بخش بام و صفی‌آباد

پوشش گیاهی بخش کوهستانی شمال روستای زالی، ۱۳۹

پوشش گیاهی بخش کوهستانی روستای زالی ۱۳۹۱

کنگر وحشی از توع ماده ازپوشش گیاهی بخش کوهستانی روستای زالی ۱۳۹۱

نمونه گونهای روستای زالی۱۳۹۰

درختچه ورک از پوشش گیاهی روستای زالی، ۱۳۸۶

پوشش گیاهی روستای زالی، ۱۳۸۹، عکس از: احمد نیک گفتار

نمونه‌ای ازدرختچه بادامچاهی ازپوشش گیاهی روستای زالی

جالوا ازپوشش گیاهی روستای زالی ۱۳۹۱

درخت بادام ازپوشش گیاهی روستای زالی ۱۳۹۱

پوشش گیاهی منطقه رامی توان با توجه به موقعیت جغرافیایی آن به دو قسمت کوهستانی و دشتی طبقه‌بندی کرد:

به غیر از درختان ارس که در بلندیهای شاه جهان، و کوه شاه حسن و به‌طور پراکنده قابل مشاهده می‌باشد، اغلب از درختان پسته، انار، زبان گنجشک، زرشک، ارغوان و انجیر وحشی، بومادران، استاقدوس، قسنی، کتیرا، گون و غیره… تشکیل شده‌است.

این بخش به دلیل قرار گرفتن در شرایط آب و هوایی گرم و داشتن زمین‌های رسی دارای گیاهانی چون پیاز کوهی، درمنه، خارشتر، بارهنگ، اسپند، قارچ، پونه، تلخه، تشکیل می‌دهد.

بخش بام و صفی‌آباد درقسمت جنوبی ارتفاعات شاه جهان قرار گرفته‌است که که قسمت شمالی آن کوهستانی و قسمت جنوبی (شهر صفی‌آباد) بیشتر حالت دشت به خود می‌گیرد. قدیمی‌ترین سازنده‌های شناخته شده از دولومیت و آهکهای تریلویت دار تشکیل شده که به دوران اول (کامبرین) زمین‌شناسی مربوط می‌شود، به‌علاوه شیل‌های سیاه رنگ (اردوویسین)، ماسه سنگ و شیل سبز رنگ (سیلورین)، ماسه سنگ‌های قرمز رنگ، مارن گچ دارو اهکهای سیاه رنگ دونین نیز متعلق به دوران اول زمین‌شناسی است که در قسمت شمالی ارغیان بخش (دهستان بام) گسترده‌است. سازنده‌های دوران دوم شامل شیل و ماسه سنگ سبز رنگ (سازنده شمشک) همراه بارگه‌های زغال (زوراستیک تحتانی)، آهک مارنی و مارنهای آمونیت دار (ژوراستیک میانی) و آهک‌های کرم رنگ وتوده‌ای ژوراستک فوقانی (سازندلار) که در بخش رخنمون دارند، سازندهای آهکی این دوران ف به ویژه آهکهای کرتاسه، در رابطه با منابع زیر زمینی حائز اهمیت است. رسوبات دوران سوم از شیل، ماسه سنگ، مارن و سنگ‌های آذرین بیرونی (آندزیت، تراکی آندزیت و توفهای سبز رنگ) تشکیل شده و عمدتاً تأثیر نامطلوب بر منابع آبهای زیر زمینی دارند. رسوبات آبرفتی دوران چهارم که تشکیل دهنده تراسه‌ها، مخروط افکنه‌ها، وارزه‌ها و لس و ماسه بادی است، با گسترش زیادی دشت پایین دست ارتفاعات را فرا گرفته‌اند ولی دشت به وسیله مانعی از مارنهای نئوژن در جنوب محدود می‌گردد.[5]

۱- کوه شاه جهان: این کوه که بلندترین کوه منطقه می‌باشد در بالای روستای نوده شاه جهان قرار دارد و بلندترین قله آن به ارتفاع ۳۱۵۶متر می‌باشد.

۲- کوه جهان ارغیان: این رشته کوه در امتداد کوه شاه جهان قرار دارد که بلندترین قله آن به ۲۲۴۱متر در بالای روستاهای گسگ و قنبر باقی است.

۳-کوه حیران: این کوه در منطقه بام قرار دارد و به حیران معروف است وهم مرز بام صفی‌آباد و اول اسفراین است.

۴-کوه قر داش: این کوه نیز در کنار روستای بابا قدرت و نصرآباد قرار دارد.

۵-کوه تپه سیاه: که در رشته کوه‌های جوین قرار دارد. در دشت صفی‌آباد کنار روستا کلاته آقازاده واقع گردیده‌است.

۶- کوه پشت پرده: این کوه که به پشت بره معروف است که درروستای گمبروی وبلندترین ارتفاع آن ۱۷۴۳متر می‌باشد.

• امامزاده سلطان مصیب
• مقبره بابا قدرت
• آرامگاه شاهزاده محمد
• بقعه شاهزاده حمزه بن موسی