سرود ملی سوریه

حماةَ الدیارِ علیکمْ سلامْ
ّأبَتْ أنْ تذِلَّ النفوسُ الکرامّ
عرینُ العروبةِ بیتٌ حَـرام
وعرشُ الشّموسِ حِمَیً لا یُضَامْ
ربوعُ الشّـآمِ بروجُ العَـلا
تُحاکی السّـماءَ بعالی السَّـنا
فأرضٌ زهتْ بالشّموسِ الوِضَا
سَـماءٌ لَعَمرُکَ أو کالسَّـما

رفیفُ الأمانی وخَفقُ الفؤادْ
علی عَـلَمٍ ضَمَّ شَـمْلَ البلادْ
أما فیهِ منْ کُـلِّ عینٍ سَـوادْ
ومِـن دمِ کلِّ شَـهیدٍ مِـدادْ؟
نفوسٌ أباةٌ وماضٍ مجیدْ
وروحُ الأضاحی رقیبٌ عَـتیدْ
فمِـنّا الولیدُ و مِـنّا الرّشیدْ
فلمْ لا نَسُـودُ ولِمْ لا نشید؟

پاسداران سرزمین، درود بر شما
خوار نخواهند شد، روان‌های سربلند ما
خاک عربگرایی، خانه‌ای پاک است
و بلندجایگاه ستارگان، پناهگاهی رخنه‌ناپذیر
دشت‌های شام، و دژهای افراخته
سرکشیده است به آسمان، برفراز ابر
سرزمینی باشکوه با مهرهای تابان
که آسمانی است دیگر، یا که چون آسمان

جنبش آرزوها و تپش دل‌ها
بر پرچمی است که کشور را یکپارچه کرد
سیاه آن به رنگ همهٔ چشمان سیاه
و جوهر آن ز خون همه شهیدان؟
روان‌های ما سرفراز است و گذشته‌مان پرشکوه
چرا که روان روشن‌دلان، نگهبان پُرتوان ماست
«ولید» از ماست و از ماست «رشید»
پس آنک چرا پیروزمند نباشیم و شکوفا؟