هاکین تایوانی

هاکین تایوانی (چینی سنتی: 臺灣閩南語، پوژ: Tâi-oân Bân-lâm-gí) که به نام‌های مین نان تایوانی، هولو،[7][8] تایوانی و تایگی[9] نیز معروف است، گونه‌ای از زبان هاکین و زبان مادری ۷۰٪ از مردم تایوان است.[10] مردم هوکلو تایوانی که از نسل مهاجرانی از جنوب فوجیان در دوران سلطنت دودمان چینگ هستند، به این زبان تکلم می‌کنند.[11] لاتین‌نویسی پوژ یک دستور خط رایج برای نوشتن این گونهٔ هاکین است.

هاکین تایوانی
臺灣閩南語
بیان
"Tâi-gí/Tâi-gú"
در تلفظ‌های مختلف

[tai˧˩ g̃i˥˩] / [tai˧˩ g̃u˥˩] (ساحلی)
[tai˧ g̃i˥˩] / [tai˧ g̃u˥˩] (سرزمینی)

زبان بومی درتایوان
شمار گویشوران
۱۶+ میلیون  (۲۰۱۷)[1]
خط چینی (هاکین نوشتاری)
خط لاتین (Pe̍h-ōe-jī)
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
تایوان[2][3][4]
تنظیم‌شده توسطوزارت آموزش و سمن‌های مربوطه در تایوان
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹
گلاتولوگtaib1242  (هاکین تایپه‌ای)[5]
زبان‌شناسی79-AAA-jh
پراکندگی گویشوران ۶ سال به بالای هاکین تایوانی در تایوان در سال ۲۰۱۰[6]

هاکین تایوانی عموماً شبیه به شاخه‌های آموی، چوانگژو و ژانگژو از مین جنوبی و گویش‌های آن‌ها در جنوب شرق آسیا است و بین گویشوران آن‌ها فهم متقابل وجود دارد.[12] محبوبیت گسترده رسانه‌های هاکین‌زبان در تایوان، به ویژه از دهه ۱۹۸۰ به برجستگی هاکین تایوانی در بین سایر گویش‌های هاکین و مین منجر شده‌است.

واج‌شناسی

از نظر واج‌شناسی، هاکین زبانی نواخت‌بر است.

همخوان‌ها

آغازی
دولبی لثوی لثوی‌کامی نرم‌کامی چاکنایی
خیشومی [m]m
[n]n
[ŋ]ng
انسدادی صاف [p]
p
[b]
b
[t]
t
[k]
k
[g]
g
حلقی [pʰ]ph
[tʰ]th
[kʰ]kh
انسایشی صاف [ts]
ch,ts
[dz]
j
[]
ch(i),ts(i)
[]
j(i)
حلقی [tsʰ]chh,tsh
[tɕʰ]chh(i),tsh(i)
سایشی [s]s
[ɕ]si
[h]h
کناری [l]~[ɾ]l
پایانی
دولبیلثوی نرم‌کامیچاکنایی
خیشومی [m]
-m
[n]
-n
[ŋ]
-ng
[◌̃]
-ⁿ,-N
انسدادی [p̚]
-p ㆴ
[t̚]
-t ㆵ
[k̚]
-k ㆶ
[ʔ]
-h ㆷ

واکه‌ها

واکه‌های تایوانی شامل:

پیشینمرکزیپسین همخوان هجایی
Oralبینیدهانیبینیدهانیبینی
بسته [i]
i ㄧ
[ĩ]
iⁿ ㆪ
[u]
u ㄨ
[ũ]
uⁿ ㆫ
[m̩]
m ㆬ
[ŋ̍]
ng ㆭ
میانه [e]
e ㆤ
[ẽ]
eⁿ ㆥ
[ə], [o]
o ㄜㄛ
[ɔ]
o͘ ㆦ
[ɔ̃]
oⁿ ㆧ
باز [a]
a ㄚ
[ã]
aⁿ ㆩ

نواخت‌ها

نواخت‌های تایوانی، برپایه گویش تایپه

به‌طور سنتی هاکین دارای ۸ نواخت است که از ۱ تا ۸ نام‌گذاری می‌شوند. در تایوانی نواخت ۲ و ۶ یکسان تلفظ می‌شوند. این ۸ نواخت براساس نام‌های چینی میانه به صورت زیر هستند:

نواخت‌های تایوانی
شماره
نواخت
ناملهجه
پوژ
زیروبم در
تایپه
توصیفزیروبم در
تاینان
توصیف
۱سطح یین (陰平)a˥ (۵۵)بالا˦ (۴۴)بالا
۲ (۶)خیز (上聲)á˥˩ (۵۱)افت˥˧ (۵۳)افت بالا
۳رفتن یین (陰去)à˧˩ تا ˨˩ (۳۱~۲۱)افت پایین˩ (۱۱)پایین
۴ورود یین (陰入)ah˧˨ʔ (۳۲)ایست میانه˨˩ʔ (۲۱)ایست میانه
۵سطح یانگ (陽平)â˩˦ تا ˨˦ (۱۴~۲۴)خیز˨˦ (۲۵)خیز
۷رفتن یانگ (陽去)ā˧ (۳۳)میانه˨ (۲۲)میانه
۸ورود یانگ (陽入)a̍h˦ʔ (۴)ایست بالا˥ʔ (۵)ایست بالا

جستارهای وابسته

منابع

  1. هاکین تایوانی at اتنولوگ (18th ed., 2015)
  2. "Draft national language development act clears legislative floor". focustaiwan.tw.
  3. "立院三讀《國家語言發展法》 公廣集團可設台語電視台". ltn.com.tw.
  4. "《國家語言發展法》立院三讀!政府得設台語專屬頻道". ltn.com.tw.
  5. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "هاکین تایپه‌ای". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  6. Table 6: Languages used at home for the resident nationals aged 6 years and over by gender and age, 2010 Population and Housing Census بایگانی‌شده در ۲۲ فوریه ۲۰۱۵ توسط Wayback Machine, Directorate General of Budget, Accounting and Statistics (DGBAS), ROC (Taiwan).
  7. Lee, Jack Tsen-Ta (28 April 2015) [2004]. "Hokkien". A Dictionary of Singlish and Singapore English. Retrieved 22 June 2020.
  8. "TAIWAN SNAPSHOT". Retrieved 15 March 2020. Languages Mandarin (Chinese), Holo (Taiwanese), Hakka, Austronesian languages
  9. "Taigi與台語". Liberty Times. Retrieved 10 August 2019.
  10. "Taiwan". Ethnologue. Prinicpal languages
  11. Dreyer, June Teufel (2003). "Taiwan's Evolving Identity". The Evolution of a Taiwanese National Identity (PDF). Asia Program Special Report. 114. Washington: Woodrow Wilson International Institute for Scholars. pp. 4–10. Retrieved 12 August 2016.
  12. "Chinese, Min Nan". Ethnologue. Retrieved 2018-06-12.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.