تعلیق (روایت)
تعلیق یا روایت (انگلیسی: Suspense) به حس و کشش تنش‌آلود و پرهیجانِ برآمده از موقعیتی غیرقابل‌پیش‌بینی و مرموز گفته می‌شود. این اصطلاح معمولاً در ادبیات داستانی و نمایشی کاربرد دارد اما منحصر به آن‌ها نیست.
تعلیق در مفهومِ هیچکاکی‌اش زمانی رخ می‌دهد که تماشاگر می‌داند قرار است اتفاق بدی بیفتد و علی‌رغم این پیش‌آگاهی، توانایی مداخله و جلوگیری از آن را ندارد. فیلم‌هایی که تعلیق قابل‌توجهی در آن‌ها به‌کار می‌رود معمولاً در ژانر دلهره‌آور طبقه‌بندی می‌شوند.
در مفهومی وسیع‌تر حس تعلیق هنگامی به‌وجودمی‌آید که فرد نسبت به پروسه و چگونگی خلق یک رخداد در آینده ناآگاه است اما وقوع آن را پیش‌بینی می‌کند. از این رو تعلیق آمیزه‌ای از پیش‌بینی و عدم قطعیت دربارهٔ وقایع مبهم آینده است و در مقابل احساس شگفتی قرار می‌گیرد. به عبارت دیگر، تعلیق یعنی ابهام (به همراه میل به رفع آن) دربارهٔ این‌که قصه قرار است چه‌طور پیش برود. تعلیق ممکن است کم یا زیاد باشد اما می‌توانیم بگوییم در روایت‌هایی که نمی‌گذارند کتاب‌مان را ببندیم یا پایمان را از سالن سینما یا تئاتر بیرون بگذاریم، تعلیق همواره تا حدی وجود دارد. هنر روایت در حل تعلیق با چاشنی غافل‌گیری است. در روایت‌شناسی تفاوت ظریفی بین تعلیق و تعویق وجود دارد. تعویق به معنای کُندکردن جریان گفتمان روایی و اغلب راهی است برای افزایش تعلیق.[1]
جستارهای وابسته
منابع
- ابوت، اچ. پورتر (۱۳۹۷). سواد روایت. ترجمهٔ رویا پورآذر و نیما م. اشرفی. تهران: اطراف. صص. ۳۹۹. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۸۰۱۹-۰-۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Suspense». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ اکتبر ۲۰۱۶.