پرویز دهداری

پرویز دهداری (نام خانوادگی ایشان در واقع دهداریان بود که به دهداری معروف شده بود) در سال ۱۳۱۲ خورشیدی در شهرستان مرودشت در روستای «گلدشت» که به گویش محلی گندا شلو گفته می‌شود متولد شد. خانواده او اصالتاً اهل روستای «گلدشت» واقع در ۳ کیلومتری مرودشت و مقیم آبادان بوده‌اند؛ که اندکی پیش از تولد وی مادر ایشان برای دیدار پدر خود به روستای گلدشت عزیمت می‌کند و ایشان در همان‌جا متولد می‌شود که مدتی پس از تولد وی به آبادان بازمی‌گردند.[3] او در آبادان بزرگ شد و در همان‌جا به مدرسه رفت و فوتبال را آغاز کرد. او در اواخر دهه بیست به طور جدی به فوتبال پرداخت و ابتدا وارد باشگاه جم آبادان شد. در پی درخشش در بازی به تیم منتخب آبادان دعوت شد و از همان‌جا در مسابقات کشوری به تیم ملی رسید.[3]

او در دوران بازیکنی ابتدا برای تیمهای جم آبادان و شاهین آبادان بازی می‌کرد. سپس به تیم شاهین تهران پیوست. در اولین دوره مسابقات جام باشگاه‌های فوتبال ایران در سال ۱۳۳۹ او با بازوبند کاپیتانی تیم شاهین آبادان موفق شد نخستین قهرمانی باشگاهی فوتبال در ایران را کسب نماید. پس از آن به تیم شاهین تهران پیوست.[3]

حبیب محقق زاده در کنار پرویز دهداری

تا زمان انحلال باشگاه شاهین در سال ۱۳۴۶ او با تیم شاهین تهران بود. سپس به پرسپولیس پیوست و مربیگری آن تیم را بر عهده گرفت. دهداری اولین مربی باشگاه پرسپولیس تهران بود. چندی پس از آن او به تیم بی ستاره گارد تهران رفت و نتایج درخشانی را با این تیم در لیگ تخت جمشید کسب نمود.[4] پرویز دهداری یک الگوی ورزشی و اخلاقی در ورزش ایران به حساب می‌آید. او در کسوت مربیگری بازیکنان زیادی از جمله احمدرضا عابدزاده، جواد زرینچه، صمد مرفاوی و سیروس قایقران[5] را در فوتبال ایران تربیت کرد. او در سال ۱۳۵۰ در سن ۳۸ سالگی سرمربی تیم ملی شد و در بازیهای مقدماتی المپیک مونیخ با موفقیت توانست تیم ملی را به رقابت‌های المپیک برساند. اما پیش از مسابقات از سمت خود کناره گیری کرد. علت این استعفا اختلاف وی با محمد رنجبر دستیارش بود.[6] او پس از ۱۴ سال مجدداً در بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول و نیز جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۸ هدایت تیم ملی را بر عهده داشت. در رقابت‌های اخیر ایران در نهایت با پیروزی برابر چین به مقام سومی رسید اما شبهاتی در مورد تبانی جهت نرسیدن ایران به فینال آن بازیها وجود دارد.[7] ولی پیش از رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۱۹۹۰ از سمت خود استعفا کرد. او همچنین مدتی سرپرست باشگاه فوتبال صنعت نفت آبادان بود.

از حاشیه‌های دوران مربی گری او، استعفای ۱۴ نفر از بازیکنان تیم ملی، در هنگام برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ به علت اختلافات با او و کادر فنی اش در تیم ملی، بود.[8]

او از جمله کسانی بود که اخلاق را بر ورزش مقدم می‌دانست و همین خلق و خو بود که اهالی ورزش او را معلم اخلاق خطاب می‌کردند.[4] او بارها هدایا و جوایز دولتی را رد کرد و پیشکش‌هایی نظیر خانه و اتومبیل را نمی‌پذیرفت.[6] مربی اسبق تیم ملی در سال ۱۳۷۱ به دلیل عارضه کلیوی درگذشت. از وی دو فرزند به نام‌های شاهین و شیدا به جای مانده‌است و همسر وی نیز در سال ۱۳۸۱ در پی سرطان در گذشت. همه ساله مراسم بزرگداشت پرویز دهداری در شهر آبادان برگزار می‌شود[9] و یک خیابان در شهر آبادان که استادیوم ورزشی تختی آبادان در آن قرار دارد به نام بلوار پرویز دهداری نامگذاری شده است.

•  کره جنوبی - بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸، توکیو، ژاپن
• اسرائیل - بازی‌های آسیایی ۱۹۵۸، توکیو، ژاپن
• اسرائیل - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• پاکستان - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• هند - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• اسرائیل - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• پاکستان - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• هند - مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۶۰
• پاکستان
• پاکستان
• عراق

• روزنامه اعتماد۸۵/۱۰/۲۱: پرویز دهداری:مکتب اخلاق
• DEHDARI Parviz

• رمزگشایی از معمای دهه ۶۰ ورزش ایران؛ پرویز دهداری