گویش پکن
گویش پکن (چینی ساده‌شده: 北京话، چینی سنتی: 北京話، پین‌یین: Běijīnghuà) گونه‌ای از چینی ماندارین است که در منطقه شهری پکن در چین رایج است. این گویش پایه واجی چینی معیار است که زبان رسمی چین و تایوان و یکی از چهار زبان رسمی سنگاپور است. با وجود همانندی بسیار با چینی معیار، این گویش دارای برخی از تفاوت‌های «مشخص» با آن است.
| گویش پکن | |
|---|---|
| پکنی | |
| 北京話 Běijīnghuà | |
| منطقه | مناطق شهری پکن[1] |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۳–۶۳۹ | – |
| ایزو ۶–۶۳۹ | bjjg |
فهرست لینگوییست | cmn-bej |
| گلاتولوگ | beij1234[2] |
| زبان‌شناسی | 79-AAA-bb |
منابع
- Zhou, Yimin (2002). 现代北京话研究. Beijing Normal University Press. p. 202. ISBN 7-303-06225-4.
- Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Beijing Mandarin". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Beijing dialect». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۷ اوت ۲۰۲۰.
| گروههای اصلی |
| ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| گونههای معیار |
| ||||||||||||||||||||||||
| واجشناسی |
| ||||||||||||||||||||||||
| دستور |
| ||||||||||||||||||||||||
| عبارت تنظیم |
| ||||||||||||||||||||||||
| روش ورودی |
| ||||||||||||||||||||||||
| تاریخ |
| ||||||||||||||||||||||||
| گونههای ادبی |
| ||||||||||||||||||||||||
| خطها |
| ||||||||||||||||||||||||
 فهرست گونههای چینی | |||||||||||||||||||||||||
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.