شبدیز

شبدیز (به معنی شب‌رنگ و شب‌مانند)[1] اسب سیاه‌رنگ خسرو پرویز بود که بسیار مورد علاقهٔ وی بود و گفته بود هرکس خبر مرگ شبدیز را بیاورد اعدام خواهد کرد. اساس بیستون و شکل شبدیز همیدون در مداین کاخ پرویز

فردوسی
مرا اسب شبدیز و شمشیر تیزنگیرم فریب و ندارم گریز
خسرو پرویز سوار بر شبدیز، طاق بستان

طبق داستانی که قدیمی‌ترین آن در شعر عربی خالد بن فیاض است، پس از مرگ شبدیز باربد شعری برای خسرو پرویز خواند و در آن به‌تلویح به این خبر اشاره کرد، خسرو پرویز این را فهمید و گریست و گفت «شبدیز مرد!» و باربد گفت «این را [=خبر مرگ شبدیز] شاه گفت» و بدین‌ترتیب از مرگ رهایی یافت. مشابه این داستان در منابع دیگر نیز آمده‌است.[2][3]

در ادبیات

سوزنی
ز رخش رستم و شبدیز خسرو نکردم یاد و از وی یاد کردم
منوچهری
رخش با او لاغر و شبدیز با او کندرو ورد با او ارجل و یحموم با او اژگهن
لامعی
همواره پشت و یار من پوینده بر هنجار من خاراشکن رهوار من شبدیزخال و رخش عم

پانویس

منابع

  • Browne, Edward Granville (1999). A Literary History of Persia from the Earliest Times Until Firdawsí. Elibron. ISBN 1402160453.
  • تفضلی، احمد. «باربد». [[دانشنامهٔ جهان اسلام]]. بنیاد دائرةالمعارف اسلامی. دریافت‌شده در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۱. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)
معنای شبدیز را در ویکی‌واژه، واژه‌نامهٔ آزاد، ببینید.
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به شبدیز در ویکی‌گفتاورد موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.