زمان دستوری

گذشتهٔ ساده = بن ماضی + شناسهٔ فعل: رفتم، رفتی، رفت

گذشتهٔ پیوسته (ماضی استمراری) = می + گذشتهٔ ساده: می‌رفتم، می‌رفتی

گذشتهٔ درخواستی (ماضی التزامی) = صفت مفعولی + باشم، باشی، باشد، باشیم، باشید، باشند: رفته باشم، رفته باشی، رفته باشد

گذشتهٔ دور (ماضی بعید) = صفت مفعولی + بودم ، بودید و... = خورده بودم

گذشتهٔ زنده (ماضی نقلی) = صفت مفعولی + ام، ای ، (است) ، ایم ، اید ، اند: رفته‌ام، رفته‌ای ، رفته (است)

گذشتهٔ یادآوری (ماضی مستمر یا ملموس) = داشت + شناسه + گذشتهٔ پیوستهٔ فعلِ اصلی: داشتم می‌رفتم، داشتی می‌رفتی، داشت می‌رفت، داشتیم می‌رفتیم، داشتید می‌رفتید، داشتند می‌رفتند.

حال ساده = بن مضارع + شناسه‌های مضارع: روم ، روی ، رود ، رویم ، روید ، روند

حال اخباری = می + حال ساده می‌روم ، می‌روی ، می‌رود ، می‌رویم ، می‌روید ، می‌روند

حال التزامی = ب + حال ساده بروم ، بروی، برود ، برویم ، بروید ، بروند

حال مستمر (مضارع ملموس) = دار + شناسهٔ مضارع + حال اخباری دارم می‌روم، داری می‌روی، دارد می‌رود، داریم می‌رویم، دارید می‌روید، دارند می‌روند

فعل آینده (مستقبل): بر انجام دادن فعلی در زمان آینده دلالت می‌کند.

طرز ساخت فعل آینده = خواه + شناسه + بن ماضی فعل اصلی

خواهم، خواهی، خواهد، خواهیم، خواهید، خواهند + بن ماضی: خواهم رفت، خواهی رفت ، خواهد رفت[5]