شهرستان مهران

مهران قبلاً منصورآباد خوانده می‌شد. در سال ۱۳۰۹ با تصویب فرهنگستان زبان ایران، به «مهران» تغییر نام داد.

سرزمین مهران به دلیل اهمیت و موقعیتش در کناره جلگه میان‌رودان، در دوره‌های مختلف تاریخی نبردهای مهمی را پشت سرگذاشته است و از هنگام روی کار آمدن حزب بعث در عراق در سال ۱۳۴۷، همواره مورد نظر این کشور بود.

پاره ای از درگیری‌های حکومت عراق با ایران در دوره پهلوی بر سر تصاحب این دهلیز صوت گرفت و ارتفاعات مهم آن چند بار اشغال شد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز قوای رژیم بعث بارها به نقاط مرزی مهران تجاوز کردند و بعد از آغاز رسمی جنگ تحمیلی، مهران را چهار بار به اشغال درآوردند که بار اول طی عملیات والفجر ۳، پس از ۳۵ ماه اشغال و بار دوم در سال ۱۳۶۵ با عملیات کربلای ۱ پس از دو ماه اشغال، این شهر آزاد شد. در آخرین سال جنگ، مهران دو بار دیگر، در فاصله‌ای کوتاه اشغال شد.

شهرستان مهران در درازای جغرافیایی ۴۶ درجه و ۱۰ دقیقه و پهنای جغرافیایی ۳۳ درجه و ۷ دقیقه و در بلندای ۱۵۵ متری از سطح دریا قرار دارد؛ مهران در کرانه چپ رود کنجانچم قرار گرفته و با مرز عراق بیش‌تر از چند کیلومتر فاصله ندارد؛ مهران از شمال به ایلام، از خاور به دهلران و از باختر و جنوب به عراق محدود است.[2]

شهرستان مهران با مساحت ۲۳۹۲ کیلومتر مربع معادل ۱۲ درصد مساحت استان ایلام را به خود اختصاص داده‌است. این شهرستان از شمال به شهرستان ایلام، از جنوب به شهرستان دهلران، از شرق به شهرستان ملکشاهی و از غرب به کشور عراق محدود شده‌است.

منطقه مهران گاهی از نواحی مورد آسیب ریزگردها است.[3]

پناهگاه‌های جنگ در شهرستان مهران

ایجاد و تشکیل تعداد ۵ دهستان در شهرستان مهران استان ایلام در سال ۱۳۶۷ شهرستان مهران شهرستان دارای دو بخش و پنج دهستان است.[4] دهستانهای بخش مرکزی:

• دهستان محسن‌آب

نقاط شهری: مهران دهستانهای بخش ملکشاهی:

• دهستان چمزی
• دهستان شوهان
• دهستان گچی

نقاط شهری: ارکواز. دهستانهای بخش صالح‌آباد:

• دهستان هجداندشت

نقاط شهری: صالح‌آباد.

مردم شهرستان مهران کرد هستند و به زبان کردی سخن می‌رانند.[5][6] بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان مهران در سال ۱۳۹۵ برابر با ۲۹٬۷۹۷ نفر بوده‌است.[7]

• قلعه نظامی کنجیانچم
• غار زینگان

• فهرست شهرستان‌های ایران

فرمانداری شهرستان مهران