انجمن اسلامی دانشجویان مستقل

اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور یک سازمان دانشجویی در ایران است که از ائتلاف ۱۸ دفتر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های ایران در سال ۱۳۷۸ تأسیس شد.[4] این انجمن‌ها پیش‌تر عموما عضو «اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور (دفتر تحکیم وحدت)» بودند، اما به علت اختلافات فکری با خط مشی دفتر تحکیم وحدت، از اتحادیه خارج شده و اتحادیه‌ی دیگری را به وجود آوردند. انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل در دانشگاه‌هایی که دفتر تحکیم وحدت صاحب دفتر باشد، با اضافه کردن پسوند «مستقل» به نام انجمن — به صورت انجمن اسلامی دانشجویان مستقل — مجوز فعالیت می‌گیرد. در حال حاضر سید ایمان احمدی دبیر این اتحادیه است.

اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور
دبیرسید ایمان احمدی (از شهریور ۱۳۹۹)[1]
بنیان‌گذاری۱۳ آبان ۱۳۷۸؛ (۲۱ سال پیش)[2]
انشعاب ازاتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور (دفتر تحکیم وحدت)
اعضای ثبت‌نام کرده  (۱۳۹۹)۶۱ انجمن[3]
مرام سیاسیولایت مطلقه فقیه / نقد حکومت آری، نفی حاکمیت هرگز / نوگرایی در حکومت، پایبندی به حاکمیت
دیناسلام (شیعه دوازده امامی)
وبگاه

به اعتقاد ملک‌زاده، درس وقایع تیر ۱۳۷۸ به نیروهای محافظه‌کار، اعمال قدرت و ایجاد انزوا برای مخالفان به صورت توأمان بود. در این زمان، هر چهار سازمان رسمی دانشجویی — اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل به همراه اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان، بسیج دانشجویی و طیف شیراز از دفتر تحکیم وحدت،[5] — متحدان نیروهای اصول‌گرا بودند.[6]

پیشینه
نوشتار(های) وابسته: جنبش دانشجویی ایران

در سال‌های دههٔ ۱۳۲۰ در ایران، سازمان‌های مذهبی با گرایش‌های فرهنگی، آموزشی و بعضاً نیز سیاسی فعال بودند که از سال ۱۳۲۱، سازمان‌های مذهبی دانشجویی نیز به وجود آمدند. در سال ۱۳۲۰ و به فاصلهٔ کوتاهی پس از پایان سلطنت رضاشاه، سازمان مذهبی کانون اسلام توسط سید محمود طالقانی ایجاد شد. یک سال پس از آن بود که انجمن اسلامی دانشجویان در دانشکده پزشکی دانشگاه تهران تحت هدایت مهدی بازرگان که از اساتید دانشگاه تهران بود، بنیان نهاده شد.[7]

با وقوع انقلاب اسلامی که دوران جدیدی از فعالیت انجمن‌ها را رقم زده بود، نمایندگانی از انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌های تهران در شهریور ۱۳۵۸ اقدام به تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان دانشگاه‌های سراسر کشور با نام دفتر تحکیم وحدت کردند. اگرچه مرگ مشکوک علی شریعتی و سید مصطفی خمینی در سال ۱۳۵۶ موجب شعله‌ورتر شدن موج اسلام‌گرایی در جنبش دانشجویی شده و با پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان (دفتر تحکیم وحدت) در سال ۱۳۵۸ به موقعیت بلامنازعی دست یافت، اما تقویت و تثبیت این موقعیت ناشی از واقعهٔ موسوم به تسخیر لانهٔ جاسوسی بود. با این که دفتر تحکیم وحدت، مؤسس تفکر اسلام‌گرایی نبود ولی همین واقعه موجب شد که دفتر تحکیم تا سال‌ها در رأس موج اسلام‌گرایی قرار گرفته و رهبری جنبش دانشجویی را به دست بگیرد. در سال‌های اولیهٔ پس از تصرف سفارت ایالات متحده آمریکا، دفتر تحکیم با بهره‌گیری از اعتبار این واقعه، نفوذ نسبتاً بالایی در نهادهای انقلابی مانند سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و جهاد سازندگی پیدا کرد.[8] دفتر تحکیم در سال‌های دههٔ ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ مورد حمایت دولت قرار داشته و به نقش‌آفرینی فعال در عرصهٔ سیاسی ایران مشغول بود.[9] زمانی که بخشی از دفتر تحکیم در دههٔ ۱۳۷۰ به انتقاد از واقعهٔ تصرف سفارت آمریکا پرداخت، این پشتوانه از بین رفت و در نتیجه رهبری جنبش دانشجویی از دست دفتر تحکیم خارج شده و انشعاب‌های درونی در دفتر تحکیم شکل گرفت.[10]

تعدادی از انجمن‌های عضو دفتر تحکیم وحدت روز ۸ آبان ۱۳۵۸ نشستی را در محل دانشگاه تربیت معلم برگزار کرده و تصمیم خود مبنی بر انشعاب را به علت‌هایی همچون «خالی بودن فضای دانشگاه‌ها از نقد منصفانه»، «تقویت مبانی غیرایدئولوژیک در تفکرات گردانندگان دفتر تحکیم وحدت» و «عدم توجه به سازوکار دموکراتیک در انتخابات دفتر تحکیم وحدت» اعلام کردند.[4] بروز انشعاب‌های متعدد در دفتر تحکیم مانند تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل یا اعلام استقلال طیف علامه را می‌توان به منزلهٔ آغاز موج جدیدی از جنبش دانشجویی محسوب کرد.[11]

دبیران سابق

سجاد اسدی(1399-1400)[12]

پرویز امینی[13]

میکایل دیانی(1393-1394)[14]

پی‌نوشت‌ها

پانویس‌ها
  1. ««‌‌سید ایمان احمدی» دبیر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل شد‌». خبرگزاری دانشجو. ۱۱ شهریور ۱۳۹۹. 368980.
  2. «جای خالی تشکل‌های اصلاح‌طلب در دانشگاه‌ها»، مردم‌سالاری، ۷.
  3. «تأسیس اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل نقطه عطفی در تاریخ جریان دانشجویی است». خبرگزاری دانشجو. ۱۳ آبان ۱۳۹۷. ۷۲۲۰۶۳.
  4. «داستان تأسف‌انگیز طیف شیراز و طیف علامه». خبرگزاری فارس. ۲۴ آذر ۱۳۸۷. ۸۷۰۹۲۴۰۹۸۲.
  5. Malekzadeh, “Education as Public Good”, 119.
  6. Malekzadeh, “Education as Public Good”, 131.
  7. Bayat, Algar and Hanaway, “ANJOMAN”, Encyclopædia Iranica.
  8. شیرودی، «جنبش دانشجویی ایران»، حصون، ۱۵۷–۱۵۸.
  9. «جای خالی تشکل‌های اصلاح‌طلب در دانشگاه‌ها»، مردم‌سالاری، ۷.
  10. شیرودی، «جنبش دانشجویی ایران»، حصون، ۱۵۸.
  11. شیرودی، «جنبش دانشجویی ایران»، حصون، ۱۶۰.
  12. «تصمیمات متزلزل دولت در مقابله با کرونا به روحیه همکاری مردم لطمه می زند». پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل. ۲۰۲۰-۰۴-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۵.
  13. «خبر تلخ نوروز سال ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰». پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل. ۲۰۱۹-۰۳-۳۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۵.
  14. «میکائیل دیانی دبیر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل شد‎». snn.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۳-۲۵.

منابع
  • Bayat, M.; Algar, H.; Hanaway, W. L. (1985). "ANJOMAN (Organization)". In Yarshater, Ehsan. Encyclopædia Iranica. II/1. New York: Bibliotheca Persica Press. pp. 77–83.
  • Malekzadeh, Shervin (2016). "Education as Public Good or Private Resource: Accommodation and Demobilization in Iran's University System". In Brumberg, Daniel; Farhi, Farideh. Power and Change in Iran: Politics of Contention and Conciliation. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. ISBN 978-025-3020-68-0.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.