تورم

تورم (به فرانسوی: Inflationir) (به انگلیسی: Inflation) از نظر علم اقتصاد اشاره به افزایش سطح عمومی تولید پول، درآمدهای پولی یا قیمت است. تورم عموماً به معنی افزایش غیرمتناسب سطح عمومی قیمت در نظر گرفته می‌شود.[1] تورم، روند افزاینده و نامنظم افزایش قیمت‌ها در اقتصاد است. هر چند بر پایهٔ نظریه‌های گوناگون، تعریف‌های متفاوتی از تورم ارائه می‌شود، اما، تمامی آن‌ها به روند فزآینده و نامنظم افزایش در قیمت‌ها اشاره دارند. مفهوم امروزی تورم، در سدهٔ نوزدهم میلادی رواج یافت. پیش از آن، مفهوم دیگری از تورم وجود داشت که جهت نشان‌دادن افزایش حجم اسکناس‌های غیرقابل تبدیل به طلا به کار برده می‌شد.

نرخ تورم در سراسر جهان در ۲۰۱۹

نرخ تورم برابر است با تغییر در یک شاخص قیمت که معمولاً شاخص قیمت مصرف‌کننده است. کاهش درصد پشتوانه‌دار از پول ملّی نسبت به درصد پول خلق‌شده را تورّم گویند. نکته: بانک مرکزی باید به صورت نقطه به نقطه و وزارت اقتصاد به صورت حداقلی روزانه، کلیهٔ شاخص‌ها و پارامترهای مربوط به تورّم را بررسی کند و با تغییر در استراتژی‌های ممکن، آن را به حد مطلوب برساند.

تعریف

  • تورم به معنی مالیات غیر مستقیم از تمام مردم به میزان متفاوت است به نحوی که بیشترین هزینه آن بر دوش مستضعفین و فقرا و کمترین هزینه بر دوش ثروتمندان است به عبارتی حتی می شود گفت تورم مالیات غیر مستقیم از کارگران و تهی دستان به نفع ثروتمندان (یا مالیات از مستضعفین برای آسایش بیشتر قشر مرفه جامعه است )
  • تورم دلالت بر وضعیتی دارد که در آن تقاضای پولی برای محصول نسبت به تولید رشد می‌کند، وضعیتی که در نبود کنترلی مؤثر، به صورت افزایش بهای یک واحد از کالای تولید شده آشکار می‌شود. تورم معمولاً با افزایش واقعی یا بالقوهٔ سطح عمومی قیمت‌ها، یا به سخن دیگر، با کاهش قوهٔ خرید واحد پولی همراه است. در بعضی مواقع تورم زمانی به وجود می‌آید که سطح عمومی قیمت‌ها به میزانی که افزایش در بازدهی عوامل و فرایندهای اقتصادی ایجاب می‌کنند، تنزل نیابد. تورم آن‌طور که معمولاً فهمیده می‌شود، رابطه‌ای با افزایش نامعمول قیمت‌ها دارد.[2]
  • زمانی که اقتصاددانان دربارهٔ تورم صحبت می‌کنند، به رشد سطح عمومی قیمت‌ها اشاره دارند؛ تورم یعنی باید برای خرید کالاها و خدمات، پول بیشتری پرداخت شود.[3]
  • پاره‌ای دیگر از تعاریف، تورم را سیر تراکمی افزایش قیمت‌ها و برگشت‌ناپذیری آن تعریف کرده‌اند. صاحب‌نظران دیگری همچون ریمون بار، ژان مارشال و گونار میردال تورم را افزایش زیاد و مداوم قیمت‌ها تعریف کرده‌اند. اگر رشد دستمزدها با رشد بهره‌وری در اقتصاد یکسان باشد، تورم به وجود نخواهد آمد.

انواع

تورم مطلق و شبه تورم

کینز تلاش می‌کرد که میان «شبه تورم» و «تورم مطلق» یا واقعی تفاوت قائل شود. نوع اول، وقتی پدید می‌آید که در یک جریان بهبود دوره‌ای، افزایش در تقاضاهای پولی برای کالا تا حدی به صورت هزینه‌ها، منجر به افزایش اشتغال و بازده واقعی کالاها شود و تا اندازه‌ای نیز بها و هزینهٔ تولید یک واحد از کالا را بالا برد. نوع بعدی هنگامی پدید می‌آید که «افزایش در مقدار تقاضای مؤثر، موجب افزایش بازده نشده و تماماً خود را در افزایش هزینه هر واحد تولید منعکس می‌سازد که کاملاً متناسب با افزایش در تقاضای مؤثر است.[2]

ابر تورم

طبق تعریف ابر تورم یا تورم افسارگسیخته زمانی به‌وجود می‌آید که تورم بیش از ۵۰ درصد در ماه یا بیش از ۱ درصد در روز باشد.[4]

تورم حاد

اغلب تعیین درجه یا میزان تورم مفید واقع می‌شود. بدین ترتیب «تورم حاد» (برخی اوقات تورم مهارناپذیر) واژه‌ای است که دربارهٔ تجاربی چون تجربهٔ آلمان در سال‌های ۱۹۱۹–۲۳ به کار می‌رود. می‌توان تورم حاد را وضعیتی تعریف کرد که در آن افزایش مدام قیمت‌ها انتظار افزایش باز هم بیشتر را پیش می‌آورد؛ به نحوی که جوش و خروش برای کالاها وضعیتی را پدیدمی‌آورد که پایان آن سقوط کامل پول است. در حالت تورم حاد سرعت گردش پول نقش مهمی ایفا می‌کند و به آن‌چنان سطحی ارتقا می‌یابد که واحد پول نخست نقش خود را به صورت ذخیره‌ساز ارزش و بالاخره ضابطهٔ تعیین ارزش و واسطهٔ مبادله از دست می‌دهد. «تورم خزنده» از سوی دیگر، افزایش تدریجی اما دائمی هزینه‌ها و قیمت‌ها را می‌نمایاند که کم و بیش به وسیلهٔ سیاست‌های پولی و مالی با آن برخورد می‌شود.[2]

تورم آشکار و نهان

تجربهٔ کنترل‌های فوری که معمولاً در زمان جنگ و نیز بلافاصله بعد از آن اعمال می‌شوند، منجر به ایجاد تمایز بین «تورم نهان» و «تورم آشکار» شده‌است. بدین ترتیب «مشخصهٔ وضعیت تورم نهان این است که قیمت‌ها و احتمالاً نیز حقوق‌ها از طریق اعمال کنترل‌های مستقیم ثبت می‌شوند، حال آن که در وضعیت تورم آشکار چنین کنترل‌هایی اعمال نمی‌شود.[2]

ریشه‌های تورم

دیدگاه کینز دو دلیل عمده برای تورم ذکر می‌کند: کاهش عرضه کل یا افزایش تقاضای کل. دیدگاه پول‌گرایان[5] رشد عرضه پول مازاد بر رشد اقتصادی را عمده‌ترین دلیل تورم می‌داند. به عبارت دیگر، تورم، تناسب نداشتن حجم پول در گردش، با عرضهٔ خدمات و کالاهاست. تقریباً تمام اقتصاددانان بر این نکته توافق دارند که تورم پایدار و درازمدت، ریشه‌ای جز عرضهٔ پول و افزایش نقدینگی ندارد. هر چه میزان تورم بیش‌تر شود، قدرت خرید یک واحد پول کم‌تر می‌گردد.

یکی از ریشه‌های تورم نبود تعادل میان درآمدها و هزینه‌های دولت است. به این ترتیب که وقتی هزینه‌های دولت از درآمدهای آن در بودجه سالانه بیش‌تر باشد، دولت با کسری بودجه مواجه می‌شود. اگر دولت برای حل مشکل کسری بودجه اقدام به استقراض از بانک مرکزی یا فروش درآمدهای ارزی (مثلاً حاصل از فروش نفت) به بانک مرکزی کند، پایه پولی و به دنبال آن نقدینگی کل در اقتصاد افزایش می‌یابد که این افزایش نقدینگی آثار تورمی به دنبال خواهد داشت.

نگاهی به شاخص‌های رسمی اقتصاد نشان می‌دهد که طی دوره ۱۳۹۱–۱۳۸۴، بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی ایران ۱۳٫۶ برابر و بدهی بخش دولتی به بانک مرکزی ۲٫۶ برابر گردیده که این امر در اثر عدم توازن مالی دولت و عدم کفایت منابع خزانه رخ داده‌است. نتیجه چنین رویکردی ۴٫۴ برابر شدن پایه پولی و ۵٫۰ برابر شدن نقدینگی در کشور بوده که ضمن تغذیه تورم ۴۰ درصدی و ایجاد بی‌ثباتی، باعث ایجاد رشد منفی سرمایه‌گذاری شده‌است.[6]

پیامدهای تورم

تورم از جمله پدیده‌هایی است که می‌تواند آثار و تبعاتی مثبت و منفی به دنبال داشته باشد و مهم‌ترین اثر آن توزیعی است به نحوی که به نفع گروه‌های پردرآمد و به ضرر گروه‌های فقیر و کم‌درآمد و حقوق‌بگیر است. به عبارت دیگر تورم به افراد دارای درآمدهای پولی ثابت، ضرر می‌زند و از قدرت خرید آنان می‌کاهد و در مقابل، به نفع اغلب کسانی تمام می‌شود که درآمدهای پولی متغیر دارند. گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس تصریح می‌کند: تورم همچنین هزینه‌های عمومی دولت را افزایش داده و در نتیجه دولت را مجبور به کسب درآمد بیش‌تر یا استقراض از بانک مرکزی می‌کند که در هر دو حالت ضربات جبران‌ناپذیری را به اقتصاد کشور وارد می‌کند. این گزارش در ادامه به طرح راهکارهای مبارزه با تورم پرداخته و تأکید می‌کند که حل معضل تورم در کشور کار خیلی پیچیده‌ای نیست و کافی است ریشه‌های تورم، که قابل شناسایی نیز هستند، به گونه‌ای از میان برداشته شوند.

آثار سیاسی و اجتماعی تورم

علاوه بر آثار اقتصادی، تورم بر ساختار اقتصاد و متغیرهای کلان اقتصادی تأثیرگذار است. تورم، در عصر حاضر، ابعاد اجتماعی و سیاسی گسترده‌ای پیدا کرده‌است. دلیل این مسئله، ارتباط تنگاتنگ تورم با زندگی افراد جامعه‌است. علاوه بر آن، ثبات سیاسی و اقتصادی یک کشور از طریق شاخص‌های متفاوتی سنجیده می‌شود که تورم از جمله آنهاست. شعار بسیاری از نامزدهای ریاست جمهوری در کشورهای در حال توسعه، کنترل و پایین آوردن روند رشد قیمت‌هاست. از این‌رو، تورم را می‌توان یکی از پیچیده‌ترین، مهم‌ترین و حساس‌ترین مقولات اقتصادی و اجتماعی عصر حاضر دانست و بررسی و تحلیل آن، می‌تواند نقش بسزایی در تحلیل و تبیین مسائل اقتصادی داشته باشد.

تورم از دیدگاه عرضه

تولیدات داخلی: با اجرای سیاست‌های کنترلی در سال ۱۳۷۴ و برقراری ثبات نسبی در بازار، اقتصاد کشور با افزایش تولید ناخالصی داخلی و زیر بخش‌های آن (صنعت و معدن، کشاورزی، نفت و خدمات) مواجه گردید.

طی سال‌های ۷۸–۱۳۷۶ تولید تحت تأثیر کاهش شدید درآمدهای ارزی کاهش یافت. در طی سال‌های۸۲–۱۳۷۹ تولید از رشد قابل ملاحظه‌ای تحت تأثیر افزایش درآمدهای ارزی قرار گرفت (کتاب خلاصه تحولات اقتصادی کشور –بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران) و این امر افزایش عرضه و کاهش تورم را به دنبال داشته‌است.

واردات: وابستگی به مواد و قطعات منفصله وارداتی از نارسایی‌های مربوط به عرضه در بخش صنعت و معدن بوده‌است، لذا بر این اساس تراز ارزی بخش صنعت و معدن منفی بوده و متکی به ارز حاصل از فروش نفت می‌باشد، این نارسایی بخش صنعت و معدن را شدیداً در برابر نوسانات قیمت و فروش نفت آسیب‌پذیر می‌کند.

وجود ظرفیت خالی در بخش تولید، باعث افزایش هزینه‌های سربار شده و در نتیجه افزایش هزینه تمام شده تولیدات صنعتی و معدنی می‌گردد. ضعف‌های ساختاری که منجر به محدودیت عرضه در بخش تولید می‌گردد بقرار زیر است:

وضعیت تورم در ایران

بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول، ایران در سطح خاورمیانه بالاترین نرخ تورم را داراست. در حالی که میانگین نرخ تورم در کشورهای خاورمیانه برابر با ۳٫۳ درصد است.

ایران، دومین نرخ بالای تورم را در سطح جهان دارد. بر اساس این گزارش (۲۰۱۸)، ونزوئلا با نرخ تورم بیش از ۸۰٬۰۰۰ درصد، بالاترین نرخ تورم را در دنیا دارد.[7]

وقتی به ویژگی‌های تورم در ایران نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که تورم در ایران با رشد اشتغال و رونق بازار همراه نبوده‌است. از طرفی دستمزدها متناسب با تورم رشد نمی‌کند. به نظر می‌رسد تورم در ایران بیشتر در فشار هزینه مواد اولیه (به خاطر تحریم، سوء مدیریت در منابع آبی و بازدهی کاری پایین نیروی کار) و ساختار نامناسب نظام پولی، مالی، عرضه و تقاضا ریشه داشته باشد.[8]

به گزارش صندوق بین‌المللی پول، ژاپن با تورم منفی ۰٫۲ درصد، صاحب پایین‌ترین نرخ تورم در سطح جهان است. این گزارش حاکی است در سطح جهان، ۲۶ کشور دارای نرخ تورم دو رقمی، یک کشور دارای نرخ تورم سه رقمی، ۱۵۲ کشور دارای نرخ تورم یک رقمی و دو کشور (ژاپن و بریتانیا) دارای نرخ تورم منفی هستند.[9][10]

صندوق بین‌المللی پول در جدیدترین گزارش خود از وضعیت شاخص‌های اقتصادی منطقهٔ خاورمیانه، نرخ تورم سال جاری ایران را معادل ۲۶ درصد پیش‌بینی کرد که براساس آمار این نهاد بین‌المللی، بالاترین میزان تورم ایران در سال‌های اخیر بوده و تا پایان سال ۱۳۹۲ نیز بالاترین نرخ تورم خواهد بود.[11]

نرخ تورم در دولت رئیس‌جمهور حسن روحانی رو به کاهش گذاشت و با تک رقمی شدن رتبه‌ای نزدیک به سی‌امین نرخ تورم را در ابتدای سال ۱۳۹۵ در بین کشورهای جهان کسب کرد.[12]

جدول شاخص کل بهای کالاها و خدمات مصرفی در مناطق شهری ایران، سال پایه: ۱۰۰=۱۳۹۰[13]
سالشاخص کلتورم (درصد)*سالشاخص کلتورم (درصد)*سالشاخص کلتورم (درصد)*
۱۳۱۵۰٫۰۰۷---۱۳۴۵۰٫۱۳۰٫۸۱۳۷۵۱۱٫۲۱۲۳٫۲
۱۳۱۶۰٫۰۰۸۲۱٫۲۱۳۴۶۰٫۱۳۰٫۸۱۳۷۶۱۳٫۱۴۱۷٫۳
۱۳۱۷۰٫۰۰۹۸٫۸۱۳۴۷۰٫۱۳۱٫۵۱۳۷۷۱۵٫۵۲۱۸٫۱
۱۳۱۸۰٫۰۱۸٫۰۱۳۴۸۰٫۱۳۳٫۶۱۳۷۸۱۸٫۶۴۲۰٫۱
۱۳۱۹۰٫۰۱۱۱۳٫۸۱۳۴۹۰٫۱۴۱٫۵۱۳۷۹۲۰٫۹۹۱۲٫۶
۱۳۲۰۰٫۰۱۷۴۹٫۵۱۳۵۰۰٫۱۴۵٫۵۱۳۸۰۲۳٫۳۸۱۱٫۴
۱۳۲۱۰٫۰۳۳۹۶٫۲۱۳۵۱۰٫۱۵۶٫۳۱۳۸۱۲۷٫۰۷۱۵٫۸
۱۳۲۲۰٫۰۷۱۱۰٫۵۱۳۵۲۰٫۱۷۱۱٫۲۱۳۸۲۳۱٫۳۱۱۵٫۶
۱۳۲۳۰٫۰۷۲۲٫۷۱۳۵۳۰٫۱۹۱۵٫۵۱۳۸۳۳۶٫۰۷۱۵٫۲
۱۳۲۴۰٫۰۶۲۱۴٫۴-۱۳۵۴۰٫۲۱۹٫۹۱۳۸۴۳۹٫۸۱۰٫۴
۱۳۲۵۰٫۰۵۱۱٫۵-۱۳۵۵۰٫۲۵۱۶٫۶۱۳۸۵۴۴٫۵۳۱۱٫۹
۱۳۲۶۰٫۰۵۸۶٫۶۱۳۵۶۰٫۳۱۲۵٫۱۱۳۸۶۵۲٫۷۴۱۸٫۴
۱۳۲۷۰٫۰۶۱۱٫۱۱۳۵۷۰٫۳۴۱۰۱۳۸۷۶۶٫۱۲۲۵٫۴
۱۳۲۸۰٫۰۷۲٫۳۱۳۵۸۰٫۳۸۱۱٫۴۱۳۸۸۷۳٫۲۳۱۰٫۸
۱۳۲۹۰٫۰۵۱۷٫۲-۱۳۵۹۰٫۴۷۲۳٫۵۱۳۸۹۸۲٫۳۱۱۲٫۴
۱۳۳۰۰٫۰۶۸٫۳۱۳۶۰۰٫۵۸۲۲٫۸۱۳۹۰۱۰۰۲۱٫۵
۱۳۳۱۰٫۰۶۴۷٫۲۱۳۶۱۰٫۶۹۱۹٫۲۱۳۹۱۱۳۰٫۵۴۳۰٫۵
۱۳۳۲۰٫۰۷۹٫۲۱۳۶۲۰٫۷۹۱۴٫۸۱۳۹۲۱۷۵٫۸۸۳۴٫۷
۱۳۳۳۰٫۰۸۱۱۵٫۹۱۳۶۳۰٫۸۸۱۰٫۴۱۳۹۳۲۰۳٫۲۴۱۵٫۶
۱۳۳۴۰٫۰۸۲۱٫۷۱۳۶۴۰٫۹۴۶٫۹۱۳۹۴۲۲۷٫۴۶۱۱٫۹
۱۳۳۵۰٫۰۸۹۸٫۸۱۳۶۵۱٫۱۶۲۳٫۰۷۱۳۹۵[14]۲۶۲٫۸۰۹٫۰
۱۳۳۶۰٫۰۹۳۴٫۴۱۳۶۶۱٫۴۸۲۷٫۷
۱۳۳۷۰٫۰۹۵۱٫۰۱۳۶۷۱٫۹۱۲۸٫۹
۱۳۳۸۰٫۱۱۱۳٫۰۱۳۶۸۲٫۲۴۱۷٫۴
۱۳۳۹۰٫۱۲۷٫۹۱۳۶۹۲٫۴۴۹٫۰
۱۳۴۰۰٫۱۲۱٫۶۱۳۷۰۲٫۹۵۲۰٫۷
۱۳۴۱۰٫۱۲۰٫۹۱۳۷۱۳٫۶۷۲۴٫۴
۱۳۴۲۰٫۱۲۱٫۰۱۳۷۲۴٫۵۲۲٫۹
۱۳۴۳۰٫۱۳۴٫۵۱۳۷۳۶٫۰۹۳۵٫۲
۱۳۴۴۰٫۱۳۰٫۳۱۳۷۴۹٫۰۹۴۹٫۴

*نرخ تورم براساس اعداد کامل محاسبه شده‌است.

جستارهای وابسته

پیوند به بیرون

جدول مقایسه‌ای قیمت گوشت در دوران احمدی‌نژاد نشان می‌دهد قیمت گوشت قرمز در دوران او ۵۷۵ درصد رشد داشته‌است.[15]

پانویس

  1. Inflation, Britannica Encyclopedia
  2. فرهنگ علوم اجتماعی- نوشتهٔ گولد و کولب - ترجمهٔ محمد جواد زاهدی-نشر مازیار- چاپ دوم ۱۳۸۴- ص ۲۷۸–۲۷۹
  3. http://simple.wikipedia.org/wiki/Inflation
  4. اقتصاد کلان گریگوری منکیو.
  5. Monetarist
  6. http://www.khabaronline.ir/detail/318962/Economy/1284#
  7. "List of countries by inflation rate - Wikipedia". en.m.wikipedia.org. Retrieved 2018-08-11.
  8. نظریه تورم و عجایب عالم اقتصاد http://tejaratnews.com/?p=149222
  9. آفتاب نیوز
  10. http://www.theguardian.com/business/2015/may/19/uk-inflation-turns-negative
  11. سرمایه
  12. http://www.tradingeconomics.com/country-list/inflation-rate
  13. اعداد سالانه شاخص و نرخ تورم در سال‌های ۱۳۹۴-۱۳۱۵
  14. نرخ تورم سال ۱۳۹۵
  15. «تورم گوشت قرمز در دوران احمدی‌نژاد - سایت خبری تحلیلی ساعت 24 - اخبار ایران و جهان». سایت خبری "ساعت 24".

منابع

اقتصاد چیست؟؛ بهکیش، محمدمهدی؛ نشر نی، چاپ دوم، ۱۳۸۱

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.