بدره

این شهر در شرق استان ایلام در موقعیت جغرافیایی ۴۷ درجه طول شرقی و ۳۳ درجه عرض شمالی قرار گرفته‌است. بلندترین نقطهٔ این شهر در جنوب شهر و تپه‌ای به نام چکتایر است که در شمال ارتفاعات کبیرکوه قرار گرفته‌است.[5]

مردم لباس های کردی دست دوز می پوشند. از زمان افزایش ارتباطات مردم این ناحیه با شهرهای مانند خرمشهر و اهواز، آبادان و خرم‌آباد تمایل به نحوه لباس و پوشش به سبک شهری «رسمی» افزایش یافته‌است، چنان‌که الان غالباً لباس رسمی میپوشند.

بالاتنه را با پیراهن یا در زبان کردی (کراس) و لباس‌هایی که به آن‌ها قَوا می‌گفتند، می‌پوشاندد). بر سر کلاه نمدی می‌گذاشتند و بر روی آن دستمال می‌بستند که به کردی به آن لَچَک می‌گویند. از کفش‌های محلی دست دوز به عنوان کَڵاش برای پاپوش استفاده می‌کردند. از کمربندهای محلی که آن را دور کمر می‌پیچیدند نیز می‌توان به پژتێن اشاره کرد.

اما لباس زیبا و رنگارنگ زنان به این شرح است:

زنان پارچهٔ شلوارهای خود را با مهره‌های رنگارنگی تزئین می‌کردند که به آن پاینک (paynek) می‌گویند. پابندهایی نیز از مهره‌های نسبتاً بزرگی از جنس روی درست می‌کردند که پالهله (pal.hela) نام دارند. زنان پیراهنهای بلندی داشتند که بر روی آن کمرچین و کولَنجه (kwelanja) می‌پوشیدند، این دو به ترتیب به جای پالتو و کت بوده‌اند و آن‌ها را از مخمل با تزئیناتی خاص می‌دوختند. زنان سر خود را با کلاه‌های پارچه ای می‌پوشاندند که روی آن را با مهره‌های ریز رنگارنگ تزئین می‌کردند و بر روی آن سه‌روه‌ن (sarwan) می‌بستند. سه‌روه‌ن از سه نوع ده‌سماڵ درست می‌شد که به آن‌ها کت (kat)، گولونی (gwelvani) و تاکاری (takari) می‌گفتند. زنان خود را با گردنبندهای مهره ای بنام ملینک (melenek) و دستبندهایی به نام دزینک (dezenek)، سکه‌های متصل شده به‌هم به نام بان‌سرون (ba nsarvan) و گوشواره، خزمه (xazma) و انگشتر زینت می‌دادند.[6]

اهالی این منطقه آیین خاصی برای عروسی و عزا دارند. رسومی مانند ده‌زویرانی ، باوه خوێن، مراسم تل و باوان، و فرستادن پابه‌وی یا پاوه‌وی در سویر (عروسی) و پرسه (عزاداری) از جمله این آیین‌ها است.

سرودن آوازهایی موسوم به هووره و موور در منطقه بدره رایج است، آواز هووره را در کوهستان و در زمان دلخوشی می‌خوانند و موور آوای غم‌انگیز است که در فراق عزیزان از دست رفته خوانده می‌شود.[7] .[8] [9]

تپه‌های لارت

پشته لارت

تپه‌های لارت مربوط به دوره ساسانیان - دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در شهرستان بدره، بخش مرکزی شهرستان بدره، روستای آبهر پایین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[12]

بدره دارای اماکن ورزشی زیر است:

• باشگاه ورزشی شهید مرادحاصلی
• سالن ورزشی خلیج فارس
• سالن ورزشی اختصاصی کشتی
• سالن ورزشی اختصاصی بدنسازی
• استخر سرپوشیده زمزم

در این اماکن، ورزش‌هایی چون بدنسازی، تکواندو، رزمی، ژیمناستیک، فوتسال، کاراته، کشتی، والیبال، بسکتبال، دوومیدانی، شنا انجام می‌گیرد.

<gallery>

• شهرستان بدره

منطقه حفاظت شده کبیرکوه

• اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: مؤسسهٔ جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ۱۳۸۳ خ.