر (بانک ملی ایران، شرکت دارایی وقت و…) و اشخاص خیر در محوطه بنا شد (از جمله ساختمانی قدیمی که به ساختمان «فخرالدوله» مشهور است و توسط «بانو فخرالدوله» دختر مظفرالدین شاه احداث شده‌است ایشان بانویی خیر بود و آسایشگاه کهریزک توسط وی احداث گردید). همچنین ساختمان بخش‌های بیماران مسلول توسط مهندسان آلمانی با معماری خاص طراحی و به شکل بال خمیده ساخته شد.

سخنرانی مسیح دانشوری در افتتاح بیمارستان مسیح دانشوری ۲۶ مرداد ۱۳۱۶ خورشیدی

مسیح دانشوری متولد ۱۲۷۸ در نیشابور اولین پزشک متخصص ریه ایران بود. پدرش ملقب به «حافظ الصحه مجدالحکماء» و در زمان خود پزشک (طبیب) کاردانی بوده‌است.[3] مسیح تحصیلات ابتدایی را در ترشیز (نام قبلی کاشمر) و سپس جهت ادامه تحصیل به مشهد رفت. پس از مدتی به مدرسه فرانسوی «سن لوئی» تهران اعزام و به رشته پزشکی علاقه‌مند شد و در سال۱۳۰۲ جهت تحصیل در رشته طب به فرانسه رفت و در رشته بیماریهای ریوی و سل فارغ‌التحصیل شد و پس از مدتی در سال ۱۳۱۶ آسایشگاه سل شاه آباد را در محل کنونی بیمارستان مسیح دانشوری بنیان گذاشت. دکتر مسیحِ دانشوری در سال ۱۳۴۷ در تهران درگذشت.[3]

سال‌ها بعد(۱۳۷۱ه‍.ش) علی اکبر ولایتی با همراهی چند تن از استادان پزشکی (مسجدی، طباطبایی، حسنتاش و بهادری) مرکزِ تحقیقات سل و بیماری‌های ریوی که در محوطهٔ فیزیکی این مرکز پزشکی قرار دارد را تأسیس نمودند و در سال ۱۳۷۷ با ادغام این مرکز با بیمارستان مسیح دانشوری، «مرکز آموزشی، پژوهشی و درمانیِ سل و بیماری‌های ریویِ دکتر مسیح دانشوری»، پایه‌گذاری شد.[4] ۹ مرکز تحقیقاتی در کنار امور درمان بیماران با عنوان «پژوهشکده دکتر مسیح دانشوری» شناخته می‌شود. مرکز همکاریهای آموزشی منطقه مدیترانه شرقی سازمان بهداشت جهانی، دبیرخانه منطقه خاورمیانه اتحادیه بین‌المللی مبارزه با سل و بیماری‌های ریوی، مرکز مرجع برنامه آموزشی و تحقیقاتی سل و عضو شبکه بیماریهای ریوی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی فعالیت دارد.[4]

شیوع کرونا ویروس در ایران و مقابله با آن

بخش اورژانس بیماران کرونایی بیمارستان مسیح دانشوری هنگام شیوع بیماری

بیمارستان مسیح دانشوری بر حسب تخصص و توانمندی‌های عملیاتی از ابتدای ورود کرونا ویروس به ایران در صف اول مقابله با آن قرار داشت. در تاریخ ۵ اسفند ۱۳۹۸ علی‌اکبر ولایتی، رئیس این بیمارستان در جلسه خبری برگزار شده در محل بیمارستان شمار بیماران مشکوک به کرونا در این بیمارستان را ۱۰۴ نفر اعلام کرد. همچنین در این جلسه وی از مبتلا شدن دو تن از اعضای کادر پزشکی این بیمارستان به کرونا پرده برداشت.[5]

دامنه فعالیتها

فعالیتهایِ پژوهشکده به سه دسته تقسیم می‌گردد:

آموزش

پژوهش

مراکز تحقیقاتی فعال، شامل:

  1. مرکز تحقیقات مایکو باکتریولوژی
  2. مرکز تحقیقات سل بالینی و اپیدمیولوژی
  3. مرکز تحقیقات ویروس‌شناسی
  4. مرکز تحقیقات بیماری‌های تنفسی اطفال
  5. مرکز تحقیقات بیماری‌های مزمن تنفسی
  6. مرکز تحقیقات بیماری‌های نای
  7. مرکز تحقیقات پیوندِ ریه
  8. مرکز تحقیقات پزشکی از راهِ دور
  9. مرکز تحقیقات پیشگیری و کنترل دخانیات
علمی پژوهشی
  1. مجله تنفس(به زبان انگلیسی)
  2. مجله International journall of mycobacteriology (به زبان انگلیسی) بایگانی‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine
  3. مجله Archives of Critical Care Medicine (به زبان انگلیسی)
  4. مجله نفس بایگانی‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine
علمی ترویجی
درمانگاه‌های صبح

شامل ۲۶ درمانگاه: ریه. عفونی. جراحی. اطفال وcf. آنکولوژی.ENT. نفرولوژی. ترک سیگار. بازتوانی ریه و تهویه غیر تهاجمی. درد. پوست و مو. قلب. بعد از پیوند. روانشناسی. بیهوشی. پزشک خانواده. بیماری‌های داخلی. گوارش. غدد. آلرژی و نقص ایمنی. ایمونوتراپی. طب فیزیکی و توانبخشی. روماتولوژی. بدو استخدام. ILD. عصبی عضلانی عوارض ریوی.[6]

کلینیکهای ویژه عصر

شامل ۲۴ کلینیک: فوق تخصص تنفس. عفونی. پیوند ریه. اعصاب و روان. تغذیه. طب کار. آلرژی. اطفال. پوست و مو. جراحی قلب. جراحی توراکس. جراحی. PPH. قلب. گوش و حلق و بینی. تست خواب. کاهش آسیب. باز توانی ریه و آسم ورزشی. غدد. نفرولوژی. آسیب‌های عضلانی و اسکلتی. روانشناسی پیوند. بیماری‌های داخلی. بازتوانی قلب.[6]


پارا کلینیکها

شامل ۱۳ پاراکلینیک: آزمایشگاه آلرژی و ایمونولوژی مرجع دانشگاهی. آزمایشگاه بالینی. آزمایشگاه مرجع پاپیلومای کشوری، مرجع منطقه ای آنفلوانزا (مرکز تحقیقات ویرولوژی). آزمایشگاه پاتولوژی. آزمایشگاه تست خواب. آزمایشگاه تنفس. آزمایشگاه مرجع سل کشوری (مرکز تحقیقات مایکو باکتریولوژی). آزمایشگاه مولکولارپاتولوژیPCR. اودیومتری. تصویربرداری هسته ای PET CT. دندان پزشکی. رادیولوژی، سی تی اسکن. فیزیوتراپی و بازتوانی ریه.[6]

برخی فعالیتهای درمانی خاص
  1. مرکز ریفرال برای بیماری‌های ریوی کشور و مرکز ریفرال برای بیماری سل، با ارائه خدمات درمانی در قالب طرح تحول سلامت
  2. درمان با روش‌های جراحی و غیر جراحی ۲۲۰۰ بیمار تنگی نای
  3. ۵۹ مورد پیوند دو ریه، ۳۹ مورد پیوند یک ریه، ۱۸۰ مورد پیوند قلب، ۱۰۱ مورد پیوند ریه، ۲ مورد ریه مجدد، پیوند قلب و ریهٔ هم‌زمان، پیوند قلب و کلیهٔ هم‌زمان با همکاری تیمِ پیوندِ کلیهٔ بیمارستان طالقانی (تهران) در سال ۱۳۹۰ و پیوند ریهٔ مجدد
  4. پیوند قلب مصنوعی بر روی بیمار دچار نارسایی شدید قلبی
  5. انجام مانیتورینگ تهاجمی قلب
  6. دارای سامانه تصویربرداری PET-CT (بخش تصویر برداری فردوس) و نیز سامانه سیکلوترون جهتِ امکان تصویربرداری با تزریقِ رادیودارو، کاهش زمان اسکن، ارایهٔ تصاویر با کیفیت بالا و تشعشع طبق استانداردهای بین‌المللی
  7. استفاده از فناوری نوینِ پزشکی اکسیژناسیون غشایی برون پیکری(ECMO) برای بیماران قلبی- ریوی[7]


جستارهای وابسته

محمد صادق قاضی تهرانی

بیمارستان آموزشی

دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

منابع

  1. «پژوهشکده بیماریهای ریوی - سند استراتژیک بیمارستان دکتر مسیح دانشوری». nritld.sbmu.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۲۶.
  2. «پژوهشکده بیماریهای ریوی - دربارهٔ مرکز». nritld.sbmu.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۲۶.
  3. عباسی عزیزالله "تاریخچه شروع و پیشرفت جراحی قفسه سینه در ایران"
  4. وبسایت پژوهشکده دکتر مسیح دانشوری
  5. «۱۰۴ بیمار مشکوک به کرونا بستری در بیمارستان مسیح دانشوری / بهبودی نیمی از بیماران». ایسنا. ۲۰۲۰-۰۲-۲۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۲۶.
  6. «پژوهشکده بیماریهای ریوی - صفحه اصلی». nritld.sbmu.ac.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۲۶.
  7. «برگزاری سمینار "اکسیژناسیون غشایی برون پیکری" ECMO" درمرکزپزشکی دانشوری». پژوهشکده بیماریهای ریوی. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۵-۰۳.

پیوند به بیرون

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.