میمامسا
میمامسا (به انگلیسی: Mīmāṃsā) یکی از شش مکتبی است که در دورهٔ سوترا ها، آثارشان به صورت سوترا نگاشته شده است.
تأویل
مکتب می مانسا که وجه تسمیه آن تعمق و تعقل است، برآن شد که آثار کهن وداها و براهمانا ها را تأویل کند.
صوت
مبحث ایجاد صوت یکی از مسائل مهم فلسفهٔ هند بودهاست، می مانسا به اصالت صوت معتقد بود و الفاظ و معنی آنان را ابدی و ازلی چون مُثُل افلاطونی میپنداشت.
و اعتقاد داشت که صوت بالقوه موجود است و فقط به نیروی تلفظ مصداق مییابد و از قوه به فعل میگراید.[1]
پیوند به بیرون
منابع
- داریوش شایگان، ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد دوم – تهران: امیر کبیر ۱۳۸۶- ص ۱۹- ۳۶۸
- پروانه تقی خانی سید محمد روحانی، مفهوم شبد در گورو گْرَنته صاحب و وحی یا کلامالله در قرآن کریم، فصلنامه معرفت ادیان، سال هفتم شماره اول زمستان ۹۴
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.