انفلوران

مکانیسم اثر بیهوش کنندهٔ انفلوران به خوبی مشخص نیست. امّا احتمالاً این دارو از طریق دخالت در اعمال فیزیولوژیک غشاء سلول‌های عصبی مغز، اثرات خود را اعمال می‌کند.

• نکته از فارماکولوژی کاتزونگ : بیهوشی تحت تأثیر عوامل تعیین کنندهٔ سرعت القای آن(مثل: حلالیت دارو، فشار نسبی گاز استنشاقی، سرعت ونتیلاسیون، و میزان جریان خون ریوی) آغاز، و با توزیع مجدد دارو، از مغز به خون، و برداشت دارو توسط ریه‌ها، خاتمه پیدا می‌کند. هرچند که داروهای بیهوشی مثل هالوتان و متوکسی فلوران به میزان قابل توجهی توسط آنزیم‌های کبدی متابولیزه می‌شوند، ولی سرعت این متابولیسم اثری بر سرعت بازگشت از بیهوشی ندارد.

• القاء و نگهداری بیهوشی عمومی
• داروی کمکی در سزارین

• جهت القاء و نگهداری بیهوشی عمومی و بعنوان داروی کمکی در سزارین:

دربالغین : به منظور القاء(Induction) بیهوشی عمومی، دارو با غلظت ۰٫۴ درصد تجویز می‌شود و سپس بر حسب نیاز به تدریج به غلظت آن افزوده می‌گردد. حداکثر غلظت دارو برای القاء بیهوشی ۴٫۵ درصد است. دوز نگهدارنده بین ۰٫۵ تا ۳ درصد است.

در کودکان : دوزاژ به صورت فردی تنظیم می‌شود.

• منبع دیگر:

در بالغین: برای القاء بیهوشی عمومی دوز دارو برای هر فرد، به طور جداگانه تعیین می‌شود. معمولاً از غلظت‌های ۲ تا ۴٫۵ درصد، در مدت ۷ تا ۱۰ دقیقه استفاده می‌شود.

• منبع دیگر:

القاء بیهوشی ابتدا با غلظت ۰٫۴ درصد V/V و بالابردن آن تا ۰٫۵ درصد V/V، طی هر چند تنفس، نگهداری بیهوشی یا MD با غلظت ۰٫۵ تا ۳ درصد V/V.

• هیپرترمی بدخیم یا سابقه و زمینهٔ آن .

در موارد ذیل باید انفلوران را، با احتیاط تجویز کرد:

• اختلال عملکرد کبد
• اختلال عملکرد کلیه
• میاستنی گراو
• فئوکروموسیتوم

• مصرف همزمان انفلوران با کاتکل آمین‌ها یا سایر داروهای سمپاتومیمتیک خطر آریتمی بطنی شدید را افزایش می‌دهد.
• مصرف انفلوران، احتمالاً اثرات داروهای ضد انعقاد خوراکی را افزایش می‌دهد.
• در صورت مصرف همزمان انفلوران با داروهای کاهنده فشار خون، کلرپرومازین و دیورتیکها، ممکن است اثر کاهش فشار خون این داروها تشدید شود.
• مصرف همزمان انفلوران با داروهای ضد میاستنی، اثر بلوک عصب-عضلانی این دارو را کاهش می‌دهد.
• مصرف انفلوران با داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی، اثرات ضعف CNS این داروها را افزایش می‌دهد.
• مصرف همزمان انفلوران با فنی توئین خطر مسمومیت کبدی ناشی از این دارو را افزایش می‌دهد.
• مصرف همزمان انفلوران با سوکسینیل کولین، خطر بروز هیپرترمی بدخیم را افزایش می‌دهد.
• مصرف همزمان گزانتینها با انفلوران، خطر بروز آریتمی قلبی را افزایش می‌دهد.

• در دستگاه اعصاب مرکزی: خواب آلودگی، کنفوزیون، اضطراب، هیجان، بی قراری، تشنج
• در قلب و عروق: تغییر در فشار خون، تاکی کاردی، دیس ریتمی‌های قلب
• در پوست: کبود شدن پوست
• در دستگاه گوارش: استفراغ، تهوع، درد شکم، بی اشتهایی
• در دستگاه ادراری تناسلی: بی اختیاری
• در دستگاه تنفسی : اشکال در تنفس، اسپاسم برونشیول‌ها.

نکته از فارماکولوژی کاتزونگ: هالوتان و انفلوران دو داروی بیهوشی عمومی هستند که با اثر مهاری خود بر میوکارد سبب کاهش برون ده قلبی می‌شوند.

نکته دیگر: عارضهٔ لرزش یکی از عوارض جانبی انفلوران می‌باشد که در صورت تداوم یا مزاحمت نیاز به توجه پزشکی دارد.

• اتر
• بیهوشی عمومی

• راهنمای کاربرد داروهای ژنریک ایران، دکتر رامین خدّام، چاپ هفتم، ۱۳۸۸، صفحات:۳۴۵ و ۳۴۶
• داروهای ژنریک ایران و دسته بندی داروها، دکتر مصطفی صابر، چاپ هفتم، صفحه:۸۴
• فرهنگ جیبی داروهای ژنریک، دکترحجت اکبر زاده پاشا، چاپ نخست، صفحه: ۸۰
• فارماکولوژی کاتزونگ ترور، فصل ۲۴، داروهای مورد استفاده در بیهوشی عمومی (مکانیسم اثر و برخی نکات)
• مشارکت کنندگان ویکی‌پدیای انگلیسی، بازدید در ۲۵ آوریل ۲۰۱۰ (تکمیل اطلاعات جدول)