عبدالرحیم ربانی شیرازی

تا۲۰ سالگی نزد پدر، آداب زندگی معاشرت، تحصیل و کسب و کار را فرا گرفت. در ۱۷ سالگی وارد حوزه علمیه شیراز شد و در کنار تحصیل علوم دینی به سوی فعالیت‌های سیاسی رفت و در طرد فرقه‌های بابیت، بهاییت و صوفی گری به همراه سایر گروه‌ها به نام گروه دین تلاش می‌کرد. در ۱۳۲۰ با اوج‌گیری تبلیغات توده ای‌ها به میدان آمد و با آنها به مبارزه پرداخت.[2] برای تکمیل اطلاعات دینی به مدرسه علمیه آقا باباخان رفت. در سال ۱۳۲۷ به قم رفت و چند سالی در مدرسه حجتیه مسکن گزید و در درس سید حسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد.

• سید حسین طباطبایی بروجردی
• محقق داماد

وی از محمدکاظم شیرازی، سید عبدالله بلادی بوشهری، آقابزرگ تهرانی اجازه اجتهاد داشت.

وی پس از درگذشت بروجردی به طرح و تبلیغ مرجعیت خمینی پرداخت. او در دوران حکومت پهلوی بارها دستگیر و ده سال زندان بود و در شهرهای کاشمر جیرفت فیروزآباد و سردشت در تبعید به سر برد. [3][4]

با پیروزی انقلاب وی با نظر خمینی برای فرونشاندن شورش کردستان و آذربایجان، عازم این مناطق شد. او در ۱۳۶۰/۱/۸ از سوی گروهک فرقان مورد سوءقصد قرار گرفت.[5]

در تاریخ ۸ فروردین ۱۳۶۰ یک موتورسوار عضو گروهک فرقان، جلوی بیمارستان حافظ شیراز، به سوی ربانی شیرازی تیراندازی می‌کند که وی از ناحیه گردن زخمی می‌شود، با تلاش پزشکان پس از چندی وی سلامت خویش را بازمی‌یابد.[6]

وی در ۱۷ اسفند ۱۳۶۰، در بین راه دلیجان و محلات طی عملیاتی پیچیده و مشکوک توسط گروهک فرقان خودرو ایشان در تصادفی عمدی، واژگون و سپس به بهانه رساندن پیکر زخمی وی به بیمارستان با ممانعت از همراهی محافظین در راه در یک خودرو مینی بوس متعلق به همین گروه او را خفه کرده و پیکر بی جانش را تحویل بیمارستان می‌دهند[2][7]

• تصحیح و تعلیق بر وسائل الشیعه
• تصحیح و تعلیق بر بحارالانوار
• قضاء الحقوق فی ترجمة الصدوق (کتابی دربارهٔ شیخ صدوق)
• حرکت در طبیعت از دیدگاه دو مکتب (این کتاب حاصل مباحث و درس‌های ربانی شیرازی در زندان قصر در دوره پهلوی است).[8]

• شبکه اطلاع‌رسانی اجتهاد
• جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم. گلشن ابرار. ج ۲، چ ۳، نشر معروف، قم: ۱۳۸۵.

• مصاحبه با آیت‌الله ربانی شیرازی پیرامون منافقین
• زندگینامه آیت‌الله عبدالرحیم ربانی شیرازی آیه استقامت