سید جعفر سیدان

او سال‌هاست که در حوزه خراسان به تدریس عقائد اسلامی مشغول بوده و هم‌اکنون علاوه بر آن، تفسیر قرآن با محوریت آیات توحیدی نیز تدریس می‌نماید.[11]

یکی از سایت‌های وابسته به جبهه منتقد او، دربارهٔ سیدان می‌گوید:

وی خطیبی پرکار و توانا است و خدمات اجتماعی بسیار زیادی در بین تودهٔ مردم و طلاب نموده و توانسته به نیکویی مبانی مکتب تفکیک به ویژه مخالفت حکمت و عرفان را در مشهد و برخی شهرهای دیگر ترویج دهد. در زمینة مبارزه با وهابیت[12] نیز تلاش‌های زیادی نموده و فعالیتهای در خور تحسینی داشته‌است.[13]

از او کتاب‌ها و مقالات متعددی در موضوع تخصصی خودش، یعنی اعتقادات اسلامی به چاپ رسیده‌است.[14][15]

او یکی از نمایندگان سید علی سیستانی در مشهد هم به حساب می‌آید.[16][17]

مکتب تفکیک مکتبی اعتقادی است که میرزا مهدی اصفهانی در مشهد پایه گذاشت. این مکتب از مکاتب مخالف فلسفه و عرفان به حساب می‌آید. اساتید و اطرافیان سیدان، از شاگردان میرزا مهدی اصفهانی بوده‌اند، لذا این مسئله سبب شده خود سیدان نیز از طرفدار این گروه و در حال حاضر از بزرگان آن گردد.

سیدان دربارهٔ مکتب تفکیک می‌گوید:

روش مکتب تفکیک همان روش اصحاب ائمه علیهم السلام و فقهای امامیه است در فهم معارف حقه و از این جهت دیدگاه جدیدی نیست. اما از نگاه دیگر استفاده از وحی از نظر کمّی و کیفی در حوزه معارف خراسان خیلی بیشتر و دقیق تر شده‌است و به همین جهت است که مکتب تفکیک در خراسان از زمان مرحوم میرزا مهدی اصفهانی به بعد امتیاز خاصی پیدا کرده‌است.

متکلمان با تفکیکیان قرابت بیشتری دارند؛ چرا که متکلمان کوشیده‌اند توجه بیشتری به وحی داشته باشند. اما قرار دادن تفکیکیان در زمره متکلمان اصطلاحی نیز صحیح نیست؛ یعنی هرچند که این دو گروه در اصلِ هدف اشتراک بیشتری دارند اما در روش و برخی مسائل خاص با هم اختلاف دارند.

از نظر بنده امتیاز مکتب معارف از کلام آن است که تفکیکیان بر استفاده از روایات اهل بیت علیهم السلام - به عنوان حجت‌های الهی - اعتنای شایسته‌ای داشته‌اند. به عبارت دیگر: مکتب معارف اهتمام زیادی بر بهره‌گیری از وحی داشته و در عین حال بر پاسخگویی مناسب به شبهات هم قادر بوده‌است.[4][22]

او تفسیر کنز الدقائق را جامع‌ترین، دقیق‌ترین و کم‌خطاترین کتاب تفسیری می‌داند؛ اما در مقابل معتقد است تفسیر المیزان با وجود نقاط قوت اجمالی، خطاهای فراوان و روش غیر صحیح دارد.

او معتقد است تنها راه تفسیر آیات متشابه، بیان اهل‌بیت است.

او می‌گوید: با این که کتاب {مراد کتاب توحید شیخ صدوق است} پر ارزش و گران‌قدری است، لیکن غفلت از این کتاب به‌گونه‌ای است که حتی برخی نام این کتاب را نشنیده و یک بار نیز آن را مطالعه ننموده‌اند و در عین حال مبانی فلاسفه و عرفاً را نشر می‌دهند که در برخی از موارد، تضاد و ناسازگاری آشکاری با مباحث معارفی اهل‌بیت دارد. متأسفانه کتابی با این عظمت تنها دو سه شرح با اهمیت دارد.[6]

1. خراسان و مدرسة المعارف الالهیة[23][24]
2. دین و عرصه‌های حیات انسان[25]
3. معارف وحیانی[26][27]
4. توحید و جبر و اختیار در قرآن کریم[28][29]
5. شرح خطبه ۱۵۲ نهج البلاغه[30][31]
6. نظریه تفکیک یا روش فقهاء و علماء امامیه در فهم معارف حقّه[32][33]
7. نقد و بررسی قواعد فلسفی[34]
8. دروس اعتقادی[35]
9. آیات العقائد[36][37]
10. بررسی روش تفسیر قرآن به قرآن در المیزان[38]
11. سنخیت، عینیت یا تباین[39][40]

و…

بعضی از این کتب نیز به زبان عربی ترجمه شده‌اند.