امیراصلان افشار

امیراصلان افشار قاسملو در ۳۰ آبان ۱۲۹۸ در تهران زاده شد. پدرش جان‌محمدخان امیرمسعود و مادرش امیربانو (طلعت‌الملوک) بودند. جان‌محمدخان امیرمسعود از نظامیان دورهٔ رضاشاه بود که تا مقام سرهنگی رسید. وی فرزند خود را به احترام نیاکان خود امیراصلان نام نهاد. امیراصلان، رئیس ایل «ارَسلو» از خان‌های دوران نادرشاه بود.[4][5] پسرعموی او امیرخسرو افشار قاسملو در کابینه‌های جعفر شریف‌امامی و غلامرضا ازهاری به وزارت امور خارجه ایران رسید. همسر وی کامیلا نیز دختر محمد ساعد مراغه‌ای، نخست‌وزیر پیشین ایران بود.

بیشتر نیاکان خانواده امیراصلان افشار از نظامیان دودمان‌های افشاریان و قاجاریان بود. حسن خان افشار قاسملو در دوران قاجاریان، سردار کل و وزیر نظام بود. نیای او، الهیارخان افشار، آجودان باشی کل ناصرالدین‌شاه و مظفرالدین‌شاه بود.[2] اطرفیان جان‌محمدخان امیرمسعود، به او تهمت همراهی با محمود پولادین زدند و نزدیک بود که او نیز، تیرباران شود. افشار قاسملو از املاک مراغه دست کشید تا از زندان نجات یاید. سپس مراغه را ترک کرد تا پایان پادشاهی رضاشاه، در املاک و باغ‌های خود به کشاورزی پرداخت.[6]

امیراصلان افشار، پس از گذراندن کودکستان علاءالسلطان و مدرسه آمریکایی‌ها و گرفتن مدرگ ششم ابتدایی از مدرسهٔ زرتشتیان (که بعدها به دبیرستان فیروزبهرام تغییر نام داد[4])، به گفته پدر خود گوش کرد و به بلژیک رفت.[6] امیراصلان افشار دورهٔ متوسطه را در دبیرستان «هیندنبرگ» برلین در سال ۱۹۳۹ به پایان رساند. سپس وارد دانشگاه گرایفسوالد برلین شد.[4] امیراصلان افشار با آغاز جنگ جهانی دوم، به وین رفت[6] و در سال ۱۹۴۲ دکترای خود را در علوم سیاسی از دانشگاه وین دریافت نمود. امیراصلان افشار، پس از بازگشت به ایران، در ۱۸ مهر ۱۳۲۶ به استخدام وزارت امور خارجه ایران درآمد و در ادارات گوناگون آن وزارت‌خانه خدمت کرد.[4]

امیراصلان افشار در سال ۱۳۲۸ با دختر محمد ساعد مراغه‌ای، کامیلا ساعد، ازدواج کرد. او از سال ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۳ دبیر سوم سفارت ایران در لاهه هلند بود. افشار در دورهٔ نوزدهم نمایندهٔ شهر مراغه در مجلس شورای ملی بود. وی همچنین در سال ۱۳۳۹ نمایندگی شهر مراغه در دوره بیستم مجلس شورای ملی را به عهده داشت؛ ولی عمر این مجلس کمتر از سه ماه بود؛ و به وزارت خارجه بازگشت و با مقام وزیر مختاری عضو شورایعالی وزارت خارجه شد. امیراصلان افشار از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۶۹ رئیس شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بود.[7] افشار از مرداد ۱۳۴۶ تا مهر ۱۳۴۸ سفیر ایران در اتریش، از مهر ۱۳۴۸ تا اسفند ۱۳۵۱ سفیر ایران در آمریکا و از مرداد ۱۳۵۲ تا تیر ۱۳۵۶ سفیر ایران در آلمان غربی بود.

امیراصلان افشار در سال ۱۳۵۶ به ایران بازگشت و به ریاست اداره کل تشریفات دربار تعیین شد و تا پایان حکومت پهلوی در این سمت باقی ماند. وی در ۳ اسفند ۱۳۵۶ به سمت آجودان کشوری شاه منصوب شد. امیراصلان افشار پس از انقلاب ایران در شهر نیس فرانسه اقامت گزید.[8][9][10]

نشان‌های داخلی: پاس، ۲۵ سال پادشاهی پهلوی، ۵۰ سال پادشاهی پهلوی، ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی، نشان ۵ و ۴ و ۳ تاج، نشان ۲ همایون و نشان یک همایون با حمایل.

نشان‌های خارجی: گردن‌بند نشان لژیون دونور فرانسه، نشان دانمارک، نشان تایلند، دو نشان هلند، نشان رومانی، سه نشان و یک نشان درجهٔ یک با حمایل اتریش، سه نشان و یک نشان درجهٔ یک ۶ ستاره با حمایل آلمان، نشان درجهٔ یک اسپانیا، دو نشان کوکب و استقلال اردن هاشمی با حمایل، نشان درجهٔ یک برلیان با حمایل از کشور عمان و نشان خدمت بیمارستان نظامی والتر رید آمریکا.[11]

در آبان ۱۳۹۸ شایعه درگذشت او در شبکه‌های اجتماعی مجازی پخش شده بود که خود او در یک گفتگوی تلفنی آن را تکذیب کرد.[12]

امیراصلان افشار سرانجام در روز ۳۰ بهمن ۱۳۹۹ در سن ۱۰۱ سالگی درگذشت.[3]

• قانون اساسی آلمان نازی، تفسیر (به آلمانی)
• مقررات دولتی آلمان نازی، تفسیر (به آلمانی)
• گزارشی دربارهٔ آمریکا (به انگلیسی)
• امکانات بهبود اقتصاد ایران (به آلمانی)
• افسران و توطئه علیه هیتلر (به فارسی)
• شرکت ایران در سازمان‌های بین‌المللی (به فارسی)
• آغاز روابط سیاسی ایران و آمریکا (به انگلیسی و فارسی)
• خدا دنیا را آفرید، هلند را هلندی‌ها ساختند (به فارسی و هلندی)[1]
• خاطرات امیراصلان افشار (در گفتگو با علی میرفطروس)