تابع پله‌ای

در ریاضیات یک تابع بر روی اعداد حقیقی تابع پله خوانده می‌شود اگر بتوان آن را به صورت ترکیب خطی متناهی از توابع مشخصه فاصله ها نوشت. به زبان ساده‌تر، یک تابع پله یک تابع ثابت تکه ای است که تعداد تکه‌های متناهی باشد.

مثالی از یک تابع پله‌ای (خط قرمز). این تابع پله پیوسته از راست است.

تعریف و نتایج ابتدایی

تابعی مثل ، یک تابع پله خوانده می‌شود اگر بتوان آن را به شکل زیر نوشت

for all real numbers

که و اعداد حقیقی، فاصله، و تابع مشخصه هستند:

در این تعریف، فاصله‌های را می‌توان دارای خواص زیر دانست:

  1. فاصله‌ها گسسته هستند، برای
  2. اتحاد فاصله‌ها برابر کل خط حقیقی (محور حقیقی) است، .

در واقع، اگر نقطه شروعمان متفاوت باشد، می‌توان مجموعه‌ای از فاصله‌های مختلف را در نظر گرفت که فرض‌ها در مورد آن‌ها صدق کنند. برای مثال، تابع پله

را می‌توان به شکل زیر نوشت

مثال‌ها

تابع پله هویساید یک تابع پله‌ای است که زیاد استفاده دارد.
  • یک تابع ثابت مثال کوچکی از یک تابع پله است. در نتیجه، تنها یک فاصله وجود دارد، .
  • تابع هویساید (H(x یک تابع پله مهم است. در پس برخی از آزمون‌های سیگنال یک مفهوم ریاضی نهفته است، مثل آنهایی که برای بدست آوردن پاسخ پله یک سیستم دینامیکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
تابع مستطیلی، تابع پله‌ای ساده دیگر.
  • تابع مستطیلی، صورت نرمال شده تابع قوطی یک مثال از تابع پله واحد ساده است و برای مدل کردن تابع پالس مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مثال‌های اشتباه

  • تابع قسمت صحیح با توجه به این مقاله یک تابع پله نیست، زیرا دارای تعداد بینهایت فاصله است. ولی، برخی توابه پله‌ای تعریف می‌کنند که دارای تعداد بینهایت فاصله است. * [1].

خواص

  • جمع و ضرب دو تابع پله‌ای یک تابع پله‌ای است. حاصلضرب یک تابع پله‌ای با یک عدد نیز همچنان یک تابع پله‌ای است. در نتیجه تابع پله‌ای بر روی اعداد حقیقی یک جبر را تشکیل می‌دهد.
  • یک تابع پله‌ای تنها تعداد متناهی از اعداد را می پذیرد. اگر فاصله‌های ، به ازای در تعریف بالا از تابع پله متفاوت باشند و جمع آن محور حقیقی باشد، آنگاهبه ازای داریم
  • انتگرال لبسگو یک تابع پله برابر است که طول است و در اینجا فرض می کنیم که کل فاصله‌های دارای طول متناهی هستند. در واقع این تساوی (که به ما به عنوان تعریف به آن نگاه می کنیم) می‌توانند اولین قدم در ساخت انتگرال لبسگو هستند.[2]

See also

References

  1. for example see: Bachman, Narici, Beckenstein. "Example 7.2.2". Fourier and Wavelet Analysis. Springer, New York, 2000. ISBN 0-387-98899-8.
  2. Weir, Alan J (1973). Lebesgue integration and measure. Cambridge University Press, 1973. ISBN 0-521-09751-7. Text "chapter 3" ignored (help)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.