کارما

کارما یا کرمَه یا کرمن (به سانسکریت: कर्म) (به انگلیسی: Karma) یعنی عمل، فعل یا کار و به نتیجه ای که از ترکیب نیت و عملکرد یک فرد منتج میشود گفته میشود. به این معنی که اگر نیت و عمل هر دو خوب باشند سرانجام و نتیجه آن یا اصطلاحاً کارما یا زیستکار آن خوب است و اگر نیّت و یا عمل بد باشند نتیجه یا کارمای آن برای فرد در زندگی بد است. این عملکردها ذاتاً و به طور خودکار نتایجی (انتقام کیهانی/الهی) را در این زندگی و زندگی بعد به دنبال دارند. بدین معنی که «هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی».

مفهوم کارما: « عملکرد فرد در زندگی».

کرمن (karman) یکی از اعتقادهای دینی هندوها است که نخستین بار و به تفصیل در متون اوپانیشادی بیان شده است. کرمه به معنی عمل و در اصطلاح عبارت است از نتیجه اعمال انسان که اگر خوب باشد موجب سعادت و اگر بد باشد موجب گرفتاری او می شود[1].


توضیحات

در دین‌های هندوئیسم و بودئیسم، بر اثر کردارهای فرد (کارما) نیرویی ایجاد می‌شود که چگونگی زندگی آن فرد را در این زندگی و زندگی‌های بعدی‌اش مشخص می‌کند.[2] اصل کارما می‌گوید که نتیجه هرآنچه انجام می‌دهیم به خودمان بازمی‌گردد. پیامد عملکرد فرد کارمیوه (Vipākap) نامیده می‌شود.

بر اساس این اصل،کردارها ذاتاً پیامدهای خوب یا بد را همراه خود دارند. در ادیانی که به تولد ادواری Saṃsāra باور دارند، مانند هندوئیسم، بودیسم، و جینیسم، نتایج کارما به زندگی‌های بعدی نیز کشیده می‌شود و در دوره‌های بعدی زندگی نیز به ظهور می‌رسد. بر این اساس، هر فرد، از طریق اعمالی که انجام می‌دهد باعث و بانی رنج و شادی‌ها در زندگی (های) خود است.

به باور این ادیان، زمانی که فرد به مرحله‌ای برسد که اعمالی را انجام دهد بدون این‌که کوچک‌ترین دلبستگی و وابستگی به این اعمال داشته باشد، این عملکردها (کارماهای) او نتیجه و کار میوه‌ای به دنبال نخواهند داشت. بدین طریق کارماهای پیشین میوه‌های خود را به مرور به ظهور می‌رسانند اما کار میوه‌های جدیدی به آن‌ها اضافه نمی‌شود. عدم دلبستگی و ناوابستگی به زندگی، در تمامی جنبه‌های آن، به فرد کمک می‌کند تا چرخه تولدهای ادواری را شکسته و به «رهایی» برسد. هدف از این رهایی این است تا فرد دیگر رنجی نکشد..

بودا در متنی معروف به سبد گفتارهای تدریجی aṅguttaranikāya (قسمت I.87f) در مورد کارما می‌گوید:

من صاحب اعمال خویشم،
میراث‌دار کردارهای خویش،
زاده اعمال خود،
در پیوند با کردار خویش،
و متکی بر اعمال خود می‌زیم،
و هر فعلی که انجام می‌دهم،
نیک یا بد
میراث آن به من می‌رسد
فرد راهب، بایستی همواره بر این اصل فکر کند.

جستارهای وابسته

منابع

  1. محمد جواد شمس، ادیان هند، صفحه28.
  2. Merriam-Wbster Dictionaryبازدید: ژانویه ۲۰۱۴.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «karma». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.

  • E.L. Gardner Reincarnation: Some Testimony From Nature 1947
  • شمس (و دیگران)، محمدجواد (۱۳۹۶). ادیان هند. تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها(سمت). شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۲-۰۴۷۳-۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.