ماندارین پکنی
ماندارین پکنی (چینی سادهشده: 北京官话، چینی سنتی: 北京官話، پینیین: Běijīng Guānhuà) شاخهای بزرگ از چینی ماندارین است که در نواحی پکن، هبئی، مغولستان داخلی، لیائونینگ و تیانجین تکلم میشود. مهمترین گویش این شاخه، گویش پکن است که پایه واجی چینی معیار بهشمار میرود.
ماندارین پکنی | |
---|---|
北京官話 / 北京官话 Běijīng Guānhuà | |
بیان | گویش پکن: [pèitɕíŋ kwánxwâ] |
منطقه | پکن، هبئی، مغولستان داخلی، لیائونینگ و تیانجین |
شمار گویشوران | ۲۷ میلیون (۲۰۰۴)[1] |
گویشها |
Chengde dialect
Chifeng dialect
|
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
ایزو ۶–۶۳۹ | bjgh |
فهرست لینگوییست | cmn-bei |
گلاتولوگ | beij1235 (Beijingic) |
زبانشناسی | 79-AAA-bb |
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Beijing Mandarin (division of Mandarin)». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۸ اوت ۲۰۲۰.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.