دودمان بناپارت

دودمان بناپارت (فرانسوی: Maison Bonaparte‎) دودمانی بود که پس از انقلاب فرانسه و در سال ۱۸۰۴ توسط ناپلئون بناپارت تأسیس شد و با این امر جمهوری اول فرانسه به امپراتوری اول فرانسه مبدل گشت. این دودمان پس از اسارت و تبعید ناپلئون سوم در جریان جنگ پروس و فرانسه در سال ۱۸۷۱ برای همیشه از سلطنت خلع شد.

House of Bonaparte
فرانسوی: Maison Bonaparte‎
زبان ایتالیایی و زبان کرسی: Casa di Buonaparte
فرانسه خانواده سلطنتی
Coat of arms assumed by Emperor ناپلئون بناپارت
کشور امپراتوری اول فرانسه امپراتوری دوم فرانسه
Kingdom of Italy
Kingdom of Spain
Kingdom of Holland
Kingdom of Naples
پادشاهی وستفالیا
Principality of Elba
آندورا
Grand Duchy of Berg
Principality of Lucca and Piombino
عنوان‌ها
لقب(ها)Imperial Majesty (France)
Majesty (other Crowns)
پیدایش۱۳ سپتامبر ۱۷۷۱ (۱۷۷۱-09-۱۳)
بنیان‌گذارکارلو بوئوناپارته
آخرین فرمان‌رواناپلئون سوم
فرمان‌روای کنونیDisputed:
  • Charles, Prince Napoléon
  • Jean-Christophe, Prince Napoléon
برکناریFrance:
پیمان فونتن‌بلو (۱۸۱۴) (۱st) (پیمان فونتن‌بلو (۱۸۱۴) (۱st))
۱۸۱۵ (۲nd) (۱۸۱۵ (۲nd))
نبرد سدان (۱۸۷۰) (۳rd) (نبرد سدان (۱۸۷۰) (۳rd))
Italy:
پیمان پاریس (۱۸۱۴) (پیمان پاریس (۱۸۱۴))
Spain:
۱۸۱۳ (۱۸۱۳)
Westphalia:
نبرد لایپزیگ (نبرد لایپزیگ)
Elba:
کنگره وین (کنگره وین)
نژادCorsican (originally مردم ایتالیا)
later مردم فرانسوی
زیرشاخه‌ها
  • Bonaparte-Canino-Musignano (extinct)
  • Bonaparte-Murat (extant)

ناپلئون بناپارت
نوشتار اصلی: ناپلئون بناپارت

ناپلئون در جزیره کرس متولد شد و به عنوان افسر توپخانه تعلیم دید. در وقایع بعد از انقلاب کبیر فرانسه به تدریج رشد کرد و در جنگ‌های مختلف فرماندهی نیروهای فرانسوی را برعهده داشت. در سال ۱۷۹۹، ناپلئون طی کودتای ۱۸ برومر خود را به عنوان کنسول اول منصوب کرد و عملاً قدرتمندترین فرد فرانسه شد تا آن که پنج سال بعد به مقام امپراتوری فرانسه رسید. وی در اولین دههٔ قرن ۱۹ ارتش فرانسه را علیه اکثر قدرت‌های اروپایی هدایت کرد و پس از رشته‌ای از پیروزی‌ها موقعیت فرانسه را به عنوان یکی از قدرت‌های غالب قاره اروپا تثبیت کرد. در این دوره حوزه نفوذ فرانسه از طریق اتحادهای متعدد با سایر کشورها و انتصاب دوستان و اعضای خانواده ناپلئون به رهبری دیگر کشورهای تصرف شده توسط فرانسه، گسترش یافت.[1][2][3][4][5][6]

تاکتیک‌های او باعث پیروزی‌های بسیاری برای ارتش فرانسه در برابر ارتش‌هایی شد که حتی در بعضی موارد از لحاظ تعداد بر ارتش فرانسه برتری داشتند. به همین دلیل وی به عنوان یکی از فرماندهان نظامی تاریخ شناخته شده‌است.[7][8][9]

نگارخانه

جستارهای وابسته

پانویس
  1. Roberts, Andrew. Napoleon: A Life. Penguin Group, 2014, Introduction.
  2. Charles Messenger, ed. (2001). Reader's Guide to Military History. Routledge. pp. 391–427. ISBN 978-1-135-95970-8.
  3. Broers, M. and Hicks, P.The Napoleonic Empire and the New European Political Culture. Palgrave Macmillan, 2012, p. 230
  4. Conner, S. P. The Age of Napoleon. Greenwood Publishing Group, 2004, pp. 38-40.
  5. Perez, Joseph. The Spanish Inquisition: A History. Yale University Press, 2005, p. 98
  6. Fremont-Barnes, G. and Fisher, T. The Napoleonic Wars: The Rise and Fall of an Empire. Osprey Publishing, 2004, p. 336
  7. Grab, A. Napoleon and the Transformation of Europe. Palgrave Macmillan, 2003, Conclusion.
  8. The ideas that underpin our modern world—meritocracy, equality before the law, property rights, religious toleration, modern secular education, sound finances, and so on—were championed, consolidated, codified and geographically extended by Napoleon. To them he added a rational and efficient local administration, an end to rural banditry, the encouragement of science and the arts, the abolition of feudalism and the greatest codification of laws since the fall of the Roman Empire. Andrew Roberts, Napoleon: A Life (2014), p. xxxiii.
  9. Xavier Blanc-Jouvan, Worldwide Influence of the French Civil Code of 1804, on the Occasion of its Bicentennial Celebration

منابع

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ دودمان بناپارت موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.