اقتصاد جانب عرضه
اقتصاد جانب عرضه[1] (انگلیسی: Supply-side economics) مکتبی در اقتصاد کلان است که استدلال می‌کند رشد اقتصادی را می‌توان به طور مؤثر با کاستن از موانع مردم برای تولید (عرضه ی) کالاها و خدمات و نیز سرمایه‌گذاری در سرمایه ایجاد کرد. بنا بر اقتصاد جانب عرضه، مصرف کنندگان آنگاه از عرضهٔ بیشتر کالاها و خدمات با قیمت‌های پایین بهره‌مند می‌شوند؛ علاوه بر این، سرمایه‌گذاری و گسترش کسب و کارها تقاضا برای کارکنان را زیاد می‌کند. توصیه‌های سیاستی اقتصاددانان جانب عرضه نوعاً marginal tax rates کمتر و مقررات کمتر است.[2]
منحنی لافر پایهٔ اقتصاد جانب عرضه است، این که درآمدهای مالیاتی دولت از یک مالیات مشخص در نرخ‌های مالیاتی ۱۰۰٪ و ۰٪ یکسان (صفر) است. نرخ مالیات بهینه یا بیشترین درآمد دولت جایی بین این دو مقدار است.[3]
جستارهای وابسته
منابع
- http://www.mtabibian.net/home/fhrst-mwmy-wazhgan
- Wanniski, Jude (1978). The Way the World Works: How Economies Fail—and Succeed. New York: Basic Books. ISBN 0-465-09095-8.
- Bartlett, Bruce (2007-04-06). "How Supply-Side Economics Trickled Down". New York Times.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Supply-side economics». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۴.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.