شهرستان بدره

بدره تا سال ۱۳۹۲ به عنوان یکی از بخش‌های چهارگانه شهرستان دره شهر (بخش مرکزی دره‌شهر، بخش آبدانان، بخش بدره، بخش ماژین) محسوب می‌شد با پیگیری‌های علی عزتی نماینده وقت و بومی دره‌شهر ، بخش بدره با تصویب هیئت وزیران از دره شهر منتج و به شهرستان ارتقاء یافت و بخش آبدانان نیز در سال ۱۳۷۴ از دره‌شهر منفک و خود به شهرستانی مستقل تبدیل شد. مردم بدره به زبان کردی‌ فیلی و لری هندمینی، لکی (زید و گله دار ) و لری شوهانی سخن می‌گویند.

شهرستان شدن بدره توسط کارشناسان تقسیمات کشوری مورد بررسی قرار گرفت و در دیماه سال ۱۳۹۰ توسط این کارشناسان تقسیمات کشوری تأیید و برای تصویب نهایی به هیئت دولت فرستاده شد و در جلسه هیئت دولت (یکشنبه ۹ تیر ۱۳۹۲) به تصویب رسید و بدره رسماً شهرستان شد.[2]

حوزه جغرافیایی بدره با طول و عرض تقریبی ۷۰ در ۹ کیلومتری و با مساحت ۶۲۵ کیلومتر مربع دارای طبیعتی کوهستانی و جنگلی است که حدود ۸۰ درصد منطقه پوشیده از جنگل‌های انبوه بلوط است.[3] بلندترین نقطه ارتفاعی در این شهرستان قله ورزرین با ارتفاع ۳۲۰۰ متری از سطح دریا است. فاصله تا مرکز استان ۷۰ کیلومتر است.

• بخش‌های شهرستان بدره:
  • بخش مرکزی
  • بخش هندمینی

نقاط شهری: بدره و چشمه شیرین

• دهستان‌های بخش مرکزی:
  • دهستان دوستان
• دهستان بخش هندمینی :
  • دهستان زرانگوش

بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان بدره در سال۱۳۹۵ برابر۱۲۰۰۰ نفر بوده‌است.[4]

جاذبه‌های طبیعی

از جمله مناطق دیدنی این شهر می‌توان به روستای زیبای کلم، دریاچه بزرگ سد سیمره به طول بیش از ۳۰، تنگه کافرین، تنگه زیبای روستای زرانگوش، تنگه باستانی لارت، پو آبشارهای دربند و کوهستان بسیار زیبای کبیر کوه اشاره کرد که در فصل زمستان و تا اواخر بهار از برف پوشیده‌است که منظره‌ای بسیار زیبا به شهر می‌دهد.

تپه‌های لارت

پشته لارت

تپه‌های لارت مربوط به دوره ساسانیان - دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان بدره، بخش مرکزی شهرستان بدره، روستای آب هر پایین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[5]

• بدره