خاندان اورلئان

خاندان اورلئان
رجوع به اولاد
ماریا لوئیز، ملکه اسپانیا فیلیپ چارلز، دوک والوا آن ماریا ملکه ساردنی الکساندر لوئی، دوک والوا فیلیپ، دوک اورلئان الیزابت شارلوت، دوشس لورین

یک سنت در آنسیان رژیم (فرانسوی:Ancien Régime به معنی رژیم قدیمی)، حکومت پسر کوچکتر شاه در اورلئان به عنوان دوک اورلئان است. در حالی که هرشاخه از دوک‌های اورلئان از فرزندان یک شاهزاده کوچکتر بودند، ولی آنها همیشه یک عضو نزدیک به خانواده سلطنتی بودند، گاهی برای پادشاهی شورش می‌کردند و مواقعی موفق هم می‌شدند. در زمان لوئی چهاردهم به این خاطر که فرزندان معاصر هم زیادی وجود داشت در دربار دو نفر از خاندان بوربون-اورلئان حضور داشتند. بزرگترین این دو شاخه پرنس گاستون، دوک آنژو، پسر جوان هانری چهارم و چهار خواهر او از دو ازدواج مختلف بودند.

گاستون در ۱۶۲۶ دوک اورلئان شد و تا مرگ خود در ۱۶۶۰ این عنوان را نگه داشت. با مرگ گاستون، اورلئان به خاندان سلطنتی برگشت. بعد مرگ گاستون بی فرزند، مقام دوک اورلئان به فیلیپ برادر جوان لوئی چهاردهم رسید. در زمانی که گاستون زنده بود، او را Le Grand Monsieur (لرد بزرگ) می نامیدند و بعد از اینکه فیلیپ دوک اورلئان شد به Le Petit Monsieur (لرد کوچک) معروف شد.[1]

فیلیپ در کنار مقام دوک اورلئان، دوک‌نشین های والوا، شارتر و بارون‌نشین مونتارژیس را نیز در اختیار داشت،[2] به تدریج قدرت او رو به افزایش رفت و فیلیپ از این فرصت برای تاسیس خاندان خود استفاده کرد.[1] او از دو همسر خود جمعاَ شش فرزند داشت، از بین پسران او تنها فیلیپ دوم وارث اورلئان صاحب فرزندی شد و از بین دختران نسبت پادشاهان ساردنی از طرف آن ماریا دی اورلئان، دختر فیلیپ، به خاندان اورلئان می رسد.

فیلیپ در سال ۱۷۰۱ درگذشت و طبق رسوم پسر کوچک او، فیلیپ دوم به عنوان دوک اورلئان و بعدها نایب السلطنه لوئی پانزدهم جوان انتخاب شد و تا قبل تولد پسر لوئی، فیلیپ وارث پادشاهی شناخته می شد. در دربار از او به نام فیز دی فرانس (فرانسوی:Fils de France[پانویس 1]) یاد می شد و نام خانوادگی او را دی اورلئان برگرفته از شایسته ترین مقام پدر او ذکر کرده اند.

در سال ۱۷۰۹ پنجمین پرنس دی کنده، که یک شاهزاده از خون سلطنتی[پانویس 2] از خاندان بوربون-کنده بود، درگذشت. به دنبال مرگ او، عنوان شاهزاده خون سلطنتی به خاندان اورلئان رسید. در نتیجه مقام آن ها در جانشینی نزدیک تر به خانواده سلطنتی شد.[3]

مستخدمین خاندان اورلئان بسیار زیاد بودند. مستخدمان فیلیپ دوم و همسرش همچنین پیشخدمتان مادر بیوه دوشس وارثه او، به ۲۵۰ نفر از جمله افسران، درباریان، شاطران و پیاده نظامان، باغبانان و حتی آرایشگران می شد.

فیلیپ دوم و معشوقه او ماری-مادلین دو پارابره به عنوان آتنا

با مرگ لوئی چهاردهم در ۱۷۱۵ نوه بزرگ او لوئی پانزدهم خردسال به پادشاهی رسید ولی به دلیل سن کم، فیلیپ دوم نایب السلطنه او قدرت را در دست گرفت این دوران را در تاریخ فرانسه به نام رژانس[پانویس 3] می شناسند و به خاندان اورلئان جایگاه برجسته سیاسی را در دربار شاهنشاهی داد. فیلیپ دوم از کاخ خانوادگی خود در پله روایال بر فرانسه حکم می راند درحالی که لوئی پانزدهم در روبروی او در کاخ لوور زندگی می کرد. در ژانویه ۱۷۲۳ لویی پانزدهم اکثریت آرا را بدست آورد و به تنهایی اداره کشور را آغاز کرد. پادشاه جوان دربار را به ورسای منتقل كرد و در ماه دسامبر ، فیلیپ دوم درگذشت و پسرش ، لوئی دی اورلئان جانشین وی به عنوان سومین دوك و مهمتر از آن ، به عنوان وارث فرض فرانسه منصوب شد. با این وجود ، از آنجا که درجه تولد لوئی پانزدهم (به عنوان یک نوه بزرگ یک پادشاه فرانسه) پرینس دو سان بود، لویس به عنوان شاهزاده از خون سلطنتی مقام بالاتری داشت.

لوئی دی اورلئان از چند جهت مخالف پدرش بود ، ذاتاً کناره گیر و بسیار باتقوا بود. اگرچه هنوز بیست ساله و بیوه بود، اما پس از مرگ همسرش دیگر ازدواج نکرد و مطلبی مبنی بر معشوقه داشتن او دیده نشده.[4] وی در صومعه سنت ژنوویو پاریس دفن است.

پسر او، لوئی فیلیپ دی اورلئان، چهارمین از خاندان بود که عنوان دوک اورلئان را در اختیار داشت. پس از گذراندن دوران موفقی در ارتش، او تصمیم گرفت با معشوقه (بعدا همسر) خود، مارکیز د منته سون در شاتو دی سانت-اسیز زندگی کند.

لوئی فیلیپ اول و همسرش لوئیز هنریت دی بوربون دو بچه داشتند، دوک پنجم، لوئی فیلیپ دوم که در تاریخ با نام فیلیپ اگالیته نیز شناخته می شود، و بتیلدا دی اورلئان. به عنوان دوک شارتر، لوئی فیلیپ دوم با یکی از دخترعموهای خود ازدواج کرد، لوئیز ماری آدلاد دی بوربون. او که تک وارث خاندان بوربن-پنتیوور بود، ثروت هنگفتی از طریق حرامزاده های مشروعیت یافته لوئی شانزدهم در اختیار داشت. دوشس جهیزیه شش میلیون لیور ، معادل مدرن تقریباً ۲۰ میلیون پوند و کمک هزینه سالانه بیش از ۵۰۰۰۰۰ لیور ، معادل مدرن تقریباً ۱.۷ میلیون پوند در سال داشت. پس از مرگ پدرش ، او باقیمانده درآمد بوربون-پنتیوور و شاتو خانوادگی را به ارث برد.

بتیلدا اورلئان با لوئی هنری دوم، پرنس کنده آخرین شخص خاندانش، (بوربون-کنده) ازدواج کرد و او مادر دوک آگیین بود، کسی که در جریان انقلاب اعدام شد. بتیلدا در ۱۸۲۲ همزمان با مرگ لوئیز ماری آدلاد درگذشت، هردوی آنها در شاپل رویال دی درو دفن هستند.

نام خانوادگی لوئیس فیلیپ دوم ، اگالیته ("برابری") بود از زمانی که القاب اشراف فرانسه در سال ۱۷۹۰ لغو شد. اگالیته در کنوانسیون ملی (سومین مجلس قانونگذاری پی در پی انقلاب) ، که در سپتامبر ۱۷۹۲ تشکیل شد، انتخاب شد و از سیاست های دموکراتیک رادیکال مونتاینها علیه مخالفان معتدل خود در ژیروندن حمایت کرد.[5] بنابراین در دوران انقلاب فیلیپ اگالیته تنها عضو خانواده سلطنتی بود که از انقلابیون حمایت می کرد.

وی تا آنجا پیش رفت که به اعدام پسر عموی خود ، پادشاه لوئی شانزدهم رأی داد ، عملی که موجب محبوبیت وی در میان انقلابیون و خصومت بی حد و حصر بسیاری از سلطنت طلبان فرانسه شد. وی تا اکتبر ، آغاز دوران ترور ، در زندان ماند. او در ۳ اکتبر برای یک جلسه محاکمه در لیست کوتاه قرار گرفت و به دستور ماکسیمیلیان روبسپیر در مدت یک روز عملاً محاکمه و اعدام شد.

بیشتر خانواده اورلئان مجبور به فرار شدند. دوک جدید اورلئان چند ماه قبل به اتریش فرار كرده بود كه باعث دستگیری پدرش شد. برادرش ، دوك دو مونپنسیر ، در انگلیس می میرد و خواهرش پس از مدتی زندانی شدن به سوئیس فرار می كند. کوچکترین برادر ، لوئی شارل ، کنت بوژولا ، در سال ۱۷۹۳ به زندانی در جنوب فرانسه (فورت سن ژان در مارسی) انداخته شد ، اما بعداً به ایالات متحده فرار کرد. او نیز در تبعید درگذشت. از میان اورلئان ها ، تنها بیوه فیلیپ اگالیته توانست بدون مانع در فرانسه بماند تا اینكه در سال ۱۷۹۷ او نیز همراه با چند بوربون باقی مانده كه هنوز در فرانسه زندگی می كردند ، به اسپانیا تبعید شد.

در سال ۱۸۱۴ در حین بازگشت بوربون‌ها، سه عضو باقیمانده از خانواده ، دوک اورلئان، مادر و خواهر او، به پاریس بازگشتند. املاک و عناوین این خانواده توسط لوئی هجدهم به آنها بازگردانده شد.

• 
  لوئی چهاردهم و برادر کوچکش فیلیپ یکم
• 
  فیلیپ دوم به همراه شاه خردسال، لوئی پانزدهم
• 
  اعدام لوئی شانزدهم. پسر عموی او، فیلیپ اگالیته، رأی به مرگ او داد.

در ۱۸۳۰ به دنبال انقلاب ژوئیه، وقتی که شارل دهم شاه بوربون از دوران بازگشت بوربون‌ها خلع شد، خاندان اورلئان تبدیل به خاندان سلطنتی شد و ششمین دوک، لوئی فیلیپ سوم دی اورلئان، پسر لوئی اگالیته با عنوان لوئی فیلیپ یکم شاه فرانسه شد. لوئی فیلیپ به عنوان یک پادشاه مشروطه حکومت می کرد و به همین دلیل به جای «فرانسه» پادشاه فرانسویان خوانده می شد. حکومت او تا انقلاب ۱۸۴۸ ادامه داشت.

فیلیپ دی اورلئان، کنت پاریس

حتی پس از برکناری وی، یک جناح اورلئانیست همچنان فعال بود و از بازگشت اورلئان‌ها به قدرت حمایت می کرد. در حالی که جناح لجیتیمیست‌ها همچنان به حمایت از بوربون‌ها ادامه دادند ، که پس از سقوط امپراتوری دوم فرانسه نزدیک به به دست آوردن مجدد سلطنت بودند.[6] در اوایل دهه ۱۸۷۰ ، اکثر نمایندگان در شورای ملی لجیتیمیست بودند، و همچنین رئیس جمهور کشور، پاتریس دو مک ماهون. بنابراین ، به طور گسترده ای انتظار می رفت که از یک خاندان قدیمی، بوربون یا اورلئان دعوت شود تا دوباره بر تخت سلطنت بنشیند. برای استفاده از این فرصت، اورلئانیست‌ها اصطلاحاً تلفیقی را ارائه دادند، به موجب آن نوه و وارث پادشاه لوئی فیلیپ، پرنس فیلیپ، کنت پاریس، حق داشت مدعی تاج تخت هم از طرف اورلئان هم بوربون باشد به این خاطر که مدعی بوربون فرزندی نداشت و مادر فیلیپ یک بوربون بود، بدین ترتیب حمایت سلطنت طلبان چه اورلئانیست چه لجیتیمیست بر فیلیپ متحد شد. از طرفی آخرین مرد از خط خون مستقیم لوئی چهاردهم، کنت چمبورد از پذیرش پرچم سه رنگ به عنوان پرچم فرانسه در یک پادشاهی سر باز می‌زد و همین باعث حمایت کم بین سلطنت طلبان از او بود.

اگرچه اورلئان‌ها بدون اعتراض زیر پرچم سه رنگ سلطنت کرده بودند، اما این بار شاهزادگان اورلئان با تلاش برای ارائه خود به عنوان کاندیداهای جایگزین، درگیر مشکل قبول کردن پرچم شده بودن؛ اما تا زمانی که سرانجام کنت چمبورد مرد و سرانجام فیلیپ می‌توانست ادعای خود را عملی کند، فرانسه با قاطعیت جمهوری‌خواه شده بود.[7] از ۱۸۴۸ دیگر فرانسه پادشاهی از این دو خاندان قدیمی نداشته است.

شاه لوئی فیلیپ و خانواده اش تا زمان مرگ در کلارمونت، ساری در انگلیس زندگی می کردند و مثل مادرش و همسرش آملیا در شاپل رویال دی درو دفن شده است. کنت چامبورد بدون فرزندی درگذشت و از آن زمان وارث تاج و تخت فرانسه خاندان اورلئان شد.

هرچند هنوز بعضی از لجیتیمیست بخاطر حمایت های فیلیپ اگالیته از انقلاب کینه از خاندان اورلئان دارند و حمایت خودشان را به یکی از شاخه های خاندان اسپانیایی بوربون که با نام کارلیست شناخته می‌شود، منتقل کردند.

بنابراین از نظر طرفداران آنها ، نه تنها سران خاندان اورلئان می توانند وارثان شایسته عنوان "پادشاه فرانسویان" باشند ، بلکه همچنین می‌توانند ادعای عنوان "پادشاه فرانسه و ناوار" را داشته باشند.

• 
  نشان ملی پادشاهی فرانسه (1831-1848)
• 
  نشان پادشاه فرانسویان (1830-1848)

در ۵ ژوئیه ۱۹۵۷ آنری، کنت پاریس با دوشس ماری ترز ورتمبرگ که نسبت او نیز به لوئی فیلیپ می‌رسید، ازدواج کرد. از این اتحاد دو خاندان ورتمبرگ و اورلئان پنچ بچه متولد شدند، هنری در سال ۲۰۱۹ درگذشت و عنوان کنت پاریس و ادعای تاج و تخت و پسر بزرگش رسید.

1. پرینسس ماری ایزابل آن جنویو اورلئان (تولد ۳ ژانویه ۱۹۵۹) با پرنس گونداکار لیختن‌اشتاین ازدواج کرد و صاحب پنج بچه شد.
   1. پرینسس لیوپولدین النور ترز ماری لیختن‌اشتاین (تولد ۲۷ ژوئن ۱۹۹۰)
   2. پرنسس ماری ایماکولاتا الیزابت رز آلدگاند لیختن اشتاین (تولد ۱۵ دسامبر ۱۹۹۱)
   3. پرنس یوهان ونزل کارل امران بونیفاتوس ماریای لیختن‌اشتاین (تولد ۱۷ مارش ۱۹۹۳)
   4. پرنسس مارگارت فرانسیسکا داریا ویلهلمین ماری لیختن‌اشتاین (۱۰ ژانویه ۱۹۹۵)
   5. پرنس گابریل کارل بوناونتورا آلفرد والریان ماریای لیختن‌اشتاین (۶ مه ۱۹۹۸)
2. پرنس فرانسوا هنری لوئی ماری اورلئان (تولد ۷ فوریه ۱۹۶۱ - مرگ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۷) به شدت معلول بود (بخاطر توکسوپلاسموز مادر در دوران بارداری).
3. پرنس ژان چارلز پیر ماری اورلئان (تولد ۱۹ مه ۱۹۶۵) با فیلومنا دی تورنوس استین‌هارت ازدواج کرد و صاحب پنج بچه شد.
4. پرنس اودو تیلبات ژوزف ماری اورلئان (تولد ۱۸ مارش ۱۹۶۸) با ماری لیسی کلود آن رولاند د روهان-شابوت ازدواج کرد و صاحب دو بچه شد.