مکانیک بوهمی
مکانیک بوهمی یا تئوری دو بروی–بوهم یا تفسیر بوهمی یا تفسیر علّی یک تفسیر از مکانیک کوانتومی است. این تئوری به افتخار لویی دو بروی و دیوید بوهم نامگذاری شده است. این تئوری قطعی و به صورت علنی غیر محلی بودن را میپذیرد.این تئوری علاوه بر یک تابع موج در فضای کلیه حالات ممکن ، یک حالت واقعی را نیز فرض می کند که حتی در صورت عدم مشاهده نیز وجود دارد. تکامل در طول زمان حالت (یعنی موقعیت های همه ذرات یا حالت همه زمینه ها) توسط تابع موج و یک معادله هدایت تعریف می شود. تکامل تابع موج در طول زمان توسط معادله شرودینگر ارائه شده است.سرعت هر ذره به مقدار معادله راهنما بستگی دارد ، که خود بستگی به پیکربندی سیستم داده شده توسط عملکرد موج آن دارد. همچنین به شرایط مرزی سیستم نیز بستگی دارد که در اصل ممکن است کل جهان باشد.
این تئوری منجر به یک فرمالیسم اندازه گیری ، شبیه به آنچه در ترمودینامیک در مکانیک کلاسیک داریم، می شود که فرمالیسم کوانتومی استاندارد را که عموماً با تفسیر کپنهاگ همراه است ، ارائه می دهد. غیر محلی بودن صریح این نظریه ، "مسئله اندازه گیری" را حل می کند ، که معمولاً به تفسیر مکانیک کوانتومی در تفسیر کپنهاگ محول می شود. قانون متولد شده در نظریه بروگلی - بوم یک قانون اساسی نیست. در عوض ، در این تئوری ، پیوند بین چگالی احتمال و تابع موج ، وضعیت فرضیه ای دارد که فرضیه تعادل کوانتومی نامیده می شود که بر اصول اساسی حاکم بر تابع موج اضافه می شود.
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «De Broglie–Bohm theory». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۰ مه ۲۰۱۶.