شهرستان کهنوج

شهرستان کهنوج با مساحت ۲۱۹۰ کیلومتر مربع در جنوب غربی استان کرمان واقع شده و ۱/۲ درصد مساحت استان را به خود اختصاص داده و مرکز آن شهر کهنوج است.فاصله شهر کهنوج تا مرکز استان ۳۵۰ کیلومتر است.[1]

کهنوج یکی از شهرستان‌هایی است که مرغوب‌ترین خاک را داراست؛ به دلیل جوان بودن کوه‌های اطراف شهر که مواد معدنی را از اعماق زمین طی میلیون‌ها سال پیش بر روی زمین آورده‌است.

در این شهرستان خبری از فصل پاییز نیست و فقط سه فصل دیگر را می‌توان احساس کرد؛ البته ناگفته نماند که در فصل بهار و تابستان، دمای هوا به مرور زمان افزایش پیدا می‌کند و گرمای نسبتاً شدیدی در کل شهرستان احساس می‌شود و در آغاز ماه آبان در فصل پاییز هوا رو به سردی می‌گراید و تا اواخر ماه بهمن در فصل زمستان هوای این شهرستان سرد و مطلوب خواهد شد.

کهنوج به دلیل وجودش در منطقه‌ای که تحت تأثیر فشار جنب حاره‌ای است که باعث جلوگیری از صعود توده هوا می‌شود، این عامل نیز باعث جلوگیری از ریزش باران در منطقه می‌شود و شرایطی را فراهم کرده که باعث خشکسالی این اهل و دیار شده و امروزه مردم با خشکسالی بزرگی دست و پنجه نرم می‌کنند.

لوار نوعی باد گرم در جنوب استان کرمان می‌باشد که شهرستان کهنوج را نیز تحت پوشش قرار می‌دهد؛ فصل وزش این باد در فصل تابستان و معمولاً اواخر فصل بهار، یعنی زمان اوج گرما در منطقه می‌باشد. البته گفته شده علت گرم و سوزان بودن این باد و وزش آن در فصل تابستان، ورود توده هوای گرم و خشک به منطقه جنوب ایران می‌باشد. ناگفته نماند؛ در هنگام شب، این باد به صورت نسیمی خنک پدیدار شده و گرمای روز تابستانی را از یاد می‌برد، و به این علت به شوباد مشهور است، یعنی بادی که در شب می‌وزد. یکی از مزایای وزش باد لوار رسیدن میوه نخل (خرما) در منطقه است؛ به گونه‌ای که زمان وزش این باد را مردم منطقه به خرما پزان می‌شناسند. اما این باد، برای کاشت نهال، درختان تازه کشت شده و زراعتهای تابستانی مطلوب و مناسب نیست.

شهرستان کهنوج از سال ۱۳۵۹ از شهرستان جیرفت جدا شد و دارای چهار بخش مرکزی، قلعه گنج، منوجان و رودبار بود و پس از آن در طی سالهای ۱۳۸۲ الی ۱۳۸۹ چهار شهرستان قلعه‌گنج، رودبار جنوب، فاریاب و منوجان از آن جدا شدند و به شهرستان‌های مستقلی درآمدند.

مردم این شهرستان از قوم بلوچ و فارس هستند.همچنین پیرو دین اسلام و مذهب شیعه دوازده امامی هستند.

لهجه و گویش این منطقه بلوچی و رودباری است؛همچنین به علت مجاورت با استان هرمزگان، فارسی آمیخته با لهجه بندرعباسی است و به گونه ای، به لهجه محلی تکلم می‌کنند.[3]‌

همچنا‌ن‌ طایفه‌ لورگی‌ قوچ‌ آباد‌ از بزرگترین‌ طوایف‌ کهنوج بوده‌ که‌ در‌اصل‌ کهنوجی‌ هستند‌،ولی با‌ ازدواج‌ طایف‌ ترک‌ لورگی با‌ طایفه‌ کهنوج‌ لورگی‌ فرزندانشان‌ تکلم‌ این‌ دو‌ زبان‌ را‌ ترکیب کرده اند‌ و‌ زبان‌ محلی‌ جدیدی‌ را‌ به‌ وجود‌ آوردند.

محصولات این شهرستان را گندم، جو، بنشن، تره‌بار، مرکبات، خرما و… تشکیل می‌دهد؛کهنوج به عنوان یکی از قطب‌های مهم کشاورزی کشور مطرح است.

قالی‌بافی نیز مانند سایر شهرهای استان کرمان در این شهرستان رایج است.

اقتصاد شهرستان کهنوج بر پایه کشاورزی، دامداری، صنعت و معادن و قالی‌بافی استوار بوده و گندم، جو، مرکبات، خرما، تره‌بار و تا حدودی قالی صادرات این شهرستان را تشکیل می‌دهند.

جمعیت شهرستان کهنوج بنابر سرشماری جمعیت سال ۱۳۹۵ مرکز آمار ایران برابر با ۹۵٬۸۴۸ نفر بوده‌است[4] و در استان رتبه نهم جمعیتی را به خود اختصاص داده‌است.

گویش رودباری وبلوچی ۵- منع سایت خبری مکرانwww.makran.ir دیمه کار