سندرم زجر حاد تنفسی

سندرم دیسترس حاد تنفسی (به انگلیسی: ARDS) هنگامی بروز می‌کند که مایع در کیسک‌های هوایی کوچک و انعطاف‌پذیر ریه‌ها (آلوئولی) جمع می‌شود. مایع مزبور مانع از پر شدن ریه‌ها با میزان کافی هوا می‌گردد که این بدان معنی است که میزان اکسیژن دریافتی در جریان خون کاهش پیدا می‌کند. این وضعیت مانع از دسترسی دستگاه‌های بدن به اکسیژن مورد نیاز برای ارائهٔ عملکرد کامل خود می‌گردد.

سندرم دیسترس حاد تنفسی Acute respiratory distress syndrome ARDS
دیگر نام‌ها	Respiratory distress syndrome (RDS), adult respiratory distress syndrome, shock lung
رادیوگرافی قفسه سینه of person with severe ARDS demonstrating widespread "ground-glass" appearing opacities in both lungs.
تخصص	مراقبت‌های ویژه پزشکی
علامت‌ها	تنگی نفس، تندنفسی، رنج کبود[1]
دورهٔ آغاز	Within a week[1]
تشخیص پزشکی	Adults: PaO2/FiO2 ratio of less than 300 mm Hg[1] Children: oxygenation index> 4[2]
تشخیص افتراقی	نارسایی قلب[1]
درمان	تنفس مکانیکی، اکسیژناسیون غشایی برون‌پیکری[1]
پیش‌آگهی	35 to 50 % risk of death[1]
فراوانی	3 million per year[1]

ARDS به‌طور معمول در کسانی بروز می‌کند که پیشتر دچار بیماری‌های جدی شده‌اند و نیز در مورد کسانی بیشترین شیوع را دارد که دچار آسیب‌دیدگی جدی هستند. تنگی نفس شدید که علامت اصلی ARDS محسوب می‌شود به‌طور معمول در فاصلهٔ چند ساعت تا چند روز پس از ایجاد آسیب‌دیدگی یا عفونت آغاز می‌شود.

بسیاری از مردم دچار علایم ARDS زنده نمی‌مانند. خطر مرگ با بالا بودن سن و شدت بیماری افزایش پیدا می‌کند. از میان مردمی که پس از ابتلاء به ARDS زنده می‌مانند برخی به‌طور کامل بهبود می‌یابند حال آنکه دیگران دچار آسیب‌دیدگی دایمی ریه‌ها می‌شوند.

همچنین محققان، ARDS را از عوارض ابتلا به کرونا ویروس اعلام کرده اند.[3]