بیژن ذوالفقارنسب

او در اواخر دهه ۴۰ در تیم افسر از خانواده باشگاه تاج بازی می‌کرد،[1] سپس به پاس پیوست. سال ۱۳۵۴ به پرسپولیس رفت و در همان سال اول حضور در پرسپولیس، به عنوان قهرمانی در مسابقات فوتبال جام تخت جمشید دست یافت. او در سال‌های ۱۳۵۵−۵۶ مدافع ثابت میانی در تیم ملی فوتبال ایران محسوب می‌شد. وی در روز ۱۹ مرداد سال ۱۳۵۸ و در فینال جام شهید اسپندی برای آخرین بار به عنوان یک بازیکن در مقابل پاس به میدان رفت و سپس به بلژیک رفته و از دانشگاه بروکسل، موفق به اخذ درجه دکترای تربیت بدنی گردید.

او مربی‌گری را از سال ۱۳۵۸ در تیم آماتور خود به نام بیژن در سنندج آغاز کرد.[2] وی در رقابت‌های مقدماتی تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی ۱۹۹۸ دستیار مربیان مختلفی از جمله ویرای برزیلی و جلال طالبی بود. او به عنوان سرمربی تاکنون در تیم‌های مطرح استقلال، سایپا، پاس تهران، مس کرمان، پیکان، برق شیراز،[3] ذوب‌آهن اصفهان،[4] داماش گیلان[5] و صنعت نفت آبادان[6] کار کرده‌است. او دو بار با تیم سایپا قهرمان ایران شده‌اند.

از وی به عنوان یکی از مشاهیر کرد در تیر ماه ۱۳۹۸ در کنگره جهانی مشاهیر کرد تجلیل و تقدیر شد. به وی نشان نشان شهروند طلایی اعطا شد.[7]

• روزنامهٔ البرز ورزشی، ۴٫۵٫۱۳۸۶
• سالنامه قرمز ۱۳۸۱

مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بیژن ذوالفقارنسب در ویکی‌گفتاورد موجود است.

• «زندگی اروپایی با یک تکه نان و یک لیوان آب». وبگاه آفتاب.