اقتصاد ونزوئلا

اقتصاد ونزوئلا تا حد زیادی بر پایهٔ بخش نفت خام و ساخت است. درآمد حاصل از صادرات نفت بیش از ۵۰٪ از تولید ناخالص داخلی و تقریباً ۹۵ درصد از کل صادرات را تشکیل می‌دهد. ونزوئلا پنجمین عضو اوپک از لحاظ تولید نفت است. از دهه ۱۹۵۰ تا اوایل دهه ۱۹۸۰ اقتصاد ونزوئلا شاهد رشدی مداوم بود که مهاجران بسیاری را به خود جذب کرد، و این کشور دارای بالاترین استاندارد زندگی در آمریکای لاتین بود. در جریان سقوط قیمت نفت در دههٔ ۱۹۸۰، اقتصاد منقبض شد، واحد پول به‌طور تصاعدی ارزشش را از دست داد، و تورم به ۸۴ درصد در سال ۱۹۸۹ و ۹۹٪ در سال ۱۹۹۶ رسید. سه سال بعد هوگو چاوز به قدرت رسید.

اقتصاد ونزوئلا
پلازا ونزوئلا در کاراکاس.
واحد پولبولیوار ونزوئلا (VEF)
نرخ‌های ثابت ارزDIPRO/DICOM:
بولیوار ونزوئلا ۱۰٫۰۰ = ۱ دلار آمریکا: یارانه غذا و دارو
بولیوار ونزوئلا ۳۵۸٫۴۵ = ۱ دلار آمریکا: بقیه اقتصاد.[1][2][3]
سال مالیcalendar
سازمان‌های تجاریسازمان تجارت جهانی، اوپک، اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی، مرکوسور، ALBA
آمارها
تولید ناخالص داخلی$491.5 billion (2015, PPP)
$131.8 billion (2015, nominal)[4][5]
رتبه32 (nominal) / 47 (PPP)
رشد تولید ناخالص داخلی ▼ -18.6% (2016)[6]
سرانه تولید ناخالص داخلی$15,891 (2015, PPP)
$4,262 (2015, nominal)[5]
تولید ناخالص داخلی هر بخشagriculture: 3.8%, industry: 35.4%, services: 60.8% (2014 est.)
تورم (CPI)≈۸۰۰٪ (۲۰۱۶)[7][8]
449% (February 2016 implied rate)[9]
جمعیت زیر خط فقر ≈80% (April 2016 est.)[10]
نیروی کار14.34 million (2014 est.)
نیروی کار
بر پایه شغل		Communal, social and personal services: 31.4%,
Commercial, restaurants and hotels: 23.4%,
Manufacturing industry: 11.6%,
Construction: 9.0%,
Transport, storage and communications: 8.7%,
Agriculture: 6.5%,
Financial, insurance and real estate: 6.1% (2015)[11]
بی‌کاری 7.9% (Jan. 2015)[12]
صنایع اصلینفت خام، construction materials, food processing، سنگ آهن معدن، فولاد، آلومینیم; وسیله موتوری خط مونتاژ، real estate، گردشگری و طبیعت‌گردی
رتبه آسانی انجام کسب و کار186th (2016)[13]
تجارت
صادرات$83.2 billion (2014)[4]
کالاهای صادراتینفت خام، مواد شیمیایی، کشاورزی فراورده، basic ساخت
شرکای اصلی صادرات ایالات متحده آمریکا 34.6%
 هند 15.1%
 چین 12.9%
 کوبا 5.3%
 سنگاپور 4.8% (2014 est.)[14]
واردات$50.34 billion (2014)[4]
کالاهای وارداتیخوراک، پوشاک، خودرو، فناوری items, ماده اولیه، دستگاه and equipment, ترابری equipment, construction material
شرکای اصلی واردات ایالات متحده آمریکا 24.2%
 چین 12.1%
 برزیل 9.9%
 کلمبیا 4.3%
 آرژانتین 4.1% (2014 est.)[15]
امور مالی عمومی
بدهی‌های عمومی51.4% of GDP (2014 est.)
درآمدها$142.6 billion (2014 est.)
مخارج$204 billion (2014 est.)
رتبه اعتباراستاندارد اند پورز:[16]
CCC (Domestic)
CCC (Foreign)
CCC (T&C Assessment)
Outlook: Negative

Moody's:[17]
Caa3
Outlook: Stable

فیچ ریتینگز:[18]
CCC
Outlook: Negative
ذخایر خارجی▼ $13.2 billion (Mar 31 2016)[19]
منبع اصلی داده‌ها: اطلاعات‌نامهٔ جهان سازمان سیا
همهٔ مقدارها -مگر موردهای ذکرشده- به دلار آمریکا است

ونزوئلا تولیدکننده و صادرکنندهٔ محصولات صنعتی سنگینی نظیر فولاد، آلومینیم و سیمان است که تولیدشان در نزدیکی کیودد گواینا در نزدیکی سد گوری متمرکز شده، که یکی از بزرگترین سدهای جهان و تولید کنندهٔ حدود سه چهارم از برق ونزوئلا است. دیگر تولیدات قابل توجه شامل الکترونیک و خودرو و همچنین نوشیدنی و خوراک. کشاورزی در ونزوئلا حدود ۳٪ از تولید ناخالص داخلی، ۱۰ درصد از نیروی کار و حداقل یک چهارم از زمین ونزوئلا را به خود اختصاص داده‌است. ونزوئلا صادرکنندهٔ برنج، ذرت، ماهی گرمسیری میوه، قهوه، گوشت خوک و گوشت گاو است. با وجود روابط تیره بین دو کشور ایالات متحده آمریکا و ونزوئلا این کشور مهم‌ترین شریک تجاری ونزوئلاست. صادرات ایالات متحده به ونزوئلا شامل ماشین آلات کشاورزی، محصولات پزشکی، ابزار و ماشین است. ونزوئلا یکی از تأمین کنندگان خارجی نفت به ایالات متحده است. حدود ۵۰۰ شرکت ایالات متحده در ونزوئلا نمایندگی دارند.

بنا بر بانک مرکزی ونزوئلا دولت از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۸ حدود ۳۲۵ میلیارد دلار از طریق تولید نفت و صادرات عایدی داشته و بنا بر آژانس بین‌المللی انرژی به تاریخ اوت ۲۰۱۵ این کشور ۲٫۴ میلیون بشکه در روز تولید نفت داشته که ۵۰۰٬۰۰۰ تایش به ایالات متحده آمریکا صادر شده‌است. پس از «انقلاب سوسیالیستی» هوگو چاوز نیمی از ابرشرکت عظیم نفتی پترولئوس دی ونزوئلا در سال ۲۰۰۲ با اخراج بیشتر ۲۰٬۰۰۰ سرمایه انسانی کارامد ناراضی آن تعدیل شد و دولت با اعمال سختگیرانه کنترل ارز در سال ۲۰۰۳ تلاش کرد از فرار سرمایه جلوگیری کند. از آن زمان تولید نفت افولی مداوم داشته و واحد پول چندین بار ارزش خود را از دست داده و در اقتصاد اخلال ایجاد شده‌است. علاوه بر آن کنترل قیمت، خلع ید تعداد زیادی از مزارع و صنایع مختلف و دیگر سیاست‌های بحث‌برانگیز دولت از جمله توقف هر گونه دسترسی به ارز خارجی به نرخ رسمی معقول دولتی، منجر به تشدید کمبودها در ونزوئلا و افزایش شیب قیمت کالاهای رایج از جمله مواد غذایی و آب و محصولات خانگی و قطعات یدکی ابزارها و لوازم پزشکی شده که بسیاری از تولیدکنندگان را وادار به توقف یا کاهش تولید یا در نهایت رها کردن این کشور شده‌است چنان‌که چند شرکت فناوری و اکثر سازندگان خودرو چنان کرده‌اند. در سال ۲۰۱۵ ونزوئلا با بیش از ۱۰۰ درصد تورم بالاترین نرخ در جهان را دارد که بالاترین میزان در تاریخ این کشور بوده و تورم به ۷۰۰ درصد در سال ۲۰۱۶ و نزدیک به ۲۰۰۰ درصد در سال ۲۰۱۷ برسد در حالی که نرخ فقر بین ۷۶ تا ۸۰ بوده‌است.

بدترین اقتصاد تاریخ نیمکره غربی

هنگامی که در سال ١٩٦٠میلادی ٥ کشور «اوپک» را شکل دادند، تنها ونزوئلا ساکن خاورمیانه نبود؛ این نه تنها نشانه نیروی انرژی ونزوئلا بود بلکه پیشنهاد تشکیل «سازمان کشورهای صادرکننده نفت» اصولاً یک سال قبل از سوی حاکمان آینده‌نگر این کشور مطرح شده بود. در دهه پس از آن، ونزوئلا کشوری متمول شناخته می‌شد. در آن سال‌ها، این کشور ١٠ درصد از تولید نفت خام در جهان را در دست داشت و مهم‌تر اینکه تولید ناخالص داخلی سرانه‌اش چندین برابر همسایگانی چون برزیل و کلمبیا بود، با فاصله‌ای نه چندان زیاد از ایالات متحده. حالا کلمبیا همان کشوری است که ونزوئلایی‌ها پشت مرزهای آن صف می‌کشند، شاید گشایشی شود و کالاهایی چند به دست برسد.[20]

تورم در سال ٢٠١٧ به ٢۶١۶درصد و در ژوئن ٢٠١۶ به بیش از ۴۶ هزار درصد رسید. همزمان، بولیوار، پول ونزوئلا چنان بی‌ارزش شد که خریداران به جای شمردن اسکناس‌ها، آن را وزن می‌کنند.[21] اقتصاد آنلاین در گزارش دلایل اصلی رکود سنگین ونزوئلا را هزینه پوپولیسم، بداقبالی نفتی، مدیریت نامدیران دانست.

صندوق بین‌المللی پول که دولت ونزوئلا آن را«پنجه واشینگتن» می‌خواند، این فاجعه کم مانند را «بحران عمیق اجتماعی و اقتصادی» خواند و گفت تورم ونزوئلا در سال جاری میلادی به یک میلیون درصد - بله، یک با ٦ صفر- می‌رسد.

فرانسسکا فیلیا، مدیر ارشد اجرایی «فاسانارا کپیتال» در لندن به «سی‌ان‌بی‌سی» می‌گوید: «ابرتورم نظام اقتصادی را سکته می‌دهد چراکه سرمایه‌گذاران خارجی را فراری می‌دهد، کسب و کارهای داخلی را دلسرد می‌کند، ارزش پس اندازها و حداقل حقوق را از بین می‌برد و رشد اقتصادی را برای مدتی طولانی تحت تاثیر قرار می‌دهد. ابر تورم کسری بودجه و کنترل سرمایه را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. ابرتورم وقتی به حرکت درآید، به سادگی متوقف نمی‌شود زیرا اعتبار سیاستگذاران به‌شدت آسیب خورده است.»

کیث جانسون، نویسنده مسائل ژئواکونومی در «فارن پالیسی» می‌نویسد: «ونزوئلا در دهه ١٩۶٠ میلادی پیگیر متنوع کردن درآمدهای خود بود تا با توسعه دیگر بخش‌های اقتصاد به جز نفت، گرفتار «نفرین منابع» نشود. با این حال، در دهه ٧٠ بهای طلای سیاه چنان خیز گرفت که انگار سیل پول همیشه ادامه خواهد داشت.» ونزوئلا که سال‌ها دموکراسی پایداری را به خود دیده بود، نتوانست چنان که باید اقتصاد خود را گونه‌گون کند اما مردم‌سالاری و رشد اقتصادی، آن را تبدیل به یکی از نمونه‌های حاکمیت در منطقه کرد.

خبرگزاری بلومبرگ در سال ۲۰۲۰ به نقل از منابع آگاه خود در بانک مرکزی ونزوئلا مدعی شد که ذخایر ارزی این کشور تقریباً تمام شده و این کشور تنها ۸۰۰ میلیون دلار ذخیره ارزی به شکل نقد و ۲۰۰ میلیون دلار به شکل دارایی های نقدشونده دارد. در صورتی که این ادعا صحیح باشد، ذخایر ارزی ونزوئلا در این زمان کمتر از ثروت ۲۱۵۴ نفر در رده بندی ثروتمندان جهان خواهد بود![22]

منابع
  1. El Interés. "Maduro devalúa 58,73% el dólar preferencial" (به Spanish). Retrieved 18 February 2016.
  2. "Tasa SICAD" (به Spanish). BCV. Retrieved 23 March 2016.
  3. "SIMADI" (به Spanish). BCV. Retrieved 23 March 2016.
  4. "Venezuela: Economy. CIA World Factbook. 19 August 2010. Retrieved 3 September 2010.
  5. World Economic Outlook Database, October 2015
  6. "Resultados del Índice Nacional de Precios Al Consumidor, Producto Interno Bruto y Balanza de Pagos Cuarto Trimestre De 2015 – Cierre Del Año 2015" (PDF) (به Spanish). BCV. 18 February 2016. Retrieved 18 February 2016.
  7. Lopez, Virginia (8 January 2016). "Venezuela's economic crisis worsens as oil prices fall". www.aljazeera.com. Al Jazeera. Retrieved 8 January 2016.
  8. Lozano, Daniel (8 January 2015). "Ni un paso atrás: Maduro insiste con su receta económica". www.lanacion.com.ar. La Nación. Retrieved 8 January 2016.
  9. "The Troubled Currencies". مؤسسه کیتو. Retrieved 20 December 2015.
  10. "Chamber of Commerce: 80% of Venezuelans are in poverty". El Universal. 1 April 2016. Archived from the original on 4 April 2016. Retrieved 4 April 2016.
  11. "SOCIALES Fuerza de Trabajo". Instituto Nacional de Estadística. Retrieved 20 January 2016.
  12. "Desempleo se ubicó en 7,9% en enero, según el INE". La Patilla. 13 March 2015. Retrieved 15 March 2015.
  13. "Doing Business 2016" (PDF). World Bank. Archived from the original (PDF) on 16 November 2015. Retrieved 16 February 2016.
  14. "Export Partners of Venezuela". اطلاعات‌نامه جهان. 2012. Retrieved 21 November 2015.
  15. "Import Partners of Venezuela". اطلاعات‌نامه جهان. 2012. Retrieved 21 November 2015.
  16. "S&P slashes Venezuela credit rating on oil rout". Reuters. 9 February 2015. Archived from the original on 10 February 2015. Retrieved 9 February 2015.
  17. "Rating Action: Moody's downgrades Venezuela's rating to Caa3 from Caa1; outlook stable The document has been translated in other languages". Moody's. Retrieved 13 January 2015.
  18. "Fitch Downgrades Venezuela's IDRs to 'CCC'". Reuters. 18 December 2014. Archived from the original on 19 December 2014. Retrieved 19 December 2014.
  19. "BCV Reservas Internacionales". BCV. 16 December 2015. Retrieved 16 December 2015.
  20. «ونزوئلا چگونه بدترين اقتصاد تاريخ نيمكره غربي شد؟». www.magiran.com. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۱.
  21. «ونزوئلا چگونه بدترین اقتصاد تاریخ نیمکره غربی شد؟». اقتصاد آنلاین. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۱۲-۱۱.
  22. www.livedata.ir. «راهکار جدید دولت ونزوئلا برای دلار نخریدن مردم!». LiveData.ir-بخش خبری سایت لایودیتا. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۲-۰۱.

پیوند به بیرون
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ اقتصاد ونزوئلا موجود است.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.