مین جنوبی

مین جنوبی (چینی ساده: 闽南语; چینی سنتی: 閩南語; به معنای «زبان جنوب فوجیان») یکی از زیرگروه‌های چینی مین است که عمدتاً در جزیره تایوان و جنوب فوجیان و شرق گوانگدونگ و هاینان و جنوب چجیانگ صحبت می‌شود. حدود ۵۰ میلیون این زبان را صحبت می‌کنند. این زبان‌ها گاه به عنوان هاکین-تایوانی که بزرگترین زیرگروه آن است نیز شناخته می‌شوند.

مین نان
مین نان
閩南語 / 闽南语 Bân-lâm-gú
کتاب‌های کوا-آ به زبان مین جنوبی
زبان بومی درجمهوری خلق چین، تایوان، مالزی، اندونزی، سنگاپور، تایلند، فیلیپین، ویتنام، ژاپن و سایر مناطق
منطقهجنوب استان فوجیان؛ منطقه چاوژو-شانتو (Chaoshan) و شبه‌جزیره لیژو در استان گوانگ‌دونگ؛ حد جنوبی استان چجیانگ؛ بیشتر استان هاینان و بیشتر تایوان.
شمار گویشوران
۴۷ میلیون  (۲۰۰۷)ne2007
چینی-تبتی
گویش‌ها
Teochew
Datian (مورد اختلاف)
?Zhongshan
حروف چینی؛ لاتین
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
هیچ‌یک
تنظیم‌شده توسطهیچ‌یک (وزارت آموزش تایوان و برخی سازمان مردم‌نهاد در تایوان موثرند)
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹nan
گلاتولوگminn1241[1]
نقشه پراکندگی مین جنوبی

منابع

  1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Min Nan Chinese". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.